Οζονοθεραπεία

Το όζον είναι μια αλλοτροπική μορφή οξυγόνου και είναι ευρέως γνωστό για τον ρόλο που διαδραματίζει στην οικολογική ισορροπία της γης, διότι απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της υπεριώδους ακτινοβολίας που προέρχεται από τον ήλιο, εμποδίζοντας να φθάσουν κατευθείαν στη γη.

Στην βιομηχανία εκμεταλλευόμενοι τις αντισηπτικές ιδιότητες του όζοντος, το έχουμε καταστήσει απαραίτητο για την απολύμανση των υδάτων, τόσο υπό την έννοια της ποσιμότητος όσο και στον τομέα των απόβλητων, είναι πιο επαρκές του χλωρίου, έχοντας την ικανότητα να εξουδετερώνει και του ιούς που είναι ανθεκτικοί και σε υψηλές συγκεντρώσεις χλωρίου

Η οζονοθεραπεία χρησιμοποιήθηκε για θεραπευτικούς σκοπούς από τις αρχές του εικοστού αιώνα και εφαρμοσθεί με διαφόρους τρόπους

Το οζον στην ιατρικη

στην ιατρική χρησιμοποιείται σαν μείγμα O₂/O₃ ονομαζόμενο και ιατρικό όζον, όπου το O₃ υπάρχει σε συγκεντρώσεις 30 φορές χαμηλότερες σε σύγκριση με αυτό της βιομηχανικής χρήσης¨: από 1 έως 40 μg/ml οξυγόνου

Η δράση του όζοντος στον μεταβολισμό

1. επιταχύνει την χρήση της γλυκόζης εκ με ρους των κυττάρων υπεισέρχεται στονμεταβολισμό των πρωτεϊνών χάρη στην συγγένεια του με τις θειούχες ρίζες.
2. έχει άμεση αντίδραση με τα ακόρεστα λιπαρά οξέα που μετατρέπονται σε υδατοδιαλυτές ενώσεις.

Η βιολογική δράση του όζοντος

• άμεση δράση, στην τοπική εφαρμογή, απολυμαντικού και τροφικού τύπου

• δράση κατά των μικροβίων και των ιών σε γενικό επίπεδο οφειλόμενη στην ικανή παραγωγή υπεροξειδίων

• βελτίωση του μεταβολισμού του οξυγόνου στο επίπεδο των ερυθρών αιμοσφαιρίων

• λόγω αύξησης της κατανάλωσης της γλυκόζης , της διάσπασης των λιπαρών οξέων και της ενεργοποίησης των ενζύμων που μπλοκάρουν τα υπεροξείδια και τις ελεύθερες ρίζες
  

• αύξηση της ευκαμψίας των ερυθρών αιμοσφαιρίων

• αύξηση της παραγωγής, πάντα στο επίπεδο των ερυθρών αιμοσφαιρίων, του 2,3-διφωσφογλυκεριδικου οξέως, υπεύθυνου της απελευθέρωσης του Ο2 στους ιστούς

Τρόποι και οδοί χορήγησης

Το όζον, λόγω του ότι είναι ασταθές αέριο και διασπάται εύκολα με μια ταχύτητα που εξαρτάται από την θερμοκρασία (στους 25 βαθμούς διασπάται το 60% περίπου σε μια ώρα) και βάσει άλλων παραγόντων, εξελίχθηκαν οι μεθόδου χορηγήσεως :

1) Τοπικα :

Δια μέσου εφαρμογής ενός υάλινου κώδωνα η ενός πλαστικού ασκού, ο οποίος στεγανοποιείται καταλλήλως και εντός του οποίου ρέει το μίγμα Ο₂/Ο₃. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται ευρέως όταν υπάρχουν άτονα έλκη και κατακλίσεις.

2) Γενική :

• Μια μέθοδος χορηγήσεως η οποία εφαρμόζεται ευρέως, είναι η μεγάλη αυτομετάγγιση. Αυτή συνίσταται στη λήψη φλεβικού αίματος σε ασκό μετάγγισης και αφού αναμιχθεί με μείγμα Ο2/Ο3 επαναχορηγείται. Χρησιμοποιείται σε αυτοάνοσες παθήσεις του συνδετικού ιστού, σε παθήσεις του κυκλοφοριακού, σε σηπτικές φλεγμονές και στην αύξηση της απόδοσης όπου αυτή απαιτείται.

• Αυτοεμβολιασμός (μικρή μετάγγιση). Λαμβάνονται 10-20ml αίματος του ασθενούς, ανακινούνται με 10-20 ml μίγματος ο2/ο3 και χορηγούνται ενδομυϊκά. Αναφέρεται μεταξύ των μεθόδων της παθητικής ανοσοποίησης.

3) ενδοαρθρική και περιαρθρική χορήγησης αερίου μίγματος. Χρησιμοποιείται σε τραυματικές εκφυλιστικές αρθροπάθειες

4) τοπικές υποδόριες εγχύσεις στα σημεία του πόνου η στα σημεία οπου απαιτείται βελτίωση του τροφισμού (έλκη, κυτταρίτιδα...)

5) στις σωματικές κοιλότητες (oδοντιατρική, γαστρεντερολογία)

6) κρέμα Ο₂/Ο₃ σε έκδοχα ελαίων

7) ενδοαρτηριακή-ενδοφλέβια χρήση (κυκλοφορικό)

Παθήσεις που αντιμετωπίζονται με την χρήση του όζοντος

• περιφερειακές αρτηριοπάθειες

• έλκη και κατακλίσεις και χρόνιες φλεβικές παθήσεις (κιρσοί, φλεβίτιδα ευρυαγγείες)

• εντοπισμένη λιποδυστροφία, κυτταρίτιδα

• ημικρανία

• παθήσεις μικροβιακές και ιογενείς

• δερματολογικά προβλήματα (ακμή, ψωρίαση, herpes simplex-zoster, έκζεμα, δερματίτιδα...)

• Παθήσεις του γαστρεντερικού σωλήνα και της περιπρωκτικής ζώνης (κολίτιδα, νόσος Crohn, πρωκτίτιδα, αιμορροϊδες...)

• Ρευματοειδείς παθήσεις

• Οσφυοισχιαλγία

• αυχενικό σύνδρομο

• περιαρθρίτιδα

• αρθριτικά

• επικονδυλίτιδα...

• Παθήσεις του ανοσοποιητικού

• αισθητική ιατρική (ρυτίδες, παχυσαρκία, κυτταρίτιδα...)