Υπάρχει μία γενικευμένη προκατάληψη σε ότι έχει σχέση με την ψυχική υγεία, το έχω γράψει πολλές φορές και πώς να μην το κάνω, αφού συχνά όταν βγαίνω έξω ακούω εκφράσεις του τύπο «εγώ δε θα πάω στον τρελογιατρό, δε θα καταλήξω χαπάκιας, δε θα αρχίσω τα ψυχοφάρμακα, δεν είμαι φευγάτος για να πάω σε ψυχολόγο». Έτσι κάποιοι θεωρούν τα φάρμακα για την ψυχική υγεία σαν κάτι το κακό, σαν κάτι που τους υποβαθμίζει την προσωπικότητα. Πολλοί φοβούνται να τα πάρουν. Πιστεύω ότι ένας άλλος λόγος, πέρα από την προκατάληψη είναι και το γεγονός, ότι, στην ψυχική υγεία δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι το απτό, με κάτι που φαίνεται, όπως στη σωματική υγεία.
Δηλαδή, στη σωματική υγεία, βλέπεις την πληγή, βλέπεις τον πυρετό στο θερμόμετρο, το συνάχι και όταν σου πει ο γιατρός, πρέπει να ακολουθήσεις αυτήν την αντιβίωση για να γίνεις καλά, το κάνεις χωρίς πολλές σκέψεις, με κάποιες εξαιρέσεις πάντα (εννοώ κάποιους που δε θέλουν ούτε για πονοκέφαλο να πάρουν ένα αναλγητικό).
Στην ψυχική όμως υγεία, δε μπορώ να δω το άγχος που είναι βασική κατ’ εμέ αιτία των κρίσεων πανικού. Μπορώ να το αισθανθώ. Να αισθανθώ ότι κάτι μέσα μου, δεν πάει καλά. Όμως επειδή αυτό το άγχος σωματοποιείται, χτυπάει στο στομάχι, στο κεφάλι ή στα έντερα (σπαστική κολίτιδα) το μυαλό μου αυτομάτως πάει σε αυτό που βλέπω στο σώμα μου, και όχι στο άγχος και σε ότι αυτό προκαλεί στην ψυχολογία μου.
Για αυτό και όταν ο γαστρεντερολόγος μου είπε να πάρω Librax το αρνήθηκα. Όταν μου είπε ο ψυχίατρος να πάρω αγχολυτικό για τις κρίσεις πανικού και αντικαταθλιπτικό για την κατάθλιψη και πάλι στην αρχή ζήτησα λίγη ώρα να το σκεφτώ. Το μυαλό μου, πήγε σε κάτι παιδιά, που κάτω στην πιάτσα, πίνανε βαριά ηρεμιστικά και ήτανε σε μια κατάσταση άσχημη. Εκείνοι βέβαια τα έπιναν χωρίς να έχουν πάει σε γιατρό και για να «ξεφύγουν» από τα όσα προβλήματα είχανε. Μπορεί επίσης να πίνανε υπερβολικά και να κάνανε και χρήση χασίς.
Έτσι για λίγο με σκέφτηκα μήπως τα αγχολυτικά με φέρουν σε μια τέτοια κατάσταση. Μου εξήγησε όμως ο γιατρός, ότι πρέπει να πάρω αγχολυτικό, γιατί τα επίπεδα του άγχους μου, λόγω του ότι έχω γενικευμένο άγχος, παθολογικό άγχος, είναι ανεβασμένα και έπρεπε με φαρμακευτική αγωγή να κατέβουν. Όπως και για την κατάθλιψη, μου εξήγησε, ότι το αντικαταθλιπτικό, δε θα μου επηρέαζε την προσωπικότητα. Αντιθέτως θα με βοηθούσε και στο να βγω έξω και στο να αρχίσω να βρίσκω τον παλιό μου εαυτό.
Όμως αυτά όλα, όταν δε βλέπεις τι έχεις, αλλά το αισθάνεσαι, όταν δεν είσαι ενημερωμένος για την ψυχική υγεία, αλλά παραπληροφορημένος στο κομμάτι της φαρμακευτικής αγωγής, τότε είσαι από προβληματισμένος, μέχρι και αρνητικός στο να ακολουθήσεις φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα όμως, (Xanax, tranxene, efexor, ladose, seroxat, που έχω πάρει σε αυτά τα χρόνια που έχω αγοραφοβία με κρίσεις πανικού και κατάθλιψη), βοηθάνε πολύ στην ψυχική υγεία.
Όμως, τα φάρμακα, δεν είναι η μόνη λύση. Τα φάρμακα είναι μέρος της λύσης. Το μεγαλύτερο μυστικό για την καλή μας πορεία, κρύβεται μέσα μας, στον τρόπο που σκεπτόμαστε και στις προσπάθειες που καταβάλουμε και εμείς, χώρια από τη βοήθεια που παρέχουν τα φάρμακα. Στην αρχή, βασιζόμουν μόνον στα φάρμακα, στην πορεία και όταν άλλαξα ψυχίατρο που ήτανε άλλη σχολής, της συμπερφοριστικής (αν τα λέω και σωστά καθώς σας το λέω πάντα, ότι δε μιλάω σαν ειδικός, αλλά όπως τα βιώνω, τα γνωρίζω και τα σκέφτομαι σαν ασθενής), μου ελάττωσε τα φάρμακα και μου έμαθε να ξεπερνώ τις κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη, όσο μπορώ βασισμένος στις δικές μου δυνάμεις. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα.
Τα φάρμακα λοιπόν, στην ψυχική υγεία, βοηθούνε και βοηθούνε πολύ. Τι δε βοηθάει; Δύο πράγματα. Το ένα είναι η αρνητική άποψη που κυκλοφορεί έξω για αυτά. Το άλλο είναι, να στηριζόμαστε μόνον σε αυτά.
Στο παθολογικό άγχος, υπάρχει ένας μηχανισμός που δημιουργεί άγχος περισσότερο από το συνηθισμένο. Τα γράφω απλά όπως τα ξέρω.
Στην κατάθλιψη, κάποιος νευροδιαβιβαστής (η σεροτονίνη), δεν παράγεται στον εγκέφαλο στην απαραίτητη ποσότητα. Έτσι αυτός ο νευροδιαβιβαστής που ρυθμίζει τη διάθεση του ατόμου, πρέπει να ρυθμιστεί. Όπως και στο άγχος πρέπει τα μεγαλύτερα επίπεδά του, να ελαττωθούν. Εκεί λοιπόν η φαρμακευτική αγωγή, βοηθάει.
Βέβαια το επαναλαμβάνω, όταν ποτέ στη ζωή σου δεν άκουσες για αυτά, σου είναι δύσκολο να τα πιστέψεις και να δεχτείς κάποιες φορές να ακολουθήσεις φαρμακευτική αγωγή. Και εδώ είναι η παγίδα που πέφτουμε πολλοί. Η παγίδα της άγνοιας, της μη ενημέρωσης, της κακής ενημέρωσης ή της διαστρεβλωμένης ενημέρωσης.
Διαβάζω για άτομα που δε θέλουν να ακολουθήσουν φαρμακευτική αγωγή σε θέματα ψυχικής υγείας. Τα κατανοώ, αφού και εγώ είχα τους δισταγμούς μου και τις ενστάσεις μου, με αυτά που έβλεπα, άκουγα (εννοώ την κακή κριτική που άκουγα για «χαπάκιας, δε θα αρχίσω να χαπακόνομαι κλπ κλπ»). Όμως, αν ενημερωθούν σωστά, από άτομα που έχουν εμπειρία από πρώτο χέρι, καθώς και από τον ειδικό, οι όποιες αντιδράσεις τους πιστεύω θα καμφθούν.
Τουλάχιστον θα αρχίσουν να προβληματίζονται και να καταρρίπτουν μύθους και ανακρίβειες που ακούγονται για τα φάρμακα, ψυχικής υγείας. Δε ντρέπομαι για αυτό που έχω και βιώνω φίλοι μου τόσα χρόνια. Ντρέπομαι για κάποιους που τα παρουσιάζουν λανθασμένα, υπερτονίζοντας κάποια πράγματα που κάνουν κακό στην εικόνα και του ψυχικά ασθενή και της ψυχικής υγείας, αλλά και των ψυχολόγων και ψυχιάτρων. Ντρέπομαι για το επίπεδο του πολιτισμού μας κάποιες φορές και που μια ομάδα ανθρώπων κατατάσσει όσους έχουν ψυχικές δυσκολίες, στο περιθώριο, στηριζόμενη στην παραπληροφόρηση και στην έλλειψη ανθρωπιάς και διάθεσης να μάθει την αλήθεια, όπως αυτή εκφράζεται από τους ειδικούς αλλά και από αυτούς που βιώνουν δυσκολίες στην ψυχική υγεία.
Περαστικά λοιπόν δε θα πω σε εμένα, αλλά σε όσους έχουν αυτές τις αρρωστημένες αντιλήψεις. Ευτυχώς όμως, υπάρχουν και στο χώρο των blogs και στο διαδίκτυο αλλά και έξω στη ζωή, πολλοί με κατανόηση, αγάπη και ανθρωπιά. Τους ευχαριστώ πολύ για τη βοήθειά τους!
Σχετικά με την κατάθλιψη και τη σεροτονίνη:
«Σε άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη, έχει διαπιστωθεί ότι στον εγκέφαλο τους είναι μειωμένη η σεροτονίνη. Η σεροτονίνη είναι χημική ουσία, ουσιώδης για τη λειτουργία του νευρικού συστήματος η οποία έχει, μεταξύ άλλων και ρόλο νευροδιαβιβαστή. Οι νευροδιαβιβαστές είναι ουσίες οι οποίες βοηθούν την επικοινωνία και τη συνεργασία μεταξύ διαφόρων λειτουργικών ομάδων κυττάρων του εγκεφάλου.»
πηγή : http://www.medlook.net
