 |  |
Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012
Αυτοάνοσα νοσήματα και Μοριακή Βιολογία
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι ασθένειες που προκύπτουν γιατί το σώμα μας επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του κύτταρα και όργανα. Γνωρίζετε ότι ένας στους δέκα πολίτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάσχει από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα;
Είναι η κύρια αιτία χρονίων ασθενειών σήμερα και επηρεάζει την υγεία περισσότερων ανθρώπων απ' ότι τα καρδιακά νοσήματα ή ο καρκίνος. Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Αυτοάνοσων Νοσημάτων πενήντα εκατομμύρια Αμερικανοί, ένας στους πέντε, πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα.
Είναι σχεδόν βέβαιο, είτε να γνωρίζετε κάποιον που πάσχει από μια τέτοια ασθένεια είτε να έχετε μια εσείς οι ίδιοι.
Όσο υψηλότερο το βιοτικό επίπεδο τόσο μεγαλύτερη είναι και η επίπτωση τους. Ασθένειες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, ο νεανικός διαβήτης, η ψωρίαση, η ελκώδης κολίτιδα, ο ερυθηματώδης λύκος, η μυασθένεια κ.ά. αυξήθηκαν δραματικά τα τελευταία 15 χρόνια.
Πρόκειται για χρόνια νοσήματα, για τα οποία το άτομο που πάσχει, πρέπει να λαμβάνει ισχυρές και με πολλές παρενέργειες αγωγές για την υπόλοιπη ζωή του.
Στην αρχαία Ελληνική μυθολογία ο Ασκληπιός, θεός της ιατρικής, είχε δύο κόρες. Την Πανάκεια, θεά της θεραπείας και την Υγεία, θεά της πρόληψης. Στον αιώνα που διανύουμε θα χρειαστούμε τη βοήθεια και των δύο για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα που καλείται αυτοανοσία.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι το τίμημα που πληρώνουμε για έναν τρόπο ζωής που συνεχώς απομακρύνεται από το φυσιολογικό.
Για να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει θα πρέπει να εξετάσουμε το θέμα εκεί που ξεκινά. Σε επίπεδο κυττάρων.
Τα κύτταρα μας είναι οι βιολογικές μονάδες από τις οποίες αποτελείται ο οργανισμός μας. Αποικίες κυττάρων με κοινά χαρακτηριστικά συναθροίζονται και σχηματίζουν όργανα και τελικά ένα ανθρώπινο σώμα.
Ένα κύτταρο είναι φτιαγμένο από διάφορα δομικά συστατικά. Παράλληλα χρησιμοποιεί και κάποια συστατικά για να λειτουργήσει. Αυτά τα ονομάζουμε θρεπτικά συστατικά και είναι απαραίτητα για να υπάρχουν και να λειτουργούν σωστά τα κύτταρα μας. Πρόκειται για μεταλλικά στοιχεία, αμινοξέα, πρωτεΐνες, βιταμίνες, ένζυμα, λίπη, υδατάνθρακες.
Αυτά τα στοιχεία τα προσλαμβάνουμε μέσω της διατροφής μας.
Οι τροφές μας έχουν αλλάξει.
Πόσο επηρεάζουν τη διατροφική κατάσταση των κυττάρων μας και κατ' επέκταση τη δική μας οι αλλαγές που έχουν προκύψει;
Ας πάρουμε για παράδειγμα μια τροφή όπως τα μαρούλια. Παλαιότερα είχαμε ένα χωράφι και σπέρναμε σε αυτό εκατό μαρούλια. Σήμερα στο ίδιο χωράφι σπέρνονται χίλια. Τα θρεπτικά συστατικά που έχει το χωράφι πρέπει να μοιραστούν τώρα σε χίλια μαρούλια αντί για εκατό όπως κάποτε. Αν βέβαια υπολογίσουμε ότι και τη προηγούμενη χρονιά είχαμε σπείρει χίλια μαρούλια το χωράφι είναι ακόμα φτωχότερο σε θρεπτικά συστατικά από την προηγούμενη χρονιά.
Με τη χρήση λιπασμάτων αυτά τα μαρούλια αντί να αναπτυχθούν πλήρως μέσα σε δύο μήνες, τώρα αναπτύσσονται σε ένα μήνα.
Για να πάρει το σώμα μας τα θρεπτικά συστατικά που λάμβανε από ένα μαρούλι πενήντα χρόνια πριν, σήμερα είναι απαραίτητο να καταναλώσουμε σαράντα μαρούλια. Αυτό δεν είναι όμως εφικτό. Το ίδιο συμβαίνει και για τις υπόλοιπες τροφές που καταναλώνουμε είτε είναι φυτικές είτε ζωικές.
Τα κύτταρα μας λοιπόν, δεν προσλαμβάνουν και δεν έχουν τα στοιχεία που χρειάζονται για να λειτουργήσουν. Σιγά-σιγά δημιουργούνται ελλείψεις σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο. Συστατικά που θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα στο κύτταρο πλέον απουσιάζουν.
Η ζωή βέβαια δεν στηρίζεται ποτέ σε μια μεταβολική οδό. Έχει εναλλακτικές λύσεις. Ποτέ όμως η δεύτερη εναλλακτική δεν είναι το ίδιο αποδοτική με την πρώτη.
Η υγεία μας αρχίζει να μειώνεται. Δεν νοιώθουμε το ίδιο καλά όπως κάποτε. Κάθε μέρα που περνάει απομακρυνόμαστε από την βέλτιστη κατάσταση. Πιστεύουμε πολλές φορές ότι αυτό οφείλεται στα χρόνια που περνάνε. Αν προσέξουμε όμως θα δούμε ότι παρόμοια, μερικές φορές και χειρότερα προβλήματα, κατακλύζουν και νεότερα άτομα.
Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εδώ. Πέρα από τις ελλείψεις που παρουσιάζουν τα κύτταρα μας επιβαρύνονται τοξικές ουσίες που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Βαρέα μέταλλα, βιομηχανικά χημικά, φάρμακα.
Τα κύτταρα μας έχουν αλλάξει.
Η εικόνα του κυττάρου μας έχει αλλάξει πλέον πλήρως από την αρχική υγιή κατάσταση!
Συστατικά που θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί απουσιάζουν και άλλα ξένα προς τη ζωή, που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί, είναι παρόντα.
Το σώμα δεν αναγνωρίζει πλέον αυτά τα κύτταρα ως δικά του και τους επιτίθεται!
Ανάλογα με την κληρονομικότητα, το περιβάλλον και τις διατροφικές επιλογές τα κύτταρα που απομακρύνονται περισσότερο από το φυσιολογικό δέχονται πρώτα την επίθεση. Σε πολλές περιπτώσεις το σώμα επιτίθεται σε πάνω από ένα όργανα ή συστήματα.
Η λύση βέβαια δεν είναι να επιβαρύνουμε με το σώμα με αμφιβόλου αποτελεσματικότητας φάρμακα, που αλλοιώνουν περαιτέρω την βιολογική ισορροπία.
Η λύση είναι να αποκαταστήσουμε το φυσιολογικό.
Να χορηγήσουμε αυτά που λείπουν και να αφαιρέσουμε αυτά που "περισσεύουν".
Τι μπορούμε να κάνουμε με τη βοήθεια της Επιστήμης:
Η επιστήμη της μοριακής βιολογίας μας παρέχει τη δυνατότητα να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει σε επίπεδο κυττάρου. Το σώμα μας είναι μια αποικία κυττάρων και η κατάσταση της υγείας σε κυτταρικό επίπεδο αντικατοπτρίζει την υγεία μας συνολικά.
Λίγα χρόνια πριν η δυνατότητα να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στη μικρότερη βιολογική μονάδα ζωής, που είναι το κύτταρο, φάνταζε ως επιστημονική φαντασία.
Ειδικές εξετάσεις μοριακή βιολογίας μας καθοδηγούν στο να μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη φυσιολογική κατάσταση των κυττάρων μας μέσα από την Μοριακή Διατροφή. Η Μοριακή Διατροφή παρέχει στα κύτταρα μας τα απαραίτητα μικροθρεπτικά συστατικά ώστε να χτίσουν και πάλι την υγεία τους.
Καταγράφεται τι απουσιάζει και τι πλεονάζει και αντίστοιχα ενεργούμε για την κάλυψη των ελλείψεων από τη μια και διαχείρηση των τοξικών στοιχείων από την άλλη.
Τι μπορούμε να κάνουμε Μόνοι μας:
1. Να τρώμε πλήρεις τροφές. Οι τροφές πρέπει να έχουν υποστεί την μικρότερη δυνατή επεξεργασία.Τα βιολογικά τρόφιμα έχουν αποδεδειγμένα μεγαλύτερη θρεπτική αξία.
2. Να διατηρούμε τη βιταμίνη D στο αίμα μας σε βέλτιστα επίπεδα (60ng/ml). Όταν η βιταμίνη D βρίσκεται σε βέλτιστα επίπεδα μειώνει σημαντικά τι πιθανότητα να νοσήσουμε από αυτοάνοσο νόσημα και βελτιώνει την εικόνα αν πάσχουμε ήδη από κάποιο.
3. Να ασκούμαστε τακτικά. Η άσκηση βελτιώνει το ορμονικό μας προφίλ και μειώνει σημαντικά το κίνδυνο να νοσήσουμε.
4. Να κοιμόμαστε επαρκώς. Ο ύπνος είναι απαραίτητος στο σώμα μας για να μπορέσει να διορθώσει βλάβες που προκύπτουν κατά την διάρκεια της ημέρας.
5. Να ενισχύουμε την αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού. Μια νέα θεραπευτική αντιμετώπιση αυτοάνοσων νοσημάτων με το φυσικό αντιοξειδωτικό Άλφα Λιποϊκό Οξύ, που σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί να είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία νοσημάτων που οφείλονται στο οξειδωτικό στρες. Το Άλφα Λιποϊκό Οξύ αυξάνει τους ρυθμούς επιδιόρθωσης σε κυτταρικό επίπεδο, διαχειρίζεται άμεσα τις ελεύθερες ρίζες και βοηθά στην αποτοξίνωση του οργανισμού.
Αντί να ελπίζουμε στην επέμβαση της Πανάκειας και της Υγείας είναι προτιμότερο να πάρουμε την υγεία μας στα χέρια μας.
Στην Υγειά Σας!
Δημήτρης Τσουκαλάς
Ειδικός στο Μεταβολισμό και την Παχυσαρκία
Μοριακή ανακάλυψη δίνει ελπίδες για νέα φάρμακα κατά αυτοάνοσων νοσημάτων
Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν μια πρωτεΐνη που δρα σαν «διακόπτης-κλειδί», καθορίζοντας αν ορισμένα λευκοκύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος θα μειώσουν ή θα ενισχύσουν την εσωτερική φλεγμονή του οργανισμού, ένα εύρημα το οποίο μπορεί να βοηθήσει μελλοντικά στη δημιουργία νέων φαρμάκων κατά της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων.
Πολλοί ασθενείς με αρθρίτιδα παίρνουν μια κατηγορία φαρμάκων γνωστών ως αναστολέων TNF (παράγοντα νέκρωσης όγκων), τα οποία κατασκευάζονται από διάφορες εταιρείες όπως οι Abbott Laboratories, Merck & Co, Pfizer, Amgen κ.α. Όμως περίπου το 30% των ασθενών δεν ανταποκρίνονται σε αυτά τα φάρμακα, γι’ αυτό υπάρχει η ανάγκη για την ανάπτυξη εναλλακτικών θεραπειών.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Ρευματολογίας Κένεντι της Ιατρικής Σχολής του Imperial College του Λονδίνου, υπό την δρα Ιρίνα Ουντάλοβα, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό ανοσολογίας «Nature Immunology», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, ανακάλυψαν ότι μια πρωτεΐνη με την ονομασία IRF5 δρα ως μοριακός «διακόπτης» που ελέγχει κατά πόσο τα μακροφάγα λευκοκύτταρα θα δράσουν ανασταλτικά ή, αντίθετα, προωθητικά για την χρόνια φλεγμονή της αρθρίτιδας.
Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, το μπλοκάρισμα της παραγωγής της συγκεκριμένης πρωτεϊνης στα μακροφάγα μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματική μέθοδο θεραπείας για διάφορες αυτοάνοσες παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο λύκος, η σκλήρυνση κατά πλάκας, το σύνδρομο ερεθισμένο εντέρου κ.α. Από την άλλη, η ενίσχυση των επιπέδων της πρωτεΐνης IRF5 θα μπορούσε να λειτουργήσει θεραπευτικά σε εκείνα τα άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα για διάφορους λόγους.
Σύμφωνα με την Ουντάλοβα, η πρωτεΐνη αυτή ρυθμίζει κατά πόσο θα ενεργοποιηθούν ή όχι ορισμένα γονίδια στα συγκεκριμένα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, με τον τρόπο αυτό καθορίζοντας το «προφίλ» των λευκοκυττάρων και έτσι τις επωφελείς ή επιζήμιες λειτουργίες τους μέσα στον οργανισμό. «Αν μπορέσουμε να σχεδιάσουμε μόρια που θα παρεμβαίνουν στη λειτουργία της πρωτεΐνης IRF5, μπορεί να έχουμε πλέον στη διάθεσή μας νέες αντι-φλεγμονώδεις θεραπείες για μια ποικιλία καταστάσεων», όπως ανέφερε.
Η βρετανική ερευνητική ομάδα ήδη μελετά με ποιο τρόπο η εν λόγω πρωτεΐνη δρα σε μοριακό επίπεδο και με ποιες άλλες πρωτεΐνες αλληλεπιδρά, έτσι ώστε να βρεθεί ένας μηχανισμός «χειραγώγησης» της δράσης της.
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης πάθηση που πλήττει περίπου το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού και εμφανίζεται, όταν το ανοσοποιητικό σύστημα λανθασμένα επιτίθεται στις αρθρώσεις, οι οποίες πρήζονται και πονάνε. Η νόσος μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση των χεριών και των ποδιών, προκαλώντας δυσκολία στις κινήσεις του πάσχοντος, ενώ παράλληλα μπορεί να επηρεάσει το δέρμα, την καρδιά, τους πνεύμονες, τα νεφρά και τα αιμοφόρα αγγεία. Η φλεγμονή, υπό κανονικές συνθήκες, αποτελεί σημαντική άμυνα του οργανισμού σε έξωθεν μολύνσεις, όμως μερικές φορές γυρίζει «μπούμερανγκ» στον ίδιο τον οργανισμό.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)