Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

10 Ερωτησεις Για Την Αναισθησια


Από το Λάμπρο Αθανασίου, αναισθησιολόγο
 
 
Η έκβαση της επέμβασης και η αναισθησία είναι ζητήματα που μας απασχολούν έντονα πριν το χειρουργείο. Το άγχος για την αναισθησία μπορεί να πάρει αδικαιολόγητες διαστάσεις εξαιτίας ελλιπούς ή κακής πληροφόρησης. Συχνές παρανοήσεις γύρω από την αναισθησία εντοπίζονται γύρω από τις παρακάτω ερωτήσεις:
 
 
1. Ποια είναι τα είδη της αναισθησίας; 
 
Κατά τη Γενική Αναισθησία υπάρχει πλήρης, ελεγχόμενη και αναστρέψιμη απώλεια των αισθήσεων, καθώς και ελάττωση ή κατάργηση της απάντησης του οργανισμού, ακόμα και σε έντονα ερεθίσματα. Περιοχική Αναισθησία [π.χ. επισκληρίδια, ενδορραχιαία, αποκλεισμοί νεύρων] επιτυγχάνεται μπλοκάροντας με φάρμακα την νεύρωση εντοπισμένων τμημάτων του σώματος [συνήθως το κάτω μισό ή τα άκρα]. Τοπική Αναισθησία επιτυγχάνεται σε μικρή έκταση με τοπική ένεση ή ενστάλαξη [όπως π.χ. στον κερατοειδή του ματιού] τοπικού αναισθητικού. Επιπλέον είναι δυνατή η καταστολή του ασθενούς, που πολλές φορές συνοδεύεται από αμνησία, χωρίς πλήρη απώλεια των αισθήσεων. Συνήθως επιτυγχάνεται με ενδοφλέβια φάρμακα και διακρίνεται στην Ενσυνείδητη Καταστολή όταν ο ασθενής διατηρεί μερικώς τις αισθήσεις και την Υπνοκαταστολή, όταν κοιμάται. [Οι αντίστοιχοι όροι μέθη και νευροληπταναλγησία είναι ξεπερασμένοι και επιστημονικά αδόκιμοι και θα πρέπει να αποφεύγονται]. Μετά από χορήγηση καταστολής ή γενικής αναισθησίας οι ασθενείς συμβουλεύονται να αποφεύγουν οδήγηση και γενικά λεπτές εργασίες που απαιτούν κρίση και συγκέντρωση, για τουλάχιστον 24 ώρες.
 
 
2. Μπορώ να χειρουργηθώ ενώ είμαι ξύπνιος;
 
Σήμερα όλο και περισσότερες επεμβάσεις [ακόμα και κάποιες καρδιοχειρουργικές] πραγματοποιούνται χωρίς απώλεια συνείδησης, με τη χρήση περιοχικής ή τοπικής αναισθησίας. Όταν η απώλεια των αισθήσεων κρίνεται αναγκαία, η περιοχική ή τοπική αναισθησία μπορεί να συνδυάζεται με γενική ή υπνοκαταστολή. Τις περισσότερες φορές ο αναισθησιολόγος είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του ασθενούς για το είδος της αναισθησίας που θα χρησιμοποιηθεί.
 
 
 
3. Τι πρέπει να πω στον αναισθησιολόγο μου πριν το χειρουργείο; 
 
Ο αναισθησιολόγος θα πρέπει να ενημερώνεται για οποιαδήποτε σοβαρή πάθηση, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, το άσθμα, η υπέρταση, καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό, καθώς και για λήψη φαρμακευτικής αγωγής ή προηγούμενες νοσηλείες. Προβλήματα σε προηγούμενες αναισθησίες [φαρμακολογική αντίδραση, ναυτία, αναπνευστικά προβλήματα], αλλεργία σε φάρμακα ή latex, ύπαρξη τεχνητής οδοντοστοιχίας, κάπνισμα, κατανάλωση αλκοόλ, συχνές αναγωγές [καούρες - ξυνίλες] πρέπει επίσης να αναφέρονται.
 
 
4. Τι πρέπει να κάνω πριν το χειρουργείο;
 
Για την καλύτερη προετοιμασία για ένα προγραμματισμένο χειρουργείο θα πρέπει να ακολουθείτε πρόγραμμα ελαφριάς άσκησης, εκτός αν έχετε οδηγία για το αντίθετο. Διακοπή ή ελάττωση του καπνίσματος τουλάχιστον έξι βδομάδες πριν το χειρουργείο έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Θα πρέπει να ακολουθείτε την φαρμακευτική αγωγή σας και να διακόπτετε φάρμακα μόνο κατόπιν οδηγίας του γιατρού σας [συνήθως ασπιρίνη, αντιπηκτικά]. Φροντίστε να είστε νηστικοί πριν την αναισθησία [τουλάχιστον έξι ώρες χωρίς τροφή και δύο ώρες χωρίς νερό], για την αποφυγή σοβαρών επιπλοκών από το αναπνευστικό και πεπτικό σύστημα. Αν κρυολογήσετε λίγο πριν την επέμβαση, ενημερώστε τον αναισθησιολόγο σας.
 
 
 
5. Υπάρχει φόβος να ακούω κατά τη διάρκεια γενικής αναισθησίας;
 
Σπανιότατα, ανεπαρκής αναισθησία έχει σαν αποτέλεσμα ο ασθενής να θυμάται γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του χειρουργείου [χωρίς απαραίτητα να αισθάνεται πόνο]. Πρακτικά τέτοιο πρόβλημα εκμηδενίζεται, εφόσον έμπειρος αναισθησιολόγος παρευρίσκεται καθ’ όλη τη διάρκεια της επέμβασης και χρησιμοποιεί σύγχρονα μηχανήματα παρακολούθησης.
 
 
6. Υπάρχει φόβος να μη ξυπνήσω ή να είμαι αλλεργικός στην  αναισθησία;
 
Με την τεράστια πρόοδο που έχει επιτευχθεί στην αναισθησιολογία τα τελευταία χρόνια, η πιθανότητα αναισθησιολογικών επιπλοκών έχει περιοριστεί σημαντικά. Στις προηγμένες χώρες, η πιθανότητα θανάτου ενός ασθενή με καλή υγεία από αναισθησιολογικό αίτιο, είναι συγκρίσιμη με την πιθανότητα θανάτου από αεροπορικό δυστύχημα και πολύ μικρότερη από την πιθανότητα θανάτου από τροχαίο. Σοβαρή αλλεργική αντίδραση είναι σπάνια και ο αναισθησιολόγος είναι ο πλέον καταρτισμένος γιατρός στην επείγουσα αντιμετώπισή της.
 
 

7. Τι κάνει ο αναισθησιολόγος μου αφότου χάσω τις αισθήσεις μου; 
 
Εκτός από την ευθύνη της χορήγησης των κατάλληλων αναισθητικών φαρμάκων και δόσεων, ο αναισθησιολόγος είναι επιφορτισμένος με την συνεχή παρακολούθηση και υποστήριξη των ζωτικών οργάνων και λειτουργιών του ασθενούς, τη διόρθωση διαταραχών της αρτηριακής πίεσης, του καρδιακού ρυθμού, του αερισμού των πνευμόνων, την διατήρηση του όγκου αίματος, της διούρησης κλπ. Ο αναισθησιολόγος τοποθετεί τον ασθενή στο χειρουργικό τραπέζι, τον συνδέει με το αναισθησιολογικό μηχάνημα [«αναπνευστήρα»] και περίπλοκα μηχανήματα παρακολούθησης των οργάνων. Διευκολύνει τον χειρουργό διατηρώντας τον ασθενή χαλαρό και περιορίζοντας το αιμορραγικό αποτέλεσμα της αρτηριακής πίεσης στο χειρουργικό πεδίο. Επίσης χορηγεί άλλα ενδοφλέβια φάρμακα, συνεκτιμώντας κάθε στιγμή χειρουργικές, αναισθησιολογικές και παθολογικές παραμέτρους.  Η συνεχής παρουσία έμπειρου ιατρού αναισθησιολόγου είναι πρώτιστης σημασίας για την ασφαλή διεξαγωγή των χειρουργικών επεμβάσεων.
 
 
8. Πόσο διαρκεί η αναισθησία;
 
Η διάρκεια της αναισθησίας είναι συνάρτηση του χρόνου της χειρουργικής επέμβασης. Κατά το τέλος της επέμβασης ο αναισθησιολόγος διακόπτει τη χορήγηση και αναστρέφει τα φάρμακα της αναισθησίας. Ο ασθενής ξυπνά μερικά λεπτά αργότερα και μεταφέρεται στο χώρο της ανάνηψης, όπου παραμένει λίγη ώρα, έως ότου είναι ασφαλές να μεταφερθεί στο δωμάτιό του. Σε κάποιες βαρύτερες επεμβάσεις το ξύπνημα μπορεί να γίνει μετά τη μεταφορά του ασθενούς στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
 

 
9. Θα υποστώ ταλαιπωρία μετά το πέρας της αναισθησίας;
 
Σήμερα, ακόμα και ύστερα από μεγάλες ενδοκοιλιακές και ενδοθωρακικές επεμβάσεις, ο μετεγχειρητικός πόνος αντιμετωπίζεται πολύ αποτελεσματικά με συνδυασμούς παυσίπονων καθώς και τεχνικές όπως η επισκληρίδια αναλγησία και η αυτοχορήγηση αναλγησίας από τον ίδιο τον ασθενή με ειδική συσκευή. Η μετεγχειρητική ναυτία και ο εμετός είναι σχετικά συχνά προβλήματα, που όμως περιορίζονται σημαντικά με τη χρήση κατάλληλων φαρμάκων. Στην ανάνηψη διορθώνεται τυχόν αίσθημα ψύχους ή άλλο ενόχλημα του ασθενούς.
 
 
10. Τι κάνουν οι αναισθησιολόγοι εκτός χειρουργείου;
 
Η αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου στα Ιατρεία Πόνου, η Εντατική Ιατρική στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, η Επείγουσα Ιατρική στο ΕΚΑΒ και τις διακομιδές ασθενών και η Μαιευτική Αναλγησία είναι πεδία κύριας ασχολίας των αναισθησιολόγων. Επίσης οι αναισθησιολόγοι βοηθούν στην πραγματοποίηση μη χειρουργικών θεραπευτικών επεμβάσεων [επεμβατική ακτινολογία και καρδιολογία, ηλεκτροσπασμοθεραπεία] αλλά και διαγνωστικών επεμβάσεων [αξονική και μαγνητική τομογραφία, γαστροσκόπηση, κολονοσκόπηση, λιθοτριψία], όταν υπάρχει έντονο άγχος, κλειστοφοβία ή άλλη ένδειξη.

ΑΛΛΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ :






Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Φαρμακοεπαγρύπνηση


Humira 

Προς Επαγγελματίες Υγείας
O ΕΟΦ σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων ενέκρινε την αποστολή από την εταιρεία Abbott της παρακάτω Επιστολής προς τους Επαγγελματίες Υγείας προκειμένου να ενημερωθούν για θέμα ασφάλειας του Humira (adalimumab)

Aναφορές Τ - ηπατοσπληνικού  λεμφώματος σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με HUMIRA (adalimumab)

Η Abbott επιθυμεί να σας ενημερώσει σχετικά με μία νέα πληροφορία ασφάλειας που αφορά στο HUMIRA (adalimumab), το οποίο είναι ένας  ανταγωνιστής του TNF a εγκεκριμένος για τους ενήλικες ασθενείς για τη θεραπεία της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της ψωριασικής αρθρίτιδας, της αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας, της νόσου του Crohn και της ψωρίασης.

  • Από την ημερομηνία πρώτης διάθεσης στην αγορά τον Δεκέμβριο 2002 και μετά την κυκλοφορία,  έχουν γίνει τρεις αναφορές Τ -ηπατοσπληνικού  λεμφώματος (HSTCL), το οποίο είναι μία σπάνια επιθετική μορφή non-Hodgkin λεμφώματος με πτωχή πρόγνωση, σε ασθενείς που λαμβάνουν HUMIRA.
  • Δύο εξ αυτών των τριών ασθενών ήταν νέοι άνδρες που ελάμβαναν επίσης azathioprine ή 6-mercaptopurine για φλεγμονώδη νόσο του εντέρου. Ο κίνδυνος για την ανάπτυξη του Τ- ηπατοσπληνικού λεμφώματος σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με Humira δεν μπορεί να αποκλειστεί.
  • Το ενδεχόμενο του HSTCL θα πρέπει να εξετάζεται στην περίπτωση που ένας ασθενής που λαμβάνει HUMIRA εμφανίσει συμπτώματα λεμφώματος και / ή ηπατοσπληνομεγαλία με ή χωρίς περιφερική λεμφαδενοπάθεια ή σημαντική λεμφοκυττάρωση.
  • Μία προειδοποίηση θα προστεθεί στις πληροφορίες του προϊόντος (ΠΧΠ/Φύλλο Οδηγιών Χρήσης) ως μέτρο ελαχιστοποίησης του κινδύνου (βλέπε κατωτέρω).

Περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με το HSTCL 
Το Τ – ηπατοσπληνικό λέμφωμα (HSTCL) είναι μία σπάνια επιθετική μορφή non-Hodgkin λεμφώματος με πτωχή πρόγνωση που εμφανίζεται συχνότερα σε εφήβους και νέους ενήλικες άνδρες. Η μέση επιβίωση εκτιμάται σε λιγότερο από 2 έτη.

Κατά την κλινική εμφάνιση, οι ασθενείς τυπικά εμφανίζουν ηπατοσπληνομεγαλία μαζί με χαρακτηριστικά του λεμφώματος συμπτώματα (πυρετός, νυχτερινές εφιδρώσεις και απώλεια βάρους), αλλά όχι λεμφαδενοπάθεια. Η εξέταση επιχρίσματος περιφερικού αίματος σε ασθενείς με  HSTCL καταδεικνύει αναιμία, θρομβοπενία και κυκλοφορούντα κύτταρα λεμφώματος.

Δημοσιευμένες αναφορές υποδεικνύουν ότι HSTCL έχει εμφανιστεί σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με ανοσοκατασταλτικά μετά από μεταμόσχευση οργάνων, σε ασθενείς που λαμβάνουν μονοθεραπεία με azathioprine ή 6-mercaptopurine, καθώς επίσης σε ασθενείς με νόσο του Crohn που λαμβάνουν ταυτόχρονα infliximab και 6-mercaptopurine ή azathioprine. 

Μετά την κυκλοφορία έχουν αναφερθεί τρία περιστατικά  HSTLC κατά τη διάρκεια της θεραπείας με Humira. Δύο εξ αυτών ήταν νέοι άνδρες που ελάμβαναν επίσης  azathioprine ή 6-mercaptopurine για φλεγμονώδη νόσο του εντέρου. Μία αιτιολογική σχέση μεταξύ HUMIRA και HSTCL δεν μπορεί να αποκλεισθεί.  

Το HSTCL θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη στην διαφορική διάγνωση στην περίπτωση που ένας ασθενής που λαμβάνει HUMIRA αναπτύξει συμπτώματα λεμφώματος και/ ή ηπατοσπληνομεγαλία με ή χωρίς περιφερική λεμφαδενοπάθεια ή σημαντική λεμφοκυττάρωση. Θα πρέπει να γίνεται παραπομπή στον κατάλληλο ειδικό ιατρό για διερεύνηση και αντιμετώπιση ως ενδείκνυται κλινικά.

Η Abbott έχει εμπειρία με περίπου 500.000 ανθρωπο-ετη  θεραπείας ασθενών παγκοσμίως σε πολλαπλές ενδείξεις με το HUMIRA.

Οποιαδήποτε ανεπιθύμητη ενέργεια εμφανιστεί σε κάποιον από τους ασθενείς σας θα πρέπει να αναφερθεί σύμφωνα με την ισχύουσα Νομοθεσία στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων συμπληρώνοντας  την Κίτρινη Κάρτα (πληροφορίες τηλ. 210 6507401, φαξ. 210 6549585). Η Κίτρινη Κάρτα βρίσκεται αναρτημένη και στην ιστοσελίδα του ΕΟΦ. Μπορείτε επίσης να αναφέρετε μία ανεπιθύμητη ενέργεια στην ΑΒΒΟΤΤ LABORATORIES (ΕΛΛΑΣ) Α.Β.Ε.Ε. (Τηλέφωνο 210 9985 343).


Παγκόσμια Ημέρα Σπανίων Παθήσεων 28 Φεβρουαρίου 2009




Η Πανελλήνια Ένωση Σπανίων Παθήσεων (ΠΕΣΠΑ) ανακοινώνει την Παγκόσμια Ημέρα Σπανίων Παθήσεων την 28η Φεβρουαρίου 2009.

Βασικός σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Σπανίων Παθήσεων είναι η διεύρυνση της ενημέρωσης για το ευρύ κοινό σχετικά με τις Σπάνιες Παθήσεις και τις επιπτώσεις τους την ζωή των ασθενών, αλλά και η προβολή της σοβαρότητας τους σαν προτεραιότητα στα θέματα υγείας.

Οργανώνεται από τις Εθνικές Ενώσεις Σπανίων Παθήσεων, μέλη της EURORDIS (Ευρωπαϊκού Οργανισμού Σπανίων Παθήσεων), με στόχο ότι η Ημέρα αυτή θα βοηθήσει στην πληροφόρηση για την απειλή ή την εξασθένηση της ζωής από τις Σπάνιες Παθήσεις καθώς και τις ανάγκες των ασθενών που υποφέρουν από αυτές.

«Σαν άμεσο αποτέλεσμα της προβολής αυτής προσδοκούμε ότι η Ημέρα Σπανίων Παθήσεων 2009, θα βελτιώσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας καθώς και την πρόσβαση και ποιότητα στην διάγνωση, στη θεραπεία και στη φροντίδα των ασθενών με Σπάνιες Παθήσεις σε όλη την Ευρώπη», δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής της EURORDIS, Yann Le Cam.

Οι Σπάνιες Παθήσεις είναι χρόνιες, εξελικτικές, εκφυλιστικές και συχνά θανατηφόρες με υψηλά επίπεδα πόνου. Σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία για 6000-8000 Σπάνιες Παθήσεις εκ των οποίων το 75% προσβάλλουν παιδιά.

Στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 1.000.000 άτομα που ζουν με Σπάνιες Παθήσεις χωρίς καμία θεσμοθετημένη υποστήριξη και υποδομή. Έρευνα, επιστημονική γνώση, θεραπευτική αντιμετώπιση, κοινωνική και ασφαλιστική κάλυψη είναι ελλιπής και άρα απολύτως αναγκαία.

Μαριάννα Λάμπρου
Πανελλήνια Ένωση Σπανίων Παθήσεων (ΠΕΣΠΑ)
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 210 7660989, fax 210 7660991.
Τιμοθέου 99-101, 162 32 Αθήνα.


Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Ο ρόλος της δίαιτας στην ελκώδη κολίτιδα και τη νόσο Crohn

Βασίλειος Ντελής, Γαστρεντερολόγος, Αναπληρωτής Διευθυντής Γ.Ν.Α. "Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ"

Η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος Crohn είναι χρόνια νοσήματα που προκαλούν φλεγμονή στο έντερο και ταλαιπωρούν χιλιάδες συναθρώπους μας με δυσάρεστα συμπτώματα και επιπλοκές. Ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στην εξέλιξη της νόσου αλλά και στην κατάσταση της υγείας του πάσχοντος.

Στοιχεία ανατομίας και φυσιολογίας του πεπτικού συστήματος

Εφ όσον η ελκώδης κολίτις και η νόσος του Crohn εντοπίζονται στον πεπτικό σωλήνα (οισοφάγο, στόμαχο, λεπτό και παχύ έντερο) είναι προφανές ότι η παρουσία τους θα επηρεάζει όχι μόνο την πέψη των τροφών, αλλά θα επιδρά και στην πορεία της νόσου, τουλάχιστον στις εξάρσεις της.

Ο πεπτικός σωλήνας αρχίζει από το στόμα και καταλήγει στον πρωκτό. Καθώς οι διάφορες τροφές διέρχονται τα διάφορα τμήματα του πεπτικού σωλήνα διασπώνται στα συστατικά τους με μηχανικό τρόπο (μάσηση και συμπίεση) καθώς και με χημική διάσπαση με την βοήθεια διαφόρων ενζύμων που περιέχονται στα πεπτικά υγρά και εκκρίνονται καθημερινά στον πεπτικό σωλήνα (σίελος, γαστρικό, εντερικό και παγκρεατικό υγρό).

Οι τροφές σε υδαρή μορφή διατρέχουν το λεπτό έντερο. Εκεί οι τρεις μεγάλες κατηγορίες θρεπτικών ουσιών δηλαδή τα λίπη, οι πρωτεΐνες και οι υδατάνθρακες αφού διασπασθούν στα μικρότερα συστατικά τους (λιπαρά οξέα, πεπτίδια, αμινοξέα, σάκχαρα) απορροφώνται και εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος. Στο παχύ έντερο καταλήγουν τα άπεπτα υπολείμματα των τροφών.

Εκεί αφού υποστούν επεξεργασία (κυρίως με απορρόφηση νερού και διαφόρων αλάτων) σχηματίζουν το στερεό υπόλειμμα των κοπράνων που αποβάλλεται με την καθημερινή κένωση (μεταξύ 100 και 200 γραμμαρίων ημερησίως).

Οι τροφές είναι τελείως απαραίτητες για τη ζωή αφού προμηθεύουν το σώμα με την απαραίτητη ενέργεια για την διατήρηση των ζωτικών του λειτουργιών και την σταθερή θερμοκρασία των 37 βαθμών.

Η ενέργεια παράγεται κυρίως από την καύση των υδατανθράκων (άμυλο, σάκχαρα) και των λιπών και λιγότερο από τις πρωτεΐνες (που περιέχονται στο κρέας, το γάλα και τα αβγά), οι οποίες αποτελούν κυρίως δομικά συστατικά του σώματος.

Τρόποι με τους οποίους η φλεγμονή του εντέρου επηρεάζει την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών στους αρρώστους με ελκώδη κολίτιδα και νόσο Crohn

Όρεξη

Είναι ευνόητο ότι οποιαδήποτε νόσος ιδιαίτερα όταν αυτή εντοπίζεται στον πεπτικό σωλήνα, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την όρεξη προκαλώντας απώλεια βάρους και αδυναμία.

Απορρόφηση θρεπτικών ουσιών

Η βλάβη του λεπτού εντέρου (όπως συμβαίνει στη νόσο του Crohn) μειώνει την απορροφητική του ικανότητα για μία ή περισσότερες κατηγορίες θρεπτικών ουσιών, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την μείωση των απαραίτητων δομικών συστατικών (πρωτεϊνών) καθώς και άλλων διατροφικών στοιχείων όπως βιταμινών και αλάτων. Οι μεταβολές αυτές προκαλούν απώλεια βάρους και αναιμία μέσω μειώσεως της απορρόφησης των ουσιών.

Οι μη απορροφούμενες ποσότητες τροφών εισέρχονται στο παχύ έντερο όπου η αδυναμία απορρόφησης του νερού και των αλάτων έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση διαρροϊκών κενώσεων.

Απώλεια ουσιών από το έντερο

Η φλεγμονή (φλόγωση, ερεθισμός) του εντέρου έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια φλεγμονώδους υγρού μέσα στον εντερικό αυλό, το οποίο είναι πλούσιο σε πολύτιμα συστατικά (πρωτεΐνες, άλατα κλπ) και μερικές φορές αίμα. Αυτό το περιεχόμενο του εντέρου αποβάλλεται με τις κενώσεις προκαλώντας αντίστοιχες διαταραχές των εξετάσεων του αίματος.

Δυσφορία - πόνος - ναυτία

Το φλεγμαίνον έντερο είναι δυνατό να προκαλεί πόνο αφού συσπάται εντονότερα σε σχέση με το φυσιολογικό. Ο πόνος επέρχεται συνήθως πριν από την κένωση την οποία καθιστά αναπόφευκτη.

Μερικές φορές είναι εξαιρετικά έντονος (κωλικός) αφού το εντερικό περιεχόμενο πρέπει να διέλθει στενά τμήματα του (λεπτού κυρίως) εντέρου. Η ναυτία είναι αποτέλεσμα του πόνου ή της αδυναμίας προώθησης του εντερικού περιεχομένου μέσω του εστενωμένου τμήματος του εντέρου.

Απαντήσεις σε πρακτικά ερωτήματα σχετικώς με την δίαιτα ασθενών με ελκώδη κολίτιδα και νόσο Crohn

Υπάρχουν τύποι δίαιτας ή τροφές που να προδιαθέτουν σε εμφάνιση ΙΦΕΝ;

Η ελκώδης κολίτις και η νόσος του Crohn είναι εξαιρετικά σπάνια νοσήματα στην Αφρική, καθώς και σε άλλες περιοχές της γης. Με βάση αυτό το δεδομένο έχει διατυπωθεί η άποψη ότι δίαιτα πλούσια σε φυτικό υπόλειμμα ίσως να προστατεύει από την εμφάνιση της ΙΦΕΝ.

Εν τούτοις οι μελέτες που έγιναν σε ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα και φυσιολογικά άτομα παρόμοιας ηλικίας και φύλου δεν έδειξαν διαφορές στις διαιτητικές τους συνήθειες. Ασθενείς με νόσο Crohn έχει διαπιστωθεί ότι καταναλώνουν μεγαλύτερες ποσότητες ζάχαρης και πιθανώς μικρότερες ποσότητες φρούτων και λαχανικών, ιδιαίτερα πριν την πρώτη εκδήλωση της νόσου.

Η αλλεργία σε ορισμένες τροφές προδιαθέτει σε εμφάνιση ΙΦΕΝ;

Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η ύπαρξη αλλεργίας σε ορισμένες τροφές προδιαθέτει σε εμφάνιση ελκώδους κολίτιδος ή νόσου του Crohn.

Είναι αναγκαία η χορήγηση βιταμινών και άλλων διατροφικών συμπληρωμάτων στους ασθενείς;

Έλλειψη ορισμένων βιταμινών, αλάτων ή άλλων διατροφικών στοιχείων μπορεί να προκύψει παρά το ότι προσλαμβάνονται σε επαρκείς ποσότητες με την τροφή, στις περιπτώσεις που η απορρόφησή τους μειονεκτεί ή εφ όσον ποσότητες από αυτές χάνονται από το σώμα π.χ. με τα κόπρανα μέσω του άρρωστου τμήματος του λεπτού ή παχέος εντέρου.

Για παράδειγμα οι ασθενείς με νόσο Crohn που έχουν υποβληθεί σε εκτομή τμήματος του λεπτού εντέρου (τελικού ειλεού) δεν είναι δυνατό να απορροφήσουν την βιταμίνη Β12, η οποία απορροφάται στο τμήμα αυτό του λεπτού εντέρου και επομένως χρειάζεται η βιταμίνη Β12 να χορηγηθεί υπό μορφή ενδομυϊκών ενέσεων.

Επίσης οι ασθενείς με νόσο Crohn, είναι δυνατό να έχουν ανάγκη και άλλων βιταμινών οι οποίες δεν απορροφώνται από τα πάσχοντα τμήματα και επομένως οι βιταμίνες αυτές πρέπει να χορηγηθούν από του στόματος.

Οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα χάνοντας αίμα με τις κενώσεις παρουσιάζουν έλλειψη σιδήρου, ενός δηλαδή στοιχείου που είναι απαραίτητο για την δημιουργία αίματος από τον οργανισμό. Χρειάζεται επομένως να χορηγηθεί σίδηρος από του στόματος. Ο σίδηρος αυτός θα πρέπει να χορηγείται μόνο στις φάσεις που η νόσος βρίσκεται σε ύφεση και όχι όταν η νόσος βρίσκεται σε έξαρση.

Υπάρχουν πολλά πρόσφατα πειραματικά δεδομένα σε αρουραίους που δείχνουν ότι η χορήγηση σιδήρου σε οξεία ελκώδη κολίτιδα δρα βλαπτικώς.

Εκτός από αυτά που προαναφέρθηκαν και τα οποία ο θεράπων ιατρός είναι σε θέση να διαγνώσει με την βοήθεια κατάλληλων εξετάσεων, δεν υπάρχει ανάγκη για οποιαδήποτε άλλη χορήγηση βιταμινικών σκευασμάτων.

Η νόσος Crohn που εντοπίζεται στο λεπτό έντερο επηρεάζει την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών;

Στη νόσο του Crohn το προσβεβλημένο από την ασθένεια και φλεγμαίνον λεπτό έντερο είναι αναγκαίο μερικές φορές να αφαιρεθεί χειρουργικά. Στις περιπτώσεις αυτές μπορεί η απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών να μην επιτυγχάνεται απόλυτα με αποτέλεσμα να προκύπτουν ελλείψεις σε θρεπτικά στοιχεία, ακόμα και στις περιπτώσεις που η προσλαμβανόμενη τροφή από τον ασθενή είναι καλή τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά.

Σε τέτοιες περιπτώσεις συνιστάται ο περιορισμός του λίπους της τροφής επειδή τα λίπη απορροφώνται δυσκολότερα συγκριτικά με τους υδατάνθρακες και τα λευκώματα. Υπάρχουν ασφαλώς και έτοιμα διαιτητικά σκευάσματα, τα οποία περιέχουν λίπη τα οποία απορροφώνται χωρίς πέψη από το έντερο ('λιπαρά οξέα μέσης αλύσου').

Η ποσότητα τροφής που προσλαμβάνεται πρέπει να κατανέμεται σε περισσότερα γεύματα και να είναι συνολικά μεγαλύτερη σε ποσότητα από την κανονική. Ανάλογες προσαρμογές θα πρέπει να γίνουν και για τα προσλαμβανόμενα υγρά και άλατα.

Ποιες είναι οι επιπτώσεις στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εκτομή τμήματος του λεπτού εντέρου;

Οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εκτομή τμήματος του λεπτού εντέρου μειονεκτούν στην απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων συγκριτικώς με τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Χρειάζονται περισσότερη τροφή σε σχέση με τα φυσιολογικά άτομα. Σε ορισμένους αρρώστους είναι αναγκαίο να χορηγηθούν διατροφικά συμπληρώματα υπό μορφή υγρών, μέσω ενός λεπτού σωλήνα που τοποθετείται στο στομάχι μέσω της μύτης, ή μέσω μιας φλέβας.

Υπάρχουν τροφές που ευνοούν τον σχηματισμό αερίων στον πεπτικό σωλήνα;

Τα αέρια που παράγονται στον εντερικό σωλήνα προέρχονται κατά μεγάλο μέρος από την διάσπαση της τροφής στο παχύ έντερο. Εφ όσον υπάρχει αδυναμία απορρόφησης του λίπους ή του σακχάρου που περιέχεται στο γάλα, όπως αυτό προαναφέρθηκε, μπορεί να προκληθεί μεγάλη παραγωγή αερίων. Ο περιορισμός του λίπους και του γάλακτος μπορεί να βοηθήσει αποτελεσματικά.

Επηρεάζει η φλεγμονή τις διατροφικές ανάγκες του σώματος;

Ασφαλώς η φλεγμονή επηρεάζει τις διατροφικές ανάγκες του σώματος. Οι ασθενείς που παρουσιάζουν πυρετό εξ αιτίας της νόσου έχουν αυξημένες ενεργειακές ανάγκες. Θα πρέπει πάντως να συνεκτιμηθεί ότι λόγω της μειωμένης φυσικής δραστηριότητας οι ενεργειακές ανάγκες είναι λιγότερες σε σχέση με τα φυσιολογικά άτομα.

Οι ασθενείς θα πρέπει να προσλαμβάνουν αρκετή ποσότητα λευκώματος δηλαδή τροφών ζωικής προελεύσεως όπως π.χ. κρέας, αυγά, ψάρι και τυρί, έτσι ώστε να αντικαθίστανται οι απώλειες του λευκώματος αλλά και να διευκολύνεται η επούλωση των βλαβών του φλεγμαίνοντος εντέρου.

Αυξάνει η διάρροια τις ανάγκες του σώματος σε υγρά;

Σε όλες τις περιπτώσεις που οι απώλειες από το έντερο είναι μεγαλύτερες του φυσιολογικού, όπως στις περιπτώσεις ύπαρξης πολλών διαρροϊκών κενώσεων ημερησίως, ο οργανισμός χρειάζεται περισσότερα υγρά και αλάτι προκειμένου να αναπληρώσει τις απώλειες. Συνήθως η αναπλήρωση επιτυγχάνεται με λήψη περισσότερου νερού στη διάρκεια της ημέρας.

Υπάρχουν ειδικά διαλύματα που περιέχουν αλάτι και γλυκόζη και τα οποία λαμβάνονται από του στόματος. Φυσικά, εάν ο ασθενής νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, τα υγρά που χρειάζονται χορηγούνται μέσω περιφερικής φλέβας (ενδοφλεβίως).

Χρειάζονται ειδική δίαιτα οι ασθενείς με ειλεοστομία;

Το φυσιολογικό παχύ έντερο απορροφά νερό και αλάτι. Αν κάποιος ασθενής με ελκώδη κολίτιδα έχει υποβληθεί σε κολεκτομή, τότε εξ ορισμού δεν υπάρχει παχύ έντερο για να απορροφήσει το νερό και το αλάτι που υπάρχει μέσα στον αυλό του παχέος εντέρου.

Ο ασθενής λοιπόν με ειλεοστομία χρειάζεται να πίνει αρκετό νερό και να προσθέτει στην τροφή του αρκετό αλάτι, έτσι ώστε να αναπληρώνει τις απώλειες από την στομία. Επειδή η απορρόφηση των άλλων θρεπτικών ουσιών γίνεται κανονικά, δεν υπάρχει λόγος για διατροφικές τροποποιήσεις.

Όμως, επειδή ορισμένες τροφές, κυρίως φυτικής προέλευσης, επιδεινώνουν την διάρροια, καλό είναι να αποφεύγονται. Επίσης καλό είναι να αποφεύγονται ορισμένες τροφές (όπως π.χ. τα κρεμμύδια) που ευνοούν την δημιουργία αερίων στο έντερο, έτσι ώστε να αποφεύγονται οι οσμές.

Υπάρχουν τροφές που προκαλούν πόνο ή επιδεινώνουν προϋπάρχοντα κοιλιακό πόνο στους ασθενείς με ΙΦΕΝ;

Οι κοιλιακοί πόνοι (κράμπες) εμφανίζονται σε αρκετές περιπτώσεις όπως π.χ. σε περιπτώσεις στένωσης του εντέρου από την νόσο. Στις περιπτώσεις αυτές το έντερο θα πρέπει να συσπαστεί έντονα προκειμένου να ξεπεραστεί το εμπόδιο. Είναι επομένως ευνόητο ότι οι ασθενείς με νόσο Crohn και εντερικές στενώσεις θα πρέπει να αποφεύγουν την λήψη τροφών που δεν πέπτονται εύκολα, όπως π.χ. ξερά φρούτα, ξηροί καρποί, άπεπτες φυτικές ίνες κλπ.

Γενικά ο πόνος μπορεί να μειωθεί όταν η ποσότητα της τροφής κατανέμεται σε περισσότερα από τρία γεύματα στη διάρκεια της ημέρας και αποφεύγονται τροφές που περιέχουν άπεπτα φυτικά στοιχεία.

Υπάρχουν τροφές που προκαλούν διάρροια ή επιδεινώνουν προϋπάρχουσα διάρροια σε ασθενείς με ΙΦΕΝ;

Τα υδαρή κόπρανα (διάρροια) οφείλονται στο γεγονός ότι: α) τόσο το λεπτό, όσο και το παχύ έντερο δεν μπορούν να απορροφήσουν το νερό εξ αιτίας της φλεγμονής τους, η οποία δεν επιτρέπει την σωστή τους λειτουργία, και β) υπάρχει στον αυλό του εντέρου κάποια ουσία η οποία δεν μπορεί να απορροφηθεί.

Η λακτόζη, η οποία είναι το φυσικό σάκχαρο που περιέχεται στο γάλα, προκαλεί διάρροια σε μεγάλη αναλογία του φυσιολογικού πληθυσμού, ιδιαίτερα όταν το γάλα καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες.

Οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn θα πρέπει στις εξάρσεις της νόσου να περιορίζουν την πρόσληψη του γάλακτος, αν και αυτό θα πρέπει να εξατομικεύεται. Επίσης η μεγάλη κατανάλωση φρούτων, κρεμμυδιών, μπύρας, καρυκευμάτων ή πολύ λιπαρών τροφών, επιδεινώνει την διάρροια, τουλάχιστον σε κάποιο ποσοστό των ασθενών.

Ατομα τα οποία έχουν υποβληθεί σε αφαίρεση τμήματος του λεπτού εντέρου λόγω νόσου του Crohn θα πρέπει να αποφεύγουν την πρόσληψη ιδιαίτερα λιπαρών φαγητών.

Ασκεί το αλκοόλ βλαβερή επίδραση στην ασθένεια;

Δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι η κατανάλωση αλκοόλ δρα επιβαρυντικά στη νόσο. Εν τούτοις, όπως τα οινοπνευματώδη δεν γίνονται μερικές φορές ανεκτά και από τα φυσιολογικά άτομα, έτσι και οι ασθενείς με ΙΦΕΝ μπορεί να μην ανέχονται έστω και μικρές ποσότητες αλκοόλης.

Οι ασθενείς που λαμβάνουν το φάρμακο μετρονιδαζόλη (Flagyl) ή ορνιδαζόλη (Betiral) θα πρέπει να αποφεύγουν οπωσδήποτε την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών στο διάστημα της θεραπείας. Τα άλλα είδη φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία της ΙΦΕΝ δεν αλληλεπιδρούν με την αλκοόλη.

Ευνοεί την ύφεση της νόσου η 'ανάπαυση' του εντέρου, δηλαδή η στέρηση από ορισμένες τροφές;

Δεν υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις που να υποστηρίζουν την άποψη ότι η στέρηση της τροφής επιδρά ευνοϊκά στην εντερική φλεγμονή στις περιπτώσεις ασθενών με ελκώδη κολίτιδα. Φαίνεται όμως ότι αυτό βοηθάει στο να υποχωρεί η φλεγμονή του εντέρου σε μερικές περιπτώσεις ασθενών με νόσο Crohn.

Αυτός ο ειδικός τύπος δίαιτας ονομάζεται στοιχειακή, πολυμερική, ή ολιγοπεπτιδική και χορηγείται υπό μορφή διαλύματος από το στόμα. Οι τροφές που περιέχονται στις ειδικές αυτές δίαιτες, έχουν προηγουμένως διασπασθεί στα επί μέρους στοιχεία τους και είναι έτοιμες για απορρόφηση από το άρρωστο έντερο, το οποίο έτσι δεν 'κουράζεται'.

Η χορήγηση της ειδικής αυτής δίαιτας παρουσιάζει ορισμένα μειονεκτήματα, τα κυριότερα των οποίων είναι η κακή γεύση και η πρόκληση ή επιδείνωση προϋπάρχουσας διάρροιας.

Πρέπει οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn να καταναλώνουν λίγο ή πολύ άπεπτο φυτικό υπόλειμμα;

Έχει διαπιστωθεί ότι οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα που προσβάλλει μόνο τον πρωκτικό σωλήνα ή το ορθό, παρουσιάζουν δυσκοιλιότητα. Οι ασθενείς αυτοί βοηθούνται με μια κουταλιά σούπας φυτικού υπολείμματος (All Bran) την ημέρα. Οι άλλες κατηγορίες ασθενών δεν βοηθούνται από την κατανάλωση φυτικού υπολείμματος.

Είναι γενικώς αποδεκτό ότι οι ασθενείς που παρουσιάζουν διάρροια θα πρέπει να αποφεύγουν τις τροφές φυτικής προέλευσης όπως λαχανικά και φρούτα. Οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα και νόσο Crohn σε ύφεση, θα πρέπει να ενθαρρύνονται να υιοθετούν δίαιτα με κανονική ποσότητα λαχανικών και φρούτων, αφού ούτε η δίαιτα χωρίς φυτικό υπόλειμμα φαίνεται ότι επιδρά ευνοϊκά στη νόσο.

Έχουν αξία οι ανορθόδοξες δίαιτες;

Πάρα πολλά είδη διαιτητικών σχημάτων συνιστώνται από πρακτικούς θεραπευτές ή ομοιοπαθητικούς. Οι περισσότερες από αυτές τις δίαιτες είναι αναξιόπιστες και στερούνται αποδεδειγμένης ωφέλειας. Πολλές μάλιστα είναι και επικίνδυνες επειδή μπορεί να προκαλέσουν απώλεια βάρους και αδυναμία. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή πριν κάποιος υιοθετήσει τέτοιου είδους δίαιτα.

Συμπεράσματα

Σήμερα γίνεται αποδεκτό ότι οι ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα και νόσο του Crohn θα πρέπει να δίνουν έμφαση στα ευεργετικά αποτελέσματα μιας ισορροπημένης διατροφής, παρά στο να δίνεται έμφαση στον περιορισμό τροφών οι οποίες ως επί το πλείστον δεν είναι αποδεδειγμένο με ασφάλεια ότι βλάπτουν.

Τα νέα άτομα με ΙΦΕΝ, ιδιαίτερα αυτά που παρουσιάζουν αναστολή της σωματικής ανάπτυξης, θα πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στις διατροφικές τους συνήθειες, αφού θα πρέπει παράλληλα να αυξάνουν το σωματικό τους βάρος, αφού βρίσκονται σε ηλικία ανάπτυξης.

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι ασθενείς με ΙΦΕΝ θα πρέπει να περιορίζουν την πρόσληψη του γάλακτος, των λιπαρών φαγητών καθώς και των τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε άπεπτο φυτικό υπόλειμμα. Η μεγάλη πλειονότητα των αρρώστων μπορεί να καταναλώνει τα ίδια φαγητά με τους φυσιολογικούς ανθρώπους έχοντας ορισμένες δυσκολίες όμοιες με αυτές που απαντώνται και στα φυσιολογικά άτομα.

Ορισμένοι ασθενείς με νόσο Crohn είναι επιρρεπείς στην εμφάνιση ορισμένων διατροφικών ελλείψεων. Σ' αυτούς τους ασθενείς θα πρέπει η δίαιτα να προσαρμόζεται ανάλογα και να εμπλουτίζεται με τα απαραίτητα διατροφικά στοιχεία, πάντα όμως με ιατρική συμβουλή.

Για την πλειονότητα των ασθενών με ΙΦΕΝ δεν υπάρχει λόγος για προσθήκη βιταμινικών σκευασμάτων ή άλλων διατροφικών συμπληρωμάτων στη δίαιτά τους. Σίδηρος μπορεί να χορηγηθεί σε ασθενείς με έλλειψη σιδήρου λόγω απώλειας αίματος με τις κενώσεις υπό τις προϋποθέσεις που προαναφέρθηκαν.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται απο το περιοδικό 'Ευεξία και Διατροφή' του Ελληνικού Ιδρύματος Γαστρεντερολογίας και Διατροφής.

Θαλασσινά: Η υγεία στο πιάτο σας




Λίγοι σχετικώς τα προτιμούν, από το φόβο ότι περιέχουν υψηλά ποσοστά χοληστερόλης. Μύδια, στρείδια, γαρίδες, αστακός έχουν ιδιαίτερη γεύση και εξαιρετικές θρεπτικές ιδιότητες. Είναι όμως πραγματικά επικίνδυνα, όπως διατείνονται πολλοί;

Τα θαλασσινά και τα οστρακοειδή αποτελούν ένα αναπόσπαστο συστατικό της ελληνικής, αλλά και γενικότερα της μεσογειακής διατροφής. Τα μύδια, τα στρείδια, το χταπόδι, οι γαρίδες, ο αστακός και άλλα είναι συχνά εμφανιζόμενα τρόφιμα στο τραπέζι του Έλληνα, μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους και συνοδευμένα με τα άλλα κλασικά φαγητά της δίαιτάς μας (λαχανικά, χόρτα, ζυμαρικά). 

Τα θαλασσινά, αν και είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους περισσότερους από εμάς, τις πιο πολλές φορές καταναλώνονται με καχυποψία και αίσθημα φόβου, κυρίως λόγω του συσχετισμού τους με τα αυξημένα επίπεδα λιπιδίων και ιδιαίτερα της χοληστερίνης. 

Είναι όμως έτσι τελικά; Είναι τρόφιμα που ανεβάζουν τη χοληστερίνη μας και θέτουν σε κίνδυνο την υγεία της καρδιάς μας ή πρόκειται για υγιεινές τροφές που μπορούν να περιέχονται συχνότερα στο τραπέζι μας; 

Όπως έχει συμβεί και με άλλες τροφές τα τελευταία χρόνια, έτσι και για τα θαλασσινά υπάρχουν νέα δεδομένα, που προέκυψαν ύστερα από επιστημονική έρευνα, που ανατρέπουν τα όσα πιστεύαμε και ξέραμε μέχρι τώρα γι' αυτά. Έτσι, έρευνες από επιστημονικές ομάδες στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό έχουν φέρει στο φως νέα στοιχεία σχετικά με τη θρεπτική αξία των θαλασσινών.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Αυτό που είναι γνωστό από παλιά για όλες αυτές τις τροφές είναι η υψηλή τους περιεκτικότητά σε πρωτεΐνη καθώς και σε μια σειρά από μεταλλικά στοιχεία και βιταμίνες. 

Πρωτεΐνη: Εδώ και αρκετά χρόνια είναι γνωστό ότι οι τροφές αυτές περιέχουν υψηλής θρεπτικής αξίας πρωτεΐνη. Οι πρωτεΐνες έχουν ως δομικά μόρια τα αμινοξέα. Από αυτά τα αμινοξέα υπάρχουν κάποια που τα συνθέτει το σώμα μας, αλλά και κάποια που ονομάζονται απαραίτητα και τα οποία μπορούμε να τα πάρουμε μόνο μέσα από τις τροφές, αφού το ίδιο μας το σώμα αδυνατεί να τα συνθέσει. 

Τα θαλασσινά λοιπόν περιέχουν όλα αυτά τα απαραίτητα αμινοξέα και έτσι είναι μια καλή επιλογή που μας βοηθάει να καλύψουμε τις ανάγκες μας σε πρωτεΐνη. Επίσης, έχει βρεθεί ότι οι πρωτεΐνες που αυτές οι τροφές μάς προσφέρουν πέπτονται πολύ καλά και μάλιστα σε καλύτερο βαθμό απ' ό,τι η πρωτεΐνη από τα κόκκινα κρέατα και τα πουλερικά. Μια καλή μερίδα από θαλασσινά (150 γραμμάρια αντιστοιχούν σε πέντε ισοδύναμα από την κατηγορία αυτή, αφού ένα ισοδύναμο είναι 30 γραμμάρια ή 5 κομμάτια από στρείδια, μύδια, γαρίδες, καραβίδες, στρείδια) παρέχει περίπου το 50-60% των ημερήσιων αναγκών σε πρωτεΐνη. 

Έτσι, ειδικά σε άτομα που είναι χορτοφάγα ή σε άτομα που βρίσκονται σε περίοδο νηστείας, τα θαλασσινά θα προσφέρουν την απαραίτητη πρωτεΐνη που στερούνται λόγω της αποφυγής κατανάλωσης ζωικών τροφίμων. 

Λίπη: Τα τρόφιμα αυτά έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος, και κυρίως κορεσμένο λίπος. Έτσι, η μέτρια περιεκτικότητά τους σε χοληστερόλη δεν τα κάνει κακή επιλογή για κάποιον που θέλει να ακολουθήσει υγιεινό πρόγραμμα διατροφής, αφού τα περισσότερα κομμάτια κόκκινου κρέατος έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε κορεσμένο και συνολικό λίπος με περίπου την ίδια περιεκτικότητα σε χοληστερίνη.

Επίσης, όπως έχει δείξει πρόσφατη έρευνα και ανάλυση των τροφίμων αυτών, περιέχουν αρκετές στερόλες, που όπως έχει αποδειχθεί πρόσφατα μειώνουν τα επίπεδα της χοληστερίνης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι οργανισμοί αυτοί και ιδιαίτερα τα οστρακοειδή, τρέφονται σχεδόν αποκλειστικά με φυτικούς οργανισμούς του υδάτινου περιβάλλοντος (φυτοπλαγκτόν), που είναι πλούσιοι σε στερόλες. 

Χοληστερόλη: Οι περισσότεροι διατροφολόγοι συστήνουν πλέον ότι καταναλώνοντας θαλασσινά μία-δύο φορές την εβδομάδα μπορούμε να μειώσουμε την πιθανότητα εμφάνισης στεφανιαίας νόσου. Η υψηλή περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα μειώνει τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίμα. 

Η παρουσία των ω-3 λιπαρών οξέων αλλάζει σημαντικά την αναλογία συγκεκριμένων συστατικών του αίματος που ονομάζονται λιποπρωτεΐνες, μειώνοντας τις χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνες (LDL-κακή χοληστερίνη) και τις πολύ χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεΐνες (VLDL), που συμβάλλουν στην εναπόθεση της χοληστερίνης στα τοιχώματα των αγγείων, αυξάνοντας την καλή χοληστερίνη, δηλαδή τα επίπεδα των HDL λιποπρωτεϊνών. 

Τα ω-3 λιπαρά οξέα (ΕΡΑ και DHA, εικοσαπεντανοϊκό και δοκοσαεξανοϊκό οξύ) συμβάλλουν ακόμα στη μείωση των τριγλυκεριδίων καθώς και στην καλύτερη ροή των ερυθρών αιμοσφαιρίων. Ακόμα, τα ω-3 έχουν συσχετιστεί με τη βελτίωση της κλινικής κατάστασης ατόμων που πάσχουν από άσθμα, αθηροσκλήρυνση, ρευματοειδή αρθρίτιδα, κάποιες μορφές καρκίνου, νόσο του Crohn, ελκωτική κολίτιδα και άλλες. 

Η περιεκτικότητα των τροφίμων αυτών σε χοληστερίνη δεν είναι ίδια για όλα τα θαλασσινά. Στα περισσότερα από αυτά είναι χαμηλή, ενώ σε λίγα, όπως οι μικρές και οι μεγάλες γαρίδες, είναι υψηλότερη. Στα 100 γραμμάρια των μικρών γαρίδων περιέχονται 200-250 mg χοληστερίνης, ενώ στα 100 γραμμάρια των κανονικού μεγέθους γαρίδων περιέχονται 130-150 mg. 

Αν την ημέρα που θα καταναλώσουμε αυτά τα τρόφιμα προσέξουμε την ποσότητά τους (μία μερίδα 100 γραμμαρίων είναι ικανοποιητική), αλλά μειώσουμε και την κατανάλωση άλλων τροφών που είναι καλές πηγές χοληστερίνης (π.χ., αβγά, τυριά, μοσχαρίσιο κρέας ή συκώτι), και αποφύγουμε τρόπους μαγειρέματος, όπως μαγείρεμα ή προσθήκη λιπαρών σαλτσών, είναι εύκολο να διατηρήσουμε τη συνολική πρόσληψη της χοληστερίνης μέσα από τη δίαιτά μας κάτω από τα 300 mg, που είναι η συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα που μπορούμε να καταναλώσουμε χωρίς να επιβαρύνουμε την υγεία μας.

Τα θαλασσινά είναι ακόμα πλούσιες πηγές πολλών απαραίτητων ιχνοστοιχείων και μετάλλων, όπως:

-ιωδίου, απαραίτητου για την ομαλή λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, σιδήρου, όπως π.χ. τα μύδια και τα στρείδια που έχουν τρεις φορές περισσότερο σίδηρο από πολλά κρέατα,

-μαγνησίου, 

-ψευδαργύρου, όπως τα στρείδια, που είναι από τις πλουσιότερες πηγές ψευδαργύρου, που είναι σημαντικός για τον οργανισμό,

-μαγγανίου, 

-καλίου, που είναι απαραίτητο για τους μυς και τα νεύρα, καθώς και για τη ρύθμιση της πίεσης του αίματος,

-σεληνίου, που είναι μια σημαντική αντιοξειδωτική ουσία και 

-φωσφόρου και ασβεστίου, όπως τα στρείδια και οι γαρίδες, που είναι απαραίτητα για την υγεία των οστών και των δοντιών. 

Την ίδια στιγμή, τα παραπάνω θαλασσινά είναι χαμηλά σε νάτριο (άρα και αλάτι), εκτός αν είναι ειδικά παρασκευασμένα ή μαγειρεμένα (καπνιστά ή κονσερβοποιημένα), κάτι που τα κάνει καλή επιλογή για άτομα που ακολουθούν διαιτολόγιο χαμηλό σε αλάτι, λόγω π.χ. πίεσης.

Ακόμα είναι ζωικοί οργανισμοί πλούσιοι σε βιταμίνες, όπως Α, το σύμπλεγμα των βιταμινών Β (π.χ. Β1, Β2, Β3, νιασίνη), που είναι απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία και ανάπτυξη του νευρικού συστήματος καθώς και για τις βασικές μεταβολικές διαδικασίες, της C και D.

Συμπέρασμα: Τα θαλασσινά και τα οστρακοειδή είναι μία εξαιρετική πηγή πρωτεϊνών, μία καλή πηγή ιχνοστοιχείων και βιταμινών, είναι χαμηλά σε χοληστερόλη και νάτριο. Συμβάλλουν στη διατήρηση του σωματικού βάρους και στην προστασία της καρδιακής λειτουργίας. 

Παράλληλα, μια δίαιτα που περιέχει αρκετά θαλασσινά τρόφιμα αποτελεί ένα νόστιμο τρόπο για να ασπαστούμε υγιεινές και φιλικές προς την καρδιά διατροφικές συνήθειες. Έτσι, την επόμενη φορά που θα θελήσουμε να καταναλώσουμε κάποια από αυτά τα τρόφιμα ας σκεφτούμε ότι όχι μόνο δεν επιβαρύνουμε την υγεία μας, αλλά την προφυλάσσουμε.

ΧΑΡΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΠΟΥΛΟΣ, Κλινικός διαιτολόγος - διατροφολόγος, μέλος του Health Professions Council, UK


πηγή : http://www.kykladesnews.gr

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ


Η ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ 
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 23 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2009 ΑΝΑΒΛΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ.

Το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο δεν διαθέτει πλέον την αίθουσα του 4ου ορόφου για εκδηλώσεις συλλόγων ασθενών. 

Είμαστε σε αναζήτηση νέου χώρου !

Κάθε βοήθεια ή πρόταση ευπρόσδεκτη. 

Προτεινόμενη μέρα εβδομάδας Τετάρτη.
Προτεινόμενη ώρα 18:00 - 20:00

Όταν αποφασιστεί η μέρα, η ώρα και ο τόπος θα ειδοποιηθείτε όλοι με μαζικό SMS στο κινητό σας.

Παρακαλώ για τη μεγαλύτερη δυνατή παρουσία.

Οι εκτός Θεσσαλονίκης (οι ...πολύ εκτός) θα έχουν μια δικαιολογία για τυχόν απουσία τους. 
Για τους υπόλοιπους μόνο ....σοβαρές δικαιολογίες γίνονται δεκτές.-




JTF 2013: We are young, we are free… willing to fight against IBD

Thanks to all those who participated in the Anaemia survey

Την ύπαρξη περισσότερων εξειδικευμένων γαστρεντερολόγων και ειδικών εξωτερικών ιατρείων (ΚΕΝΤΡΩΝ ΑΝΑΦΟΡΑΣ) ζητούν οι ασθενείς με ΙΦΝΕ, σύμφωνα με την έρευνα του ΕΛΙΓΑΣΤ και των Συλλόγων Ασθενών με ΙΦΝΕ, με την υποστήριξη της ΕΟΜΙΦΝΕ.
“Μόνοι μπορούμε να κάνουμε τόσα λίγα-μαζί μπορούμε να κάνουμε τόσα πολλά” - Η ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ