Η νόσος του Crohn είναι ένα νόσημα το οποίο χαρακτηρίζεται από φλεγμονή που μπορεί να αναπτυχθεί οπουδήποτε στον πεπτικό σωλήνα, από το στόμα έως τον πρωκτό, με κύρια εντόπιση το σημείο της ένωσης λεπτού και παχέος εντέρου (τελικός ειλεός). Η ακριβής αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη. Όπως η ελκώδης κολίτιδα, έτσι και η νόσος του Crohn ανήκει στα αυτοάνοσα νοσήματα, ενώ μαζί με την ελκώδη κολίτιδα αναφέρεται ως «ιδιοπαθής φλεγμονώδης εντερική νόσος» (ΙΦΕΝ). Εντούτοις φαίνεται ότι γενετικοί (κληρονομικοί) παράγοντες και παράγοντες του περιβάλλοντος (όπως το κάπνισμα, η λήψη αντιρρευματικών φαρμάκων, ενδεχομένως το στρες και ιογενείς λοιμώξεις) συμβάλλουν στην παθογένεση της οξείας προσβολής και στην πρόκληση υποτροπών της νόσου. Ο ρόλος της κληρονομικότητας μελετάται εντατικά τα τελευταία χρόνια. Φαίνεται ότι περίπου το 10% των συγγενών πρώτου βαθμού ενός ατόμου με νόσο του Crohn μπορεί να εμφανίσουν και αυτά την ασθένεια. Ο αριθμός των ανθρώπων που θα εμφανίσουν τη νόσο σε διάστημα ενός έτους (επίπτωση) και ο συνολικός αριθμός των ατόμων που νοσούν σε δεδομένη στιγμή (επικράτηση) στις βιομηχανοποιημένες χώρες της Δύσης είναι για τη νόσο του Crohn 5 περιστατικά ανά 100.000 κατοίκους και 50 περιστατικά ανά 100.000 κατοίκους αντιστοίχως. Στη χώρα μας δεν υπάρχουν στοιχεία που να αφορούν στο σύνολο του πληθυσμού, δεδομένα όμως από την Ήπειρο και την Κρήτη δείχνουν μικρότερη και ίση αντίστοιχα επίπτωση και επικράτηση με τις ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως περίπου 500 άνθρωποι στη χώρα μας αναπτύσσουν ετησίως νόσο του Crohn, ενώ ο συνολικός αριθμός των πασχόντων πρέπει να ανέρχεται στους 5.500. Η συνηθέστερη ηλικία εμφάνισης για πρώτη φορά των συμπτωμάτων της νόσου είναι 15-35 ετών. Δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών Τα συμπτώματα της ασθένειας ποικίλλουν από ασθενή σε ασθενή, ανάλογα με την ένταση, την έκταση και την εντόπιση της φλεγμονώδους εξεργασίας, δηλαδή της φλεγμονής. Καθυστερημένη διάγνωση Οι αρχικές εκδηλώσεις της νόσου μπορεί να είναι άτυπες, να μοιάζουν με την κλινική συμπτωματολογία του συνδρόμου του ευερέθιστου εντέρου και γι' αυτό τον λόγο να καθυστερήσει η διάγνωση της νόσου του Crohn για πολλά χρόνια. Συνηθέστερα η νόσος εμφανίζεται με διάρροια, κοιλιακό άλγος (πόνο), πυρετό και/ή απώλεια βάρους. Η διάρροια και ο κοιλιακός πόνος εμφανίζονται στους περισσότερους ασθενείς (75%). Τα χαρακτηριστικά της διάρροιας εξαρτώνται από την εντόπιση της νόσου, δηλαδή από το τμήμα του εντέρου που έχει φλεγμονή. Όταν αυτή εντοπίζεται στον τελικό ειλεό, οι διαρροϊκές κενώσεις είναι ογκώδεις και φτάνουν τις 5-6 την ημέρα, ενώ όταν εντοπίζεται στο παχύ έντερο και ιδιαίτερα στο ορθό, η διάρροια είναι έντονη, έχει τον χαρακτήρα του επείγοντος και μπορεί να φτάσει μέχρι την ακράτεια. Παρουσία αίματος στις κενώσεις δεν είναι συχνή εκδήλωση όπως στην ελκώδη κολίτιδα. Εμφανίζεται στο 50% των ασθενών σε κάποια φάση της νόσου, ειδικά σε ασθενείς με Crohn κολίτιδα, ενώ μαζική αιμορραγία αναφέρεται στο 1%-2% των περιπτώσεων, ενδεχομένως όμως με υποτροπιάζοντα χαρακτήρα. Τα χαρακτηριστικά του κοιλιακού πόνου συσχετίζονται συχνά με την εντόπιση της νόσου. Συνηθέστερα είναι περιομφαλικός (γύρω από τον ομφαλό), ήπιας ή μέτριας έντασης πόνος, εμφανίζεται μετά τη λήψη τροφής, ανακουφίζεται με την κένωση και συνήθως συσχετίζεται με ατελή (όχι πλήρη) απόφραξη του προσβεβλημένου τμήματος του εντέρου. Όταν η φλεγμονή εντοπίζεται στην ειλεοτυφλική περιοχή, το κοιλιακό άλγος μπορεί να εντοπίζεται στο δεξιό λαγόνιο (χαμηλά δεξιά στην κοιλιά). Μπορεί να συνυπάρχει διάταση της κοιλιάς, ναυτία και έμετος. Επεισόδια ατελούς ή πλήρους απόφραξης του εντέρου εμφανίζονται συχνά σε προσβολή του τελικού ειλεού. Ωστόσο σε μερικούς ασθενείς, ο πόνος μπορεί να είναι σπλαγχνικός. Κοιλιακό άλγος, πάντως, μπορεί να εμφανιστεί και σε ασθενείς που δεν εμφανίζουν απόφραξη ή βρίσκονται σε ύφεση, αλλά η αιτία του παραμένει ασαφής. Μέτριος ή χαμηλός πυρετός παρουσιάζεται στους μισούς ασθενείς, δεν έχει συγκεκριμένο ρυθμό και τύπο, και οφείλεται στη φλεγμονώδη εξεργασία (φλεγμονή). Ο πυρετός μπορεί να είναι το μοναδικό σύμπτωμα της νόσου, ενώ σπάνια η νόσος αρχίζει με υψηλό πυρετό, ρίγη και εφιδρώσεις, που είναι αποτέλεσμα σχηματισμού κάποιου αποστήματος. Απώλεια βάρους Απώλεια βάρους, που υπερβαίνει το 5% του σωματικού βάρους, εμφανίζει το 25%-40% των ασθενών, ανεξάρτητα από την εντόπιση της νόσου. Μεγαλύτερη απώλεια βάρους (πάνω από το 20% του σωματικού βάρους) εμφανίζει μικρότερο ποσοστό των ασθενών (10%-20%). Η συνηθέστερη αιτία απώλειας βάρους είναι η ανορεξία ή η ελαττωμένη πρόσληψη τροφής. Το κοιλιακό άλγος ή η εμφάνιση διάρροιας μετά το γεύμα οδηγούν συχνά τον ασθενή σε ελαττωμένη πρόσληψη τροφής. Εντούτοις, ορισμένες φορές η υποθρεψία είναι αποτέλεσμα της παρουσίας δυσαπορρόφησης (ο οργανισμός δεν μπορεί να απορροφήσει τα θρεπτικά συστατικά των τροφίμων). Σε ποσοστό 10% των περιπτώσεων, ως πρώτη εκδήλωση της νόσου εμφανίζονται εξωεντερικές εκδηλώσεις ή περιπρωκτικές βλάβες. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της νόσου το 50% των ασθενών θα εμφανίσει τελικά βλάβες από τον πρωκτό, όπως ραγάδες και βαθιά έλκη. Τύποι και επιπλοκές Υπάρχουν τέσσερις τύποι νόσου του Crohn. Ο πιο συχνός είναι ο χρόνιος φλεγμονώδης τύπος, που προκαλεί χαμηλό πυρετό, κακουχία, απώλεια βάρους, αδυναμία και διάρροια. Μπορεί να υπάρχουν και κοιλιακά άλγη. Άλλοι τύποι είναι ο αποφρακτικός (προκαλεί πόνο στην κοιλιά σαν κολικό, φούσκωμα και «γουργουρητό» της κοιλιάς), η νόσος του Crohn που εκδηλώνεται με συρίγγια («οδούς» επικοινωνίας μεταξύ εντέρων, σπλάγχνων ή/και δέρματος) και η περιπρωκτική νόσος. Για τη διάγνωση της νόσου ο ασθενής υποβάλλεται σε αιματολογικές εξετάσεις, καλλιέργεια κοπράνων, απεικονιστικές εξετάσεις (υπερηχογράφημα κοιλίας, αξονική και μαγνητική τομογραφία κοιλίας, σπινθηρογράφημα, κολονοσκόπηση, γαστροσκόπηση κ.λπ.). Οι κυριότερες επιπλοκές αφορούν στην εμφάνιση αποστημάτων, εντερικής απόφραξης, συριγγίων, περιπρωκτικών βλαβών, καρκινώματος του λεπτού ή παχέος εντέρου, ραγδαίας αιμορραγίας, κακής απορρόφησης των θρεπτικών ουσιών και αναστολή σωματικής ανάπτυξης στα παιδιά. Ο κίνδυνος ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου εξαρτάται από την έκταση προσβολής του εντέρου (αυξάνεται με την ολική ή εκτεταμένη κολίτιδα) και τη διάρκεια της νόσου (αυξάνεται έπειτα από τα 15 χρόνια). Ανάλογες επομένως είναι και οι ενδείξεις κολεκτομής (χειρουργική αφαίρεση τμήματος του παχέος εντέρου) σε τέτοιους ασθενείς, λαμβανομένων υπόψη βεβαίως και άλλων παραγόντων. Αυτό πάντως που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η εκτεταμένη προσβολή του παχέος εντέρου παρατηρείται σε μικρό ποσοστό των ασθενών και επιπλέον μικρό ποσοστό των ασθενών με εκτεταμένη προσβολή και μακρά διάρκεια νόσου θα εμφανίσει καρκίνο. Η θεραπεία Ένας βασικός παράγοντας της ορθής και με ελπίδες επιτυχίας θεραπευτικής αντιμετώπισης της νόσου του Crohn είναι η οικοδόμηση ειλικρινών και ανθρώπινων σχέσεων εμπιστοσύνης και κατανόησης μεταξύ θεράποντος ιατρού και ασθενούς. Οι τυχόν μείζονος σημασίας θεραπευτικές αποφάσεις θα πρέπει να εξηγούνται με απλότητα και σαφήνεια στον ασθενή και στους οικείους του και θα πρέπει να λαμβάνονται και με τη σύμφωνη γνώμη (έπειτα από επαρκή ερμηνεία των πλεονεκτημάτων και τυχόν μειονεκτημάτων τους) του ίδιου του ασθενούς. Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Η συντηρητική αντιμετώπιση επιτυγχάνεται με χορήγηση ενός ή περισσότερων φαρμάκων, με ψυχιατρική υποστήριξη και την κατάλληλη διατροφική υποστήριξη που μπορεί να είναι από του στόματος ή παρεντερικά. Τα φάρμακα που χορηγούνται για τη θεραπεία της νόσου του Crohn είναι πολλά και ποικίλα και μπορεί να έχουν αρκετές ανεπιθύμητες ενέργειες, για τις οποίες πρέπει να ενημερώνονται οι ασθενείς ώστε να λαμβάνουν τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα. Αναλόγως με το φάρμακο, στις πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες συμπεριλαμβάνονται από κεφαλαλγία, δερματικό εξάνθημα και ναυτία έως αναιμία, αύξηση του σακχάρου και βλάβες σε νεφρούς, ήπαρ ή πάγκρεας. Ειδικά η κορτιζόνη, σε μακροχρόνια χορήγηση, μπορεί να προκαλέσει αύξηση της αρτηριακής πίεσης, οστεοπόρωση, αύξηση του σακχάρου, λοιμώξεις, μείωση της μυϊκής μάζας, αναστολή της ανάπτυξης στα παιδιά, καταρράκτη κ.λπ. Η χειρουργική αντιμετώπιση αφορά κυρίως στους ασθενείς εκείνους στους οποίους η έντονη συντηρητική αγωγή απέτυχε ή στους ασθενείς που παρουσίασαν κάποια σοβαρή επιπλοκή και σημεία οξείας κοιλίας (εντερική διάτρηση, απόφραξη, κλπ). Ο καρκίνος του παχέος ή του λεπτού εντέρου αποτελεί μία ακόμη ένδειξη για χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο, τα ευνοϊκά αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης μετριάζονται από το μεγάλο ποσοστό μετεγχειρητικής υποτροπής. Η υποτροπή αυτή μπορεί να είναι μόνο ενδοσκοπική ή/και κλινική (δηλαδή με συμπτώματα), η οποία και έχει μεγαλύτερη σημασία. Είναι ευνόητη η σημασία της μετεγχειρητικής υποτροπής αφού συνεπάγεται ανάγκη για συντηρητική/φαρμακευτική αγωγή ή ενδεχομένως επανεγχείρηση. Σχέση γιατρού-ασθενούς Είναι προφανές ότι διατίθενται σήμερα αρκετά φάρμακα για τη συντηρητική αντιμετώπιση των ασθενών με νόσο του Crohn. Μέχρις ότου όμως κατανοηθεί πλήρως η παθογένεια της νόσου, η θεραπεία θα εξακολουθήσει να παραμένει εν πολλοίς εμπειρική, στηριζόμενη και στην ψυχική προσέγγιση του ασθενούς. Η ψυχική αυτή προσέγγιση, η οποία αποτελεί ουσιώδες στοιχείο της συνολικής θεραπευτικής προσπάθειας, επιτυγχάνεται όταν α) ο θεράπων γιατρός είναι αισιόδοξος όσον αφορά την πορεία του ασθενούς και την εκλογικευμένη αισιοδοξία αυτή τη μεταδίδει στον ασθενή και στο περιβάλλον του, β) υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη του ασθενούς προς τον θεράποντα γιατρό και τις θεραπευτικές του αποφάσεις. Το τελευταίο αυτό επιτυγχάνεται όταν ο ασθενής είναι βέβαιος ότι ο γιατρός του είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή του 24ώρου, έτσι ώστε να μπορεί να αντιμετωπιστεί εγκαίρως οποιαδήποτε τυχόν επιπλοκή ή απορρύθμιση της κατάστασής του. Αυτά όλα προϋποθέτουν ασφαλώς την παρουσία ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που να κοσμούν την προσωπικότητα του θεράποντος, όπως π.χ. η ικανότητά του να αντιμετωπίζει σφαιρικά τον ασθενή, να είναι εξαιρετικά προσεκτικός στους χειρισμούς του και να συμπεριφέρεται με ευγένεια και κατανόηση τόσο στον ασθενή όσο και στο περιβάλλον του. Τα φάρμακα που χορηγούνται στη νόσο του Crohn: Αντιφλεγμονώδη
Ανοσοκατασταλτικά
Ανοσοτροποποιητικά
Αντιβιοτικά
Φάρμακα συμπτωματικής αντιμετώπισης
Γράφει: Ιωάννης Κ. Τριανταφυλλίδης, PhD, FEBG, MACG, Διευθυντής της Γαστρεντερολογικής Κλινικής του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νικαίας, Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιασίου, Ρουμανία |
Σύμφωνα με το προσχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας αναμένεται να αλλάξει ο τρόπος απόκτησης ιατρικής ειδικότητας και η λειτουργία των επιστημονικών εταιρειών, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ».
Το σχέδιο βασίζεται σε εισήγηση της Επιτροπής Εκπαίδευσης και Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ) προς τον υπουργό κ. Α. Λοβέρδο, η οποία υιοθετήθηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου την 28η Μαρτίου 2011.
Με πανελλαδικές εξετάσεις η ειδικότητα
Με τις νέες ρυθμίσεις καθιερώνονται ειδικές πανελλαδικές εξετάσεις για την έναρξη ειδικότητας, με απώτερο στόχο την.......
κατάργηση της ισχύουσας λίστας και ιδρύονται Επιστημονικές Εταιρείες των ιατρικών ειδικοτήτων, στις οποίες θα αντιστοιχούν οι 41 κύριες ειδικότητες.
Σε αυτές θα συμπεριληφθούν οι ειδικότητες της Γηριατρικής και της Ιατρικής Γενετικής. Οι Επιστημονικές Εταιρείες θα έχουν σημαντικές αρμοδιότητες, όπως τη χορήγηση του τίτλου ιατρικής ειδικότητας και την εισήγηση για το αναλυτικό πρόγραμμα εκπαίδευσης των ειδικευομένων γιατρών.
Εκλογές σε όλες τις Επιστημονικές Εταιρείες για τη συγκρότηση των νέων διοικητικών συμβουλίων θα γίνουν τον ερχόμενο Νοέμβριο.
«Βιβλιάριο εκπαίδευσης»
Επίσης, προβλέπεται η ίδρυση Ινστιτούτου Εκπαίδευσης και Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης Επιστημών Υγείας του ΚΕΣΥ, ενώ από το 2012 θα συσταθούν Εκπαιδευτικά Κέντρα και αντίστοιχες Μονάδες για την εκπαίδευση των ειδικευομένων, ενώ καθιερώνεται και «Βιβλιάριο Εκπαίδευσης». Σε αυτό θα καταγράφονται το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και η πρόοδος του ειδικευομένου γιατρού.
Οι υποψήφιοι που θα επιτυγχάνουν στις εξετάσεις για την απόκτηση τίτλου ειδικότητας στο εξής θα βαθμολογούνται ώστε να αξιολογούνται οι άριστοι. Η κλιμάκωση της βαθμολογίας θα είναι «Καλώς», «Λίαν Καλώς» ή «Αριστα», με την αποφοίτηση των ειδικευομένων.
Προγράμματα εκπαίδευσης
Με το προσχέδιο νόμου καθιερώνεται για τους ειδικευμένους γιατρούς η «Συνεχιζόμενη Ιατρική Εκπαίδευση και η Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Ανάπτυξη».
Οι γιατροί θα υποχρεούνται στο εξής να παρακολουθούν ετήσια προγράμματα, τα οποία θα καταρτίζονται από τις επιστημονικές εταιρείες των ιατρικών ειδικοτήτων, σεμινάρια και συνέδρια.
Στους γιατρούς που παρακολουθούν αυτές τις δραστηριότητες θα χορηγείται συγκεκριμένη βαθμολογία (μόρια) και βεβαίωση.
Η συγκέντρωση 250 εκπαιδευτικών ωρών (μορίων) μέσα σε πέντε χρόνια θα είναι προαιρετική για τα πρώτα τέσσερα χρόνια εφαρμογής του νόμου. Στη συνέχεια όμως θα γίνει υποχρεωτική. Η βεβαίωση αποτελεί προϋπόθεση για την κατάληψη θέσης σε δημόσιο φορέα ή σύναψη σύμβασης με Ασφαλιστικό Οργανισμό.
Το νομοσχέδιο αναμένεται να έχει γίνει νόμος του κράτους ως τις αρχές του καλοκαιριού.
Φοίτηση σε ειδικά κέντρα
Η εκπαίδευση για τη λήψη ειδικότητας δεν θα γίνεται πια άναρχα, όπως σήμερα, σε όποια κλινική νοσοκομείου καταφέρει να μπει ένας νέος γιατρός, αλλά σε Εκπαιδευτικές Μονάδες που θα ιδρυθούν ανά νοσοκομείο ή ομάδα νοσοκομείων υπό ένα ενιαίο, πιθανώς ανά περιφέρεια, Εκπαιδευτικό Κέντρο.
Η εκπαίδευση θα πραγματοποιείται με κυκλική εναλλαγή των ειδικευομένων στις εκπαιδευτικές μονάδες και θα λειτουργεί σε νοσοκομεία του ΕΣΥ, σε πανεπιστημιακά νοσοκομεία, σε στρατιωτικά νοσοκομεία ή στο ΝΙΜΤΣ, σε τέως νοσοκομεία του ΙΚΑ, στο Ινστιτούτο Ερευνας Νοσημάτων Θώρακα, Υγιεινής και Ασφάλισης της Εργασίας, ή σε νοσοκομεία Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου, κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που εποπτεύονται από το υπουργείο Υγείας.
Ο ελάχιστος χρόνος εκπαίδευσης κατά την κυκλική εναλλαγή σε Εκπαιδευτική Μονάδα κάθε κύριας ειδικότητας δεν μπορεί να είναι μικρότερος των έξι μηνών. Εξαιρούνται οι ειδικότητες Ιατρικής της Εργασίας, Κοινωνικής Ιατρικής και Γενικής Ιατρικής.
Ο συνολικός αριθμός θέσεων ειδίκευσης θα καθορίζεται, μεταξύ άλλων, από τις ανάγκες του πληθυσμού.
Ένας από τους στόχους είναι να εξασφαλισθεί σταθερός αριθμός γενικών γιατρών, να αυξηθεί ο αριθμός των ιατροδικαστών, των γιατρών εργασίας, κοινωνικής ιατρικής, φυσικής ιατρικής και αποκατάστασης, των παθολόγων ογκολόγων και των ακτινοθεραπευτών ογκολόγων, ειδικότητες οι οποίες παρ΄ ότι έχουν καταστεί απαραίτητες σήμερα, λείπουν από πολλές μονάδες Υγείας.
Οι ειδικευόμενοι ιατροί που θα βρεθούν να υπηρετούν στα νοσοκομεία και τις κλινικές (τις μελλοντικές Εκπαιδευτικές Μονάδες δηλαδή) κατά τη δημοσίευση του νόμου, θα συνεχίσουν να υπηρετούν στις ίδιες θέσεις ως την ολοκλήρωση του ισχύοντος προβλεπομένου χρόνου εκπαίδευσης.
Μεταβατικό στάδιο
Μέχρι να αδειάσει η λίστα αναμονής των 11.000 γιατρών, οι οποίοι περιμένουν σήμερα για να ξεκινήσουν ειδικότητα, προβλέπεται η εφαρμογή μεικτού συστήματος για την επιλογή των ειδικευόμενων.
Έτσι οι θέσεις εκπαίδευσης στις ειδικότητες θα καταλαμβάνονται παράλληλα βάσει της (παλιάς) λίστας και των (νέων) πανελλαδικών εξετάσεων για τουλάχιστον ένα χρόνο μετά την ψήφιση του νόμου.
Σε κάθε Εκπαιδευτικό Κέντρο το σύστημα της λίστας παύει με την πρώτη συμπλήρωση όλων των θέσεών του.
Οι υποψήφιοι μετά την πρώτη κατάρτιση των πινάκων προτεραιότητας όλων των Εκπαιδευτικών Κέντρων ή μετά τη συμπλήρωση των θέσεων ενός Κέντρου μπορούν να ζητήσουν τη διαγραφή τους και να εγγραφούν σε άλλη λίστα ενός κέντρου της ίδιας ή άλλης ειδικότητας.
Η βαθμολογία των υποψηφίων
Οι πανελλαδικές εξετάσεις ιατρικής ειδικότητας θα είναι γραπτές και θα διεξάγονται δύο φορές τον χρόνο, κάθε Απρίλιο και Νοέμβριο.
Η εξεταστέα ύλη θα βασίζεται σε αυτή που προβλέπεται από τα αναλυτικά προγράμματα των ιατρικών σχολών της χώρας. Αφορά 25% προκλινικά και 75% κλινικά αντικείμενα (εκ των οποίων 50% πτυχιακά και 25% προπτυχιακά).
Η βαθμολόγηση του γραπτού θα γίνεται σε κλίμακα από μηδέν ως και 100. Οι υποψήφιοι σε αυτές τις εξετάσεις θα έχουν το δικαίωμα να δηλώσουν κατά προτεραιότητα όλες τις διαθέσιμες θέσεις των Εκπαιδευτικών Κέντρων σε ως πέντε διαφορετικές από τις κύριες ειδικότητες.
Η δήλωση πρέπει να γίνεται εντός πέντε ημερών από την έκδοση των αποτελεσμάτων.
Οι θέσεις καλύπτονται από τη βαθμολογική κατάταξη των υποψηφίων. Ο υποψήφιος που συγκεντρώνει την υψηλότερη βαθμολογία καταλαμβάνει τη θέση της πρώτης προτίμησής του. Αν δύο υποψήφιοι ισοβαθμήσουν, στην κατάταξη συνυπολογίζεται η σειρά προτίμησης με την οποία δήλωσε καθένας το συγκεκριμένο κέντρο. Επί νέας ισοβαθμίας διορίζονται όλοι και αναστέλλεται η προκήρυξη των ισαρίθμων επόμενων κενών θέσεων του κέντρου.
Πως θα γίνονται οι γραπτές και οι προφορικές εξετάσεις
Ο τίτλος της ιατρικής ειδικότητας θα απονέμεται με απόφαση της οικείας Επιστημονικής Εταιρείας Ιατρικών Ειδικοτήτων μετά τη συμπλήρωση του χρόνου εκπαίδευσης του ειδικευομένου και την επιτυχή συμμετοχή του και σε προφορικές εξετάσεις, που θα διεξάγονται τρεις φορές το χρόνο (κάθε Φεβρουάριο, Ιούνιο και Οκτώβριο).
Οι Επιστημονικές Εταιρείες Ιατρικών Ειδικοτήτων μπορούν να επιλέξουν και επιπλέον γραπτές εξετάσεις, οι οποίες προηγούνται των προφορικών και γίνονται με το σύστημα των ερωτήσεων πολλαπλής επιλογής, από όλο το φάσμα του γνωστικού αντικειμένου της αντίστοιχης ειδικότητας.
Η επιτυχία στις γραπτές εξετάσεις είναι προϋπόθεση για τη συμμετοχή στις προφορικές.
Η βαθμολογία της επιτροπής (Καλώς, Λίαν Καλώς, Αριστα) αποτελεί την τελική αξιολόγηση του υποψηφίου.
Για τη διαμόρφωσή της λαμβάνονται υπόψη οι γραπτές και οι προφορικές εξετάσεις, καθώς και οι καταχωρήσεις και οι παρατηρήσεις στο «Βιβλιάριο Εκπαίδευσης».
Όσοι υποψήφιοι δεν επιτύχουν, έχουν το δικαίωμα να προσέλθουν σε επόμενες εξετάσεις. Όσοι αποτύχουν για τρίτη φορά, προκειμένου να προσέλθουν εκ νέου σε εξετάσεις, υποχρεούνται να επαναλάβουν την εκπαίδευσή τους για έξι μήνες και επανατοποθετούνται ως άμισθοι υπεράριθμοι σε Εκπαιδευτικό Κέντρο.
πηγή : Dealnews
