Μαστίχα: Άρωμα υγείας και ομορφιάς

πηγή ΡΙΤΑ ΒΕΛΩΝΗ

Γνωρίστε τις πιο πρόσφατες επιστημονικές έρευνες για τη θεραπευτική δράση της μαστίχας Χίου στις διάφορες παθήσεις και τα ευεργετικά της αποτελέσματα στην περιποίηση του δέρματος.

Οι πρώτες αναφορές για τις θεραπευτικές και καλλωπιστικές ιδιότητες της μαστίχας Χίου έγιναν από τον Ιπποκράτη (5ος αι. π.Χ.) και συνεχίζονται και στους επόμενους αιώνες από γιατρούς, φαρμακοποιούς και βοτανολόγους (Διοσκουρίδης Ορειβάσιος, Αέτιος Γαληνός, Πηλινός). Σήμερα, η διεθνής επιστημονική κοινότητα έρχεται να επιβεβαιώσει τις ιστορικά καταγεγραμμένες ιατροφαρμακευτικές ιδιότητες της μαστίχας της Χίου.

Τα αποτελέσματα από τις πιο πρόσφατες και σημαντικές ερευνητικές μελέτες, που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μας παρουσιάζουν οι Αλέξανδρος Σκαλτσούνης, καθηγητής Φαρμακευτικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννης Τριανταφυλλίδης, διευθυντής Γαστρεντερολογικού Τμήματος του Γενικού Κρατικού Νοσ. Νίκαιας, Κωνσταντίνος Ντάμπος, διδάκτωρ Γαστρεντερολόγος Γεν. Νοσοκομείου Χίου, Νικόλαος Ανδρικόπουλος, καθηγητής Βιοχημείας και Χημείας Τροφίμων, Χαροκόπειου Πανεπιστημίου Αθηνών.


Φάρμακο για τις πεπτικές παθήσεις

Η μαστίχα φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στην πρόληψη και τη θεραπεία παθήσεων του πεπτικού συστήματος (έλκος, νόσος Crohn, δυσπεψία κ.ά.). Οι μελέτες που διεξήγαγαν αρχικά Βρετανοί ερευνητές στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Νότιγχαμ (1998) και στη συνέχεια πολλοί ακόμα επιστήμονες σε Ευρώπη και ΗΠΑ επισημαίνουν ότι ακόμα και ένα γραμμάριο μαστίχας ημερησίως (που θα χορηγείται επί δύο εβδομάδες) είναι ικανό να καταστείλει τη δράση του κύριου υπεύθυνου για το έλκος «ελικοβακτηριδίου του πυλωρού».

Επίσης θεαματικά ήταν τα αποτελέσματα από μελέτη που διεξήχθη στο «Σκυλίτσειο» Γενικό Νοσοκομείο Χίου ως προς την ευεργετική δράση της μαστίχας σε ασθενείς με δυσπεπτικά προβλήματα. Σύμφωνα με τον δρα Κ. Ντάμπο γαστρεντερολόγο: «Για τρεις εβδομάδες 54 ασθενείς έπαιρναν ένα γραμμάριο μαστίχας την ημέρα και, παράλληλα, ο ίδιος αριθμός ασθενών λάμβανε εικονικό φάρμακο.

Το 75% των ασθενών που πήραν τη μαστίχα είχαν σημαντική βελτίωση (π.χ. υποχώρησε ο πόνος στο στομάχι, οι καούρες κ.ά.), ενώ μόνο το 41% των ασθενών που πήραν εικονικό φάρμακο σημείωσε βελτίωση. Αν αναλογιστεί κανείς ότι 100.000.000 άνθρωποι πάσχουν από δυσπεψία στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ότι η φαρμακευτική θεραπεία της είναι συνήθως αναποτελεσματική, γίνεται φανερό ότι η χρήση της μαστίχας μπορεί να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας των δυσπεπτικών ενοχλημάτων τον 21ο αιώνα».

Πρόσφατα ανακοινώθηκαν τα πρώτα ευεργετικά αποτελέσματα ύστερα από χορήγηση σκόνης μαστίχας Χίου σε μορφή κάψουλας και σε ασθενείς που πάσχουν από τη χρόνια νόσο του Crohn (ιδιοπαθής φλεγμονώδης νόσος του εντέρου). Η κλινική μελέτη διεξήχθη στο Γαστρεντερολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου της Νίκαιας υπό το διευθυντή του τμήματος δρα Ι. Τριανταφυλλίδη, με την εργαστηριακή υποστήριξη του Εργαστηρίου Χημείας, Βιοχημείας και Φυσικοχημείας Τροφίμων του Τμήματος Επιστήμης Διαιτολογίας-Διατροφής του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου υπό τον καθηγητή Ν. Ανδρικόπουλο.


Και τις παθήσεις των δοντιών και των ούλων

Η δεύτερη πιο συνηθισμένη χρήση της μαστίχας συνδέεται από την αρχαιότητα με τη στοματική υγιεινή, καθώς αναφέρεται σε μια σειρά από φαρμακευτικές συνταγές και γιατροσόφια κατά των παθήσεων των δοντιών και των ούλων. Το 17ο αιώνα ο γιατρός Παύλος ο Αιγινήτης κατέγραψε και την πρώτη συνταγή με βάση τη μαστίχα για την παρασκευή οδοντόπαστας.

Η σύγχρονη έρευνα επιβεβαιώνει ότι το μάσημα μαστίχας, σε αντίθεση με τις κοινές τσίχλες, προκαλεί μεγαλύτερη διέγερση σάλιου με αποτέλεσμα τον περιορισμό της ανάπτυξης βακτηρίων στη στοματική κοιλότητα και την αύξηση της αίσθησης φρεσκάδας και καθαρότητας στο στόμα.

Επιπλέον, όπως απέδειξαν μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στις οδοντιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης (1985), Meikai Ιαπωνίας (2003), Ege university Σμύρνης (2004) και σε τρία ακόμα πανεπιστήμια της Τουρκίας (2005), η συστηματική χρήση της μαστίχας Χίου περιορίζει το σχηματισμό οδοντικής μικροβιακής πλάκας. Στα συμπεράσματα των μελετών καταγράφεται ότι η μαστίχα (ως φυσική τσίχλα) παρουσιάζει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αντιμικροβιακή δράση που συναγωνίζεται αυτή των αντιβιοτικών.


Ασπίδα στις καρδιοπάθειες

Τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερο ενδιαφέρον μελετάται η χρήση της μαστίχας στην αντιμετώπιση της αυξημένης χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων. Οι μελέτες από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, καθώς και από τη Γαστρεντερολογική Κλινική «Άγιος Παντελεήμονας» του Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές.

Σύμφωνα με τους ειδικούς που διεξάγουν την έρευνα, τα αντιοξειδωτικά εκχυλίσματα της μαστίχας (π.χ. πολυφαινόλες κ.ά.) και αυτό του σάλιου που εκκρίνεται κατά τη μάσησή της παρεμποδίζουν το σχηματισμό αθηρωματικής πλάκας στις αρτηρίες, δηλαδή προστατεύουν από τις καρδιοπάθειες. Οι πολυφαινόλες της μαστίχας μειώνουν επίσης τα επίπεδα σακχάρου και χοληστερόλης στο αίμα, προστατεύουν τα επιθηλιακά κύτταρα του αναπνευστικού συστήματος, αυξάνουν την HDL «καλή» χοληστερόλη και μειώνουν τα επίπεδα της LDL «κακής» χοληστερόλης.


Στην υπηρεσία της ομορφιάς

Την πρώτη συνταγή για κρέμα προσώπου, η οποία περιείχε ανάμεσα σε άλλα και μαστίχα, κατέγραψε ο προσωπικός γιατρός του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, ενώ ήδη από τον 4ο μ.Χ. αιώνα η μαστίχα χρησίμευε σαν αντιηλιακό και προστάτευε από εγκαύματα που μπορούσε να προκαλέσει η έκθεση στον ήλιο. Όμως η ευεργετική δράση της μαστίχας στην επιδερμίδα έχει εντοπιστεί και από τους σύγχρονους ερευνητές. Τα αποτελέσματα σχετικών δημοσιεύσεων αποκαλύπτουν ότι το μαστιχέλαιο παρουσιάζει εξαιρετικές αναπλαστικές ιδιότητες για το δέρμα, γι αυτό και χρησιμοποιείται ως βασικό στοιχείο στις κρέμες προσώπου και άλλων καλλυντικών.

Επίσης, το μαστιχόνερο είναι ιδανικό για να χρησιμοποιείται ως ενυδατική και τονωτική λοσιόν. Σημαντικά είναι και τα αποτελέσματα από σχετικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στο Εργαστήριο Κυτταρικού Πολαπλασιασμού και Γήρανσης του Ινστιτούτου Βιολογίας στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», τα οποία αποδεικνύουν ότι η μαστίχα Χίου και τα εκχυλίσματά της παρουσιάζουν αξιοσημείωτες επουλωτικές ιδιότητες, βοηθώντας παράλληλα στην ανάπλαση της επιδερμίδας και στη σύνθεση κολλαγόνου.


Αυτό το ξέρατε;

*Η μαστίχα Χίου είναι μια ρητινώδης αρωματική ουσία που προέρχεται από τον κορμό του δέντρου Pistacia lentiscus, της οικογένειας Anacardiaceae, η οποία στη συνέχεια ξηραίνεται με τον αέρα και παίρνει τη μορφή μικρών διαφανών κρυστάλλων. Η αρχική γεύση της είναι μάλλον πικρή. Φεύγει όμως σύντομα και να παίρνει το γνωστό μοναδικό της άρωμα.

*Τα μαστιχόδενδρα φυτρώνουν και αλλού, όμως μόνο στο νότιο τμήμα της Χίου παράγουν μαστίχα.

*Οι πολυφαινόλες και μερικά από τα τερπένια (που περιέχονται στη σύσταση του μαστιχόδενδρου) είναι ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες και προστατεύουν τον οργανισμό από τις οξειδώσεις, ενώ το μαστιχέλαιο (αιθέριο έλαιο της μαστίχας) έχει αντιφλεγμονώδη, αντιμικροβιακή και επουλωτική δράση.

*Οι πολυφαινόλες της μαστίχας μειώνουν επίσης τα επίπεδα σακχάρου και χοληστερόλης στο αίμα και προστατεύουν τα επιθηλιακά κύτταρα του αναπνευστικού συστήματος.


Οι πολλαπλές της χρήσεις

*Στη διατροφή χρησιμοποιείται ως «μασητικό προϊόν», γλυκό του κουταλιού «υποβρύχιο», μπαχαρικό, και ως πρόσθετη ύλη στην παρασκευή αρτοσκευασμάτων, ποτών.

*Στην ιατρική έχει ευρεία χρήση σε αλοιφές για εγκαύματα και δερματικές παθήσεις. Η μαστίχα και το παράγωγό της κολοφώνιο χρησιμοποιούνται και στη χειρουργική για την παρασκευή ραμμάτων, επιδέσμων και υλικών αντισηψίας.

*Στην οδοντιατρική το μάσημα της μαστίχας συμβάλλει στην καλή διατήρηση της υγείας των ούλων, στην καταπολέμηση της κακοσμίας, της ξηροστομίας και του σχηματισμού πλάκας. Επίσης αποτελεί πρώτη ύλη για την παρασκευή οδοντόκρεμας, διαλυμάτων πλύσης.

*Στην κοσμετολογία η μαστίχα χρησιμοποιείται σε κρέμες προσώπου, σε σαπούνια κ.ά., καθώς καθαρίζει σε βάθος την επιδερμίδα και της χαρίζει φυσική λάμψη.

Θηλασμός : Η πρώτη ανοσοποιητική προστασία του μωρού

“Γεννημένο μέσα σʼ έναν Κόσμο γεμάτο μικρόβια και λοιμώξεις, η κυριότερη άμυνα ενός νεογέννητου απέναντι σε όλα αυτά προέρχεται από το πρωτόγαλα ή πύαρ, την ουσία που παράγεται τις πρώτες ημέρες μετά τη γέννα και η οποία προσφέρει την πρώτη ανοσοποιητική προστασία στο μωρό”

(UNICEF, 1992).

Ο θηλασμός προσφέρει πολύπλευρα πλεονεκτήματα και στα μωρά αλλά και στις μητέρες και ιδιαίτερα τα αναντικατάστατα οφέλη του μητρικού γάλακτος πάνω στην υγεία είναι καλά τεκμηριωμένα.

Αυτά περιλαμβάνουν:

• προστασία από λοιμώξεις του γαστρεντερικού και αναπνευστικού συστήματος, όπως ωτίτιδα (Aniansson, 1994).

• προστασία από μη-γαστρεντερικές λοιμώξεις και διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος (Cunningham et al, 1991).

Εκτός από τα οφέλη στην υγεία κατά τη βρεφική ηλικία, ο θηλασμός έχει αποδειχθεί ότι:

• μειώνει τις αλλεργικές εκδηλώσεις (Chandra, 1989) και

• μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης ορισμένων ασθενειών αργότερα στη διάρκεια της ζωής, όπως καρκίνο του μαστού, οστεοπόρωση, διαβήτη, ελκώδη κολίτιδα και κατά τόπους εντερίτιδα ή νόσο του Crohn (Rigas, 1993).

Το πρωτόγαλα ή πύαρ αποτελεί μια συμπυκνωμένη πηγή θρεπτικών συστατικών, που είναι ειδικά προσαρμοσμένα στις ανάγκες του νεογέννητου. Εκτός αυτού όμως, το προφυλάσσει και από τις αρρώστιες με μια σειρά από αμυντικούς παράγοντες, όπως:

• ανοσοσφαιρίνες,

• λευκοκύτταρα, και

• αντιφλεγμονώδεις παράγοντες (Goldman, 1993).

Η αφθονία της ανοσοσφαιρίνης Α (Ig A) μέσα στο μητρικό γάλα, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο σοβαρών γαστρεντερικών ασθενειών σε μωρά που θηλάζουν. Σύμφωνα με μια έρευνα του περιοδικού American Journal of Public Health (Koopman, 1985), “ο κίνδυνος σοβαρών γαστρεντερικών ασθενειών σε παιδιά που τρέφονται με τυποποιημένο γάλα είναι έξι φορές μεγαλύτερος από ότι σε παιδιά που θηλάζουν”.

Ακόμα πιο αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η παρουσία της ανοσοσφαιρίνης Α (Ig Α) στο ανθρώπινο γάλα έχει αποδειχθεί ότι διεγείρει την ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος του ίδιου του μωρού (Cruz, 1989).

Επομένως, το μωρό δεν προστατεύεται μονάχα από την Ig Α μέσα στο γάλα της μητέρας του, αλλά και από τις ανοσοσφαιρίνες που παράγονται από το δικό του γαστρεντερικό σύστημα (Koutras, 1989). Αυτή η διέγερση στο ανοσοποιητικό σύστημα του μωρού στην αρχή της ζωής του, μπορεί να έχει ανυπολόγιστη αξία στην προστασία του από ασθένειες στην μετέπειτα ζωή του (Davis, 1988 - Schwartzbaum, 1991).

Μια άλλη σημαντική ανακάλυψη σχετικά με την ανοσοποιητική προστασία που προσφέρει το μητρικό γάλα είναι ότι τα μωρά που θηλάζουν φαίνεται να ανταποκρίνονται καλύτερα στους εμβολιασμούς, με αποτέλεσμα να παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων σε σχέση με τα παιδιά που τρέφονται με τυποποιημένο γάλα (Zoppi, 1983 – Pabst, 1989 – Hahn-Zoric, 1990).

Η προστασία από ασθένειες που προσφέρει ο θηλασμός στο μωρό δεν μπορεί να αντικατασταθεί με κανένα άλλο τρόπο.

"Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Εντέρου"

5 τρόποι να σταματήσεις τα προβλήματα του εντέρου

προτού σταματήσουν αυτά την πορεία σου

(ίσως και για πάντα).

Τα προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος ταλαιπωρούν εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, ενώ ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι (μαζί με τον καρκίνο του πνεύμονα) ο συχνότερα εμφανιζόμενος καρκίνος στις χώρες της Ε.Ε. (εκτιμάται ότι 6 στους 100 θα παρουσιάσουν τη νόσο κάποια στιγμή στη ζωή τους).

Σχεδόν στις 9 στις 10 περιπτώσεις, ο καρκίνος του παχέος εντέρου προέρχεται από πολύποδες. Οι πολύποδες αυτοί είναι συνήθως καλοήθεις, είναι πιθανό όμως να εξαλλαχθούν σε καρκίνο καθώς αυξάνεται το μέγεθός τους. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι το 35%-40% των ατόμων ηλικίας άνω των 45 ετών, δηλαδή περίπου 2.000.000 άνθρωποι, έχουν έναν ή περισσότερους πολύποδες στο παχύ έντερο.

Ωστόσο πολλές μορφές καρκίνου που «χτυπούν» το γαστρεντερικό σύστημα είναι εύκολο να θεραπευθούν εάν διαγνωσθούν εγκαίρως, αναφέρει ο Ντάγκλας Φάιγκελ, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Υγείας κι Επιστημών του Ορεγκον στο Πόρτλαντ. Οι πολύποδες μπορούν εύκολα να αφαιρεθούν από τα τοιχώματα του παχέος εντέρου πολύ πριν μεταλλαχθούν σε καρκίνο και τότε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Εάν όμως τους αφήσεις να κάνουν τη «βρόμικη» δουλειά τους, μάλλον θα αναγκαστείς να αφήσεις κι εσύ τα εγκόσμια...

Αρα η απάντηση είναι ότι πρέπει να ελέγχεις συχνά το γαστρεντερικό σύστημα, κυρίως εάν είσαι άνω των 50 ετών κι έχεις οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου. Από τις πολλές διαγνωστικές επιλογές που έχεις, ποια είναι η καλύτερη για σένα;

Εξέταση Κολονοσκόπηση

Τι είναι; Ενας ειδικός σωλήνας (κολονοσκόπιο) λαμβάνει εικόνες του εντέρου. Εργαλεία τα οποία είναι ενσωματωμένα στο κολονοσκόπιο αφαιρούν τους προβληματικούς ιστούς.

Πώς προετοιμάζομαι; Με νηστεία και με λήψη ήπιων καθαρτικών. Μετά την εξέταση εμφανίζεται μεγάλη διόγκωση του εντέρου και αποβολή αερίων καθώς το έντερο επανέρχεται στο φυσιολογικό.

Σε τι είναι καλή; Εξερευνά το παχύ έντερο και αφαιρεί τυχόν πολύποδες. Αποτελεί την καλύτερη διαθέσιμη εξέταση. Το 90% των περιπτώσεων καρκίνου του παχέος εντέρου είναι ιάσιμες εάν διαγνωσθούν έγκαιρα.

Κάποια κουλ πτυχή; Μπορείς να φορτώσεις τις εικόνες σε ένα CD για να τις έχεις για σουβενίρ. Ή να τις κάνεις πόστερ.

Πόσο θα κοστίσει; Το διαγνωστικό κομμάτι της εξέτασης κυμαίνεται από 200-300 ευρώ. Στην περίπτωση πάντως που υπάρξουν ευρήματα, όπως πολύποδας που πρέπει να αφαιρεθεί, το κόστος ανεβαίνει κατακόρυφα.

Εξέταση Εύκαμπτη σιγμοειδοσκόπηση

Τι είναι; Ενας σωλήνας με μέγεθος ενός δαχτύλου εισάγεται στο ορθό, το διογκώνει με αέρα και λαμβάνει εικόνες του κατώτερου τμήματος του παχέος εντέρου. Μπορεί να κάνει βιοψία σε ύποπτους ιστούς.

Πώς προετοιμάζομαι; Δίαιτα με υγρά επί δύο μέρες. Δύο φορές κλύσμα πριν από την εξέταση. Δεν γίνεται αναισθησία και η διαδικασία διαρκεί περίπου 15 λεπτά. Εντονο φούσκωμα και αέρια μετά την εξέταση.

Σε τι είναι καλή; Το ενδοσκόπιο δεν μπορεί να ελέγξει το άνω τμήμα του όπου εμφανίζεται το 40% των καρκίνων. Πρέπει να συνδυάζεται με εξέταση για αφανή ίχνη αίματος στα κόπρανα, για ολοκληρωμένη διάγνωση.

Κάποια κουλ πτυχή; Φόρτωσε εικόνες σε ένα CD για να τις δείξεις στους φίλους σου.

Πόσο θα κοστίσει; Εκατό έως 160 ευρώ, αλλά καλύπτεται από τα ταμεία. Πρέπει να διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια. Συνδέεται με λιγότερα έξοδα σε σύγκριση με την κολονοσκόπηση, αλλά είναι λιγότερο αποτελεσματική.

Εξέταση για αφανή ίχνη αίματος στα κόπρανα

Τι είναι; Ενα χημικό τεστ, το οποίο ανιχνεύει αφανή ίχνη αίματος στα κόπρανά σου, κάτι που μπορεί να μαρτυρά καρκίνο.

Πώς προετοιμάζομαι; Φύλαξε δείγμα των κοπράνων σου σε στεγνό δοχείο με βιδωτό καπάκι επί τρεις συνεχείς ημέρες. Διατήρησε τα δείγματα στο ψυγείο και πήγαινέ τα στο εργαστήριο μετά τις 72 ώρες.

Σε τι είναι καλή; Δεν συνδέονται με αιμορραγία όλοι οι καρκίνοι, οπότε το τεστ δεν δίνει σε καμία περίπτωση οριστικά αποτελέσματα. Παράλληλα η λήψη ασπιρίνης μπορεί να δώσει ψευδώς θετικά αποτελέσματα.

Κάποια κουλ πτυχή; Μάλλον όχι. Ενα δοχείο που έχει μέσα του δείγμα των κοπράνων σου, μάλλον δεν είναι και το καλύτερο αξεσουάρ.

Πόσο θα κοστίσει; Το κόστος είναι σχεδόν μηδενικό, πληρώνεις μόνο τη δουλειά του εργαστηρίου (δεν ξεπερνά τα 5 ευρώ). Πρέπει να διενεργείται μία φορά το χρόνο σε συνδυασμό με σιγμοειδοσκόπηση.

Εξέταση Εντεροσκόπηση με την κάψουλα Μ2Α

Τι είναι; Η κάμερα Μ2Α μεταδίδει βίντεο απ' όλο το λεπτό έντερο. Χρησιμοποιείται για τη διάγνωση καταστάσεων, όπως η νόσος του Crohn και οι πολύποδες του εντέρου.

Πώς προετοιμάζομαι; Νηστεία πριν από την εξέταση. Καθώς η κάμερα-χάπι ταξιδεύει στο λεπτό έντερο, εσύ φοράς μία ειδική συσκευή. Δεν υπάρχουν παρενέργειες και η κάψουλα αποβάλλεται με τα κόπρανα.

Σε τι είναι καλή; Η κάμερα του εντέρου είναι 70% πιο αποτελεσματική στη διάγνωση προβλημάτων του λεπτού εντέρου από την παραδοσιακή ενδοσκόπηση.

Κάποια κουλ πτυχή; Παίρνεις τριπλό μπόνους: κι έχεις μία σούπερ κάμερα εντός σου, και μοιάζεις με τον Μπάτμαν με τη συσκευή που κουβαλάς στη ζώνη σου, κι έχεις στο τέλος σούπερ βίντεο του λεπτού εντέρου.

Πόσο θα κοστίσει; Η αγορά της κάψουλας κοστίζει 1.100 ευρώ, ωστόσο καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία και η κάψουλα γράφεται στο βιβλιάριο του ασθενούς ως αναλώσιμο υλικό.

Εξέταση «Εικονική» κολονοσκόπηση

Τι είναι; Το παχύ έντερο διογκώνεται με αέρα. Λαμβάνονται εικόνες με χρήση αξονικών τομογράφων. Τα άσχημα νέα: είσαι ξύπνιος καθ’ όλη τη διάρκεια της εξέτασης.

Πώς προετοιμάζομαι; Οπως και για τη συμβατική κολονοσκόπηση. Θα νιώθεις και το ίδιο τρομερό φούσκωμα επίσης μετά την εξέταση.

Σε τι είναι καλή; Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο έντυπο της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας, είναι κατά 50%-70% λιγότερο ακριβής στον εντοπισμό ύποπτων πολυπόδων.

Κάποια κουλ πτυχή; Η έννοια του «εικονικού» ακούγεται κουλ, ωστόσο μεταφράζεται σε λιγότερη ακρίβεια στον έλεγχο για πολύποδες σε σύγκριση με τη συμβατική κολονοσκόπηση.

Πόσο θα κοστίσει; Περί τα 250 ευρώ.

πηγή http://www.menshealth.gr

Θεραπεία με Βότανα

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ!

Boswellia (Το θυμίαμα, ιδίως αυτό που αναφέρεται στην Βίβλο, προέρχεται απο φυτά/δέντρα του γένους Boswellia)

Χρησιμοποιούμενα μέρη:

-ρετσίνι (Εκχυλίσματα ρητίνης)

Δράση κατά:

-του άσθματος (!)

-της νόσου του Crohn

-της οστεοαρθρίτιδας

-της ελκωτικής κολίτιδας

-της ρευματοειδούς αρθρίτιδας

Δοσολογία:

-Τα προιόντα της Boswellia συνήθως προτυποποιούνται ώστε να περιέχουν 37,5% boswellic οξέων ανά δόση. Το ρετσίνι περιέχει συνήθως 30% boswellic οξέα. Τα εκχυλίσματα αλκοόλης περιέχουν 43% boswellic οξέα, ενώ κάποια παρασκευάσματα μπορεί να περιέχουν έως και 65% boswellic οξέα.

-συνήθης δοσολογία : 200-1200 mg από το στόμα, τρεις φορές την ημέρα και έως 8 εβδομάδες.

Πιθανές παρενέργειες:

-στομαχική διαταραχή, παλινδρόμηση γαστρικού οξέος, εξάνθημα, πόνος ή καούρα, ναυτία, διάρροια, διαταραχή επιπέδων χοληστερόλης, αυξημένη απώλεια αίματος κατά την έμμηνο ρύση, αποβολή κυήματος.

~ Υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία υπέρ της χρήσης της ~

πηγή http://www.artofwise.gr

Συστήματα IGS (image guided surgery):

H χειρουργική μπαίνει στη διαστημική εποχή! Ο όρος «image guided surgery IGS» αφορά ένα αναδυόμενο σύνολο τεχνολογιών που χρnσιµοποιούvται σήμερα στη χειρουργική ώστε να κατευθύνουν µε ακρίβεια το χειρουργικό νυστέρι.

Η βάση τους είναι εικόνες από τον οργανισμό του ασθενή που λαμβάνονται είτε σε πραγματικό χρόνο είτε λίγες ημέρες πριν την επέμβαση και προβάλλονται µε πολλούς τρόπους στο χειρουργικό πεδίο την ώρα που πραγματοποιείται η επέμβαση. Με αυτό τον τρόπο ο χειρουργός έχει στη διάθεση του έναν τρισ­διάστατο χάρτη της ανατομίας του ασθενή που απεικονίζει τόσο τους φυσιολο­γικούς όσο και τους παθολογικούς ιστούς παράλληλα µε την ακριβή θέση που έχουν τα χειρουργικά του εργαλεία κάθε δεδομένη στιγμή.

Με αυτές τις μεθόδους επιτυγχάνεται η διενέργεια επεμβάσεων μέσα από εύκολα προσπελάσιμα μορφώματα του ανθρωπίνου σώµατος ή µέσα από πολύ µμικρές οπές. ελαχι­στοποιώντας το τραύμα στον ασθενή. Επίσης, δύσκολα προσεγγίσιµα σημεία του σώµατος μπορούν να προσπελαστούν ευκολότερα και ασφαλέστερα. Μέ­χρι σήμερα τέτοιες τεχνικές χρησιμοποιούνται σε ενδοσκοπικές επεμβάσεις στους παραρίνιους κόλπους. τη νευροχειρουργική του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης σε ορθοπεδικές επεμβάσεις ή τέλος, σε πολύπλοκες εγχει­ρήσεις σε ενδοκοιλιακά όργανα.

Πριν από την επέμβαση πραγματοποιείται n συλλογή πληροφοριών από τον οργανισμό του ασθενή. Τα δεδομένα προκύπτουν από διάφορες απεικονιστι­κές µεθόδους. όπως αξονική και μαγνητική τομογραφίa, υπερήχους, λει­τουργικές απεικονίσεις, όπως ΡΕΤ και SPECT, καθώς και άλλες πηγές. Στη συ­νέχεια εισάγονται σε ένα σύστημα λογισμικού που πραγματοποιεί την απα­ραίτητη τρισδιάστατη ανασύνθεση των εικόνων ώστε ο οργανισμός και τα ανατομικά στοιχεία που ενδιαφέρουν τον χειρουργό να απεικονίζονται πλέον σε τρεις διαστάσεις.

Τα πλεονεκτήματα αυτών των μεθόδων είναι πολλά. Καταρχάς. επιτρέπουν την ενσωμάτωση εικόνων από πολλές δια­φορετικές πηγές σε µία απεικόνιση. Έτσι τη στιγμή που ο χειρουργός βλέπει τις παρακείμενες δομές ενός ανευρύσματος από µαγνητική τομογραφία µπορεί να έχει και την καλύτερη δυνατή άποψη για την πορεία των αγγείων του από µαγνητική ή και ψηφιακή αγγειογραφία. Ο τρόπος µε τον οποίο προβάλλονται οι εικόνες αυτές στον χειρουργό θυμίζει εικονική πραγµατικότητα.

Πολλές φο­ρές χρησιμοποιείται ένα απλό μόνιτορ ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που χρησιμοποιούνται ειδικές κάσκες ή γυαλιά εικονικής πραγματικότητας που επιτρέ­πουν στον χειριστή να αισθάνεται σαν να είναι µέσα στον οργανισμό του ασθενή, παράλληλα επιτελώντας την ίδια στιγμή πολύπλοκους και λεπτούς χειρισμούς. Τοποθετούνται στον ασθενή ειδικοί αισθητήρες οι οποίοι καταγράφουν την ακριβή θέση του σώματος του κάθε χρονική στιγμή. Έτσι το σύστημα αναγνω­ρίζει τις µετακινήσεις του όπως αυτές συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της αναπνοής ενώ αναμορφώνουν συνεχώς την απεικόνιση των εσωτερικών του ορ­γάνων σε συνάφεια µε τη σχετική θέση του χειρουργού κατά τη διάρκεια της επέμβασης.

Πολύ σημαντικό είναι και το ότι οι ει­κόνες από τον οργανισμό του ασθενή πριν την επέμβαση. Έτσι ο χειρουργός έχει το χρόνο να πειραματιστεί σχετικά µε την τεχνική που θα ακολουθήσει και να εξασκηθεί στις ιδιαίτερες απαιτήσεις κάθε συγκεκριμένου αρρώστου πριν πραγματοποιήσει την επέμβαση.

Μέχρι αυτή τη στιγμή οι χρήσεις τέτοιων συστημάτων αφορούν κυρίως νευρο­χειρουργικές και ορθοπεδικές επεμβάσεις Είναι γνωστό ότι ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος µυελός είναι εξαιρετικά πολύπλοκες δομές. στις οποίες τα µορφώματα είναι διατεταγμένα µε µεγάλη πυκνότητα και απαιτείται εξαιρετικά προσεκτική προσέγγιση για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων από την καταστροφή υγιών ιστών.

Συστήματα IGS χρησιμοποιούνται για τη βιοψία ή την εξαίρεση όγκων. την εξαίρεση επιληπτογόνων εστιών, καθώς και την αντιμετώπιση ανευρυσμάτων ή δυσπλασιών. Επιπλέον στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης λίγα χιλιοστά µπορούν να κάνουν τη διαφορά ανάμεσα σε µία επιτυχημένη επέμβαση και στην πρό­κληση ανεπανόρθωτων βλαβών.

Η αποκατάσταση τραυματικών κακώσεων του νωτιαίου µυελού και n αποσυµπίεση νευρικών ριζών είναι επεμβάσεις στις οποίες χρησιμοποιείται πολλές φορές τεχνολογία IGS και εικονικής πραγματικότητας. Διαβάζοντας κανείς το επίπεδο της τε­χνολογίας που απαιτείται, θα πίστευε ότι το κόστος τέτοιων επεμβάσεων είναι πολύ υψηλό και ίσως απαγορευτικό. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται όμως να ανταποκρίνεταιστηνπραγµατικότητα.

Πρό­σφατες µελέτες απέδειξαν πως -παρότι το κόστος κτήσης του εξοπλισμού είναι υψηλό- n ασφάλεια µε την οποία πραγματοποιούνται τέτοιες επεμβάσεις. n µείωση των εγχειρητικών επιπλοκών και γενικά n καλύτερη έκβαση τους είναι περισσότερο συμφέρουσα µε οικονομικούς όρους.

Καινούριες κλινικές µελέτες που βλέ­πουν το φως της δπµοσιότητας για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα τέτοιων τεχνικών έχουν οδηγήσει σε µε­γάλη ζήτηση των αντίστοιχων συσκευών και του εξοπλισμού που τις συνοδεύει Ειδικά στην ορθοπεδική. αναλυτές πι­στεύουν ότι θα διατεθούν περισσότερες από 500 µονάδες IGS μέχρι το 2010, ενώ ο κύκλος εργασιών θα ξεπεράσει τα 170 εκατοµµύρια δολάρια από 50 που είναι τώρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ΗΠΑ n αγορά αναπτύσσεται µε ρυθμό 25% το χρόνο. κάτι που αναμένεται να διατη­ρηθεί και τα επόμενα έτη.


Ενδοσκόπηση µε κάψουλα: επανάσταση στην απεικόνιση του πεπτικού!

Η ενδοσκόπηση µε κάψουλα είναι µία επαναστατική µέθοδος απεικόνισης του πεπτικού που ήδη εφαρμόζεται εδώ και λίγα χρόνια και η οποία έρχεται να καλύψει ανάγκες τις οποίες οι γιατροί δεν µπορούσαν μέχρι σήμερα να ικανοποιήσουν µε καμία από τις γνωστές απεικονιστικές µεθόδους.

Η χρήση της κάψουλας ενδείκνυται κυρίως για την απεικόνιση του βλεννογόνου του λεπτού εντέρου και έτσι µπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για τη διάγνωση παθήσεων που το προσβάλουν. Διαταραχές και νοσήματα τα οποία προσβάλ­λουν το λεπτό έντερο περιλαμβάνουν το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, τη νόσο του Crohn, ασαφούς αιτιολογίας αιμορραγίες του γαστρεντερικού, σύνδρομα δυσαπορρόφησης, όπως n κοιλιοκάκη αλλά και διαφορές µορφές καρκίνου του λεπτού εντέρου.

Τα κλινικά δεδομένα τα οποία οδήγησαν στην έγκριση της χρήσης της κάψουλας βασίστηκαν στην ανάλυση 32 ανεξάρτητων μελετών σε ένα σύνολο 591 ασθενών. Αυτές οι κλινικές µελέτες σύγκριναν τη διαγνω­στική ακρίβεια του Given Diagnostic System µε άλλες διαγνωστικές µεθόδους. όπως n γαστροσκόπηση, n κολονοσκόπηση, εντερόκλυση και n αξονική τομογραφία.

Τα αποτελέσματα ήταν εξόχως ενθαρρυντικά και n διαγνωστική του ακρίβεια έφτασε το 71 % σε σχέση µε τις άλλες µεθόδους, οι οποίες έφτασαν τα 41 % πάντα για τις παθήσεις του λεπτού εντέρου, που είναι και n κύρια ένδειξη της χρήσης του συστήματος.

Το µέγεθος της κάψουλας είναι 11mmx25mm και ζυγίζει λιγότερο από 4 γραµµάρια. Το οπτικό της πεδίο είναι 140 µοίρες, ενώ επιτρέπει την ανίχνευση αντικείμενων µικρότερων από 0.1 mm. Σε µία συνηθισμένη εξέταση που διαρκεί περίπου 8 ώρες n PillCam παράγει περίπου 57.000 εικόνες µε ρυθμό περίπου δύο εικόνες τo δευτερόλεπτo.

Η κάψουλα διαθέτει τη δική της κάμερα. καθώς και πηγή φωτός. Ο ασθενής φορά στη µέση του ένα δέκτη ο οποίος υποδέχεται τις εικόνες που εκπέμπονται από την κάψουλα και ο οποίος στη συνέχεια συνδέεται σε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή για την επεξεργασία τους. Ο χρό­νος που απαιτείται για την ανάλυση των εικόνων που παράγει n µικροκάµερα της κάψουλας εξαρτάται κυρίως από την εμπειρία του γιατρού.

Πολύ σημαντικό στοιχειό της μεθόδου εί­ναι n χρήση ενός ειδικού λογισμικού τα οποίο συνεργάζεται στενά µε την κάψουλα και το οποίο επιτρέπει την ανάλυση των εικόνων. Ο γιατρός µε τη βοήθεια του λογισμικού είναι σε θέση να εντοπίζει µε σημαντική ακρίβεια τη θέση στην οποία βρίσκεται n κάψουλα. Έτσι ο γιατρός. πέρα από γνω­στά ανατολικά σημεία όπως ο ειλεοτυφλική βαλβίδα ή ο πυλωρός. είναι σε θέση -ανάλογα µε το χρονικό σημείο στο οποίο εντοπίζεται µία βλάβη- να γνωρίζει κατά προσέγγιση σε ποιο σημείο του εντέρου ήταν n κάψουλα τη δεδομένη στιγμή.

Οι αντενδείξεις για τη χρπσιµοποίηση της PillCam αφορούν τις περιπτώσεις όπου ο ασθενής έχει µία γνωστή ή πιθανή απόφραξη του γαστρεντερικού, συμφύσεις ή συρίγγια.

Παράλληλα. αντενδείκνυται σε ασθενείς µε βηματοδότες ή άλλη γνωστή εµφυτευµένη ιατρική συσκευή, καθώς και αν ο ασθενής πάσχει από σοβαρή διαταραχή της κατάποσης. Από το Νοέμβριο του 2003, µε βάση µία µελέτη που έγινε σε 30 παιδιατρικούς ασθενείς στον Καναδά, n χρήση της κάψουλας εγκρίθηκε και για παιδιά ηλικίας 10-18 ετών

Οι επιστημονικές έρευνες που υποστηρί­ζουν τη χρήση της PillCam είναι συνεχείς και αναδεικνύουν όλο και πιο σημαντικά αποτελέσματα σε διάφορα πεδία ερευνάς. Στο τεύχος Ιουλίου του επιστημονικού πε­ριοδικού «Cancer», του επισήμου περιο­δικού της American Cancer Society, n χρήση της ενδοσκοπικής κάψουλας αποδείχτηκε n καλύτερη µέθοδος για την πρώιμη ανίχνευση των νεοπλασμάτων του λεπτού εντέ­ρου. Το αίτιο επικίνδυνων για την υγειά των ασθενών εντερικών προβλημάτων, ανα­δείχτηκε µετά τη χρήση της κάψουλας στο 49.3% των ασθενών της μελέτης οι οποίοι µάλιστα είχαν υποβληθεί σε πολυάριθμες διαγνωστικές εξετάσεις χωρίς σαφή n ορι­στική διάγνωση.

Αυτή τη στιγμή το Given System το οποίο περιλαμβάνει την PillCam video κάψουλα, το ειδικό λογισμικό, κυκλοφορεί και είναι διαθέσιµο σε 50 χώρες σε όλο τον κόσμο και έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσοτέρους από 340.000 ασθενείς. Το FDA έχει ήδη εγκρίνει την PillCam ESO video κάψουλα για χρήση στην απεικόνιση του οισοφάγου. Ενώ ειδικές κάψουλες για την απεικόνιση του στομάχου και του παχέος εντέρου εί­ναι σε φάση ανάπτυξης.

Περισσότερες πληροφορίες
http:/

/www.givenimaging.com

Μαγνήσιο

Το μαγνήσιο (όπως και ο φωσφόρος και το ασβέστιο) είναι απαραίτητο για την υγεία των οστών και των δοντιών, ενώ, μαζί με το ασβέστιο, ρυθμίζουν τη δραστηριότητα των μυών:το μαγνήσιο είναι μυοχαλαρωτικό, ενώ το ασβέστιο μυοδιεγερτικό.

Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο για το μεταβολισμό και τη σύνθεση των πρωτεϊνών, για την ενεργοποίηση μεγάλου αριθμού ενζύμων και για τη διέλευση του νατρίου και καλίου μέσω των κυτταρικών μεμβρανών.

Ικανοποιητικά επίπεδα μαγνησίου στο αίμα προστατεύουν το καρδιαγγειακό σύστημα και προφυλάσσουν από καρδιακές αρρυθμίες και, πιθανώς, από εγκεφαλικά επεισόδια.

Λαμβανόμενο ως συμπλήρωμα, το μαγνήσιο είναι δυνατόν να βοηθήσει σε περιπτώσεις αϋπνίας, στο προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, σε κράμπες, καθώς και σε καρδιαγγειακά προβλήματα, όπως η υπέρταση ή η στηθάγχη, εξ αιτίας σπασμών της στεφανιαίας αρτηρίας.

Σύμφωνα με επιφανείς αμερικανούς καρδιολόγους το μαγνήσιο επίσης:

• βοηθάει την καρδιά να ωθεί στις αρτηρίες μεγαλύτερο όγκο αίματος, χωρίς την ανάγκη επιπλέον οξυγόνου.

• χαλαρώνει τα συνεσταλμένα αγγεία, επιτρέποντας στο αίμα να ρέει πιο ελεύθερα.

• αποτρέπει τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων, μειώνοντας, έτσι, τις πιθανότητες σχηματισμού θρόμβων και απόφραξης αρτηριών.

• μειώνει την κακή (LDL) και αυξάνει την καλή (HDL) χοληστερίνη.

Τα συμπληρώματα μαγνησίου βοηθούν τους διαβητικούς τύπου II (μη εξαρτώμενους από ινσουλίνη) να ρυθμίσουν ευκολότερα το ζάχαρο τους, επιτρέποντας τη μείωση των αντι¬διαβητικών φαρμάκων και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τη διακοπή τους (αυτό θα πρέπει νο γίνεται με τη συνεργασία του θεράποντος ιατρού). Στους διαβητικούς τύπου I το μαγνήσιο είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικό.

Το μαγνήσιο ενισχύει το σμάλτο των δοντιών, ενώ είναι σημαντικό για την πυκνότητα της οστικής μάζας και την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης. Χωρίς επαρκή ποσότητα μαγνησίου, ούτε ικανοποιητική ποσότητα ασβεστίου μπορεί να συγκρατηθεί στα οστά, τα οποία, έτσι, γίνονται πιο εύθραυστα και επιρρεπή στην οστεοπόρωση. Το μαγνήσιο, εξ άλλου, διατηρεί το ασβέστιο σε διάλυση, αποτρέποντας την επικάθησή του στις αρτηρίες και το σχηματισμό λίθων στα νεφρά και τη χολή.

Το μαγνήσιο, τέλος, βοηθάει στην καλύτερη ποιότητα του ύπνου, ενώ μειώνει την τάση που έχουν ορισμένα άτομα να τρίβουν (τρίζουν) τα δόντια τους κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Παρακάτω αναφέρονται ορισμένες περιπτώσεις και οι ημερήσιες δόσεις μαγνησίου που χρησιμοποιούνται από αμερικανούς γιατρούς:

Στηθάγχη: 500 - 1000 mg Υψηλή πίεση: 500 - 750 mg

Οστεοπόρωση: 500 -1000 mg

Χρήση αντισυλληπτικών: 500 - 750 mg

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Μεγάλος αριθμός ατόμων υποφέρει από ανεπάρκεια μαγνησίου ή βρίσκεται σε κίνδυνο μιας τέτοιας ανεπάρκειας. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται άτομα με γαστρεντερικές παθήσεις (π.χ. πάθηση του Crohn), άτομα με παρατεταμένο ή έντονο στρες, οι διαβητικοί, οι αλκοολικοί, καθώς και οι χρήστες σημαντικού αριθμού φαρμάκων, όπως τα διουρητικά και τα αντιβιοτικά, ιδίως δε τα αντισυλληπτικά. Αυτός είναι, όπως φαίνεται, και ο λόγος που οι γυναίκες που παίρνουν το "χάπι" παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά θρομβώσεων, δεδομένου ότι η ανεπάρκεια μαγνησίου ευνοεί τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων και το σχηματισμό θρόμβων.

Η ανεπάρκεια μαγνησίου είναι από τους βασικούς λόγους πολλών καρδιαγγειακών παθήσεων, σε πολλές δε περιπτώσεις και άλλων παθολογικών καταστάσεων, όπως η κατάθλιψη, η αϋπνία, το άσθμα, το ευερέθιστο έντερο, η χρόνια κόπωση, ο πρόωρος τοκετός, η εκλαμψία.

Επειδή το μαγνήσιο έχει αντιόξινες ιδιότητες είναι καλύτερα να μην λαμβάνεται μετά τα γεύματα, εκτός αν η οξύτητα των γαστρικών υγρών είναι αυξημένη. Ας σημειωθεί ότι πολλά αντιόξινα φάρμακα περιέχουν άλατα μαγνησίου.

Σύμφωνα με τη γνώμη αρκετών ειδικών είναι καλύτερα το μαγνήσιο να λαμβάνεται μαζί με ασβέστιο, σε μια αναλογία που συνήθως είναι 1 προς 2 (ένα μέρος μαγνησίου προς δύο μέρη ασβεστίου).

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ - ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

Το μαγνήσιο δεν παρουσιάζει τοξικότητα στις συνήθεις δοσολογίες (200 - 800 mg). Ακόμη όμως και πολύ υψηλές δοσολογίες δεν είναι πιθανόν να προκαλέσουν τοξίκωση, επειδή η περίσσεια μαγνησίου αποβάλλεται διά των νεφρών ή μέσω πρόκλησης διάρροιας (ορισμένα καθαρκτικά φάρμακα που περιέχουν μαγνήσιο δρουν με αυτό τον τρόπο).

Όσοι υποφέρουν από νεφρική ανεπάρκεια μπορούν εύκολα να υποστούν τοξίκωση από υψηλές δόσεις μαγνησίου, ιδίως αν αυτές λαμβάνονται για παρατεταμένο χρονικό διάστημα.

πηγή: http://www.theadminzone.eu

Προβιοτικά: Τα βακτήρια της υγείας

Όλοι έχουμε στο σώμα μας δισεκατομμύρια μικρόβια, τα οποία επηρεάζουν τη λειτουργική μας κατάσταση. Ειδικά μέσα στον εντερικό σωλήνα ζουν περισσότερα από 500 είδη βακτηρίων με διαφορετικές ιδιότητες, ωφέλιμες ή βλαβερές για τον οργανισμό. Τα βακτήρια που συμπεριφέρνονται φιλικά προς το έντερο και έχουν ευεργετικές ιδιότητες για την ομαλή λειτουργία του ονομάζονται προβιοτικά.


Η εντερική χλωρίδα

Τόσο τα προβιοτικά όσο και τα επιβλαβή βακτήρια αποτελούν τμήμα του συνόλου των μικροβίων που συνθέτουν την εντερική χλωρίδα. Η εντερική χλωρίδα αποτελεί ένα πολύπλοκο μικροβιακό οικοσύστημα με έντονη βιολογική δράση αλλά και πολύ ευαίσθητη ισορροπία, που συχνά διαταράσσεται από παράγοντες όπως η κακή διατροφή, το άγχος, η δυσκοιλιότητα, οι ασθένειες και η λήψη αντιβιοτικών ή άλλων φαρμάκων.

Για παράδειγμα, σκοπός χρήσης των αντιβιοτικών είναι η καταπολέμηση βλαβερών μικροβίων. Δυστυχώς, όμως, καταστρέφουν συγχρόνως και ωφέλιμα μικρόβια, με αποτέλεσμα τη διαταραχή της εντερικής χλωρίδας. Εάν όμως η φυσιολογική πληθυσμιακή ισορροπία ανατραπεί εις βάρος των ωφέλιμων μικροβίων, με αποτέλεσμα τα επιβλαβή να αποκτήσουν τον έλεγχο, δημιουργείται δυσβίωση. Η δυσβίωση είναι μια λανθάνουσα λειτουργική κατάσταση που μπορεί μακροχρόνια να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. Μάλιστα, η σύσταση της εντερικής χλωρίδας μεταβάλλεται σταδιακά καθώς μεγαλώνουμε, κι αυτό μας κάνει ακόμα περισσότερο ευάλωτους.


Ενίσχυση των φιλικών βακτηρίων

Εξαιτίας των ευεργετικών επιδράσεών τους στην ανθρώπινη υγεία, τα προβιοτικά βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των επιστημονικών ερευνών. Αφενός τα ευρήματα για την ευνοϊκή επίδραση ορισμένων βακτηρίων, όπως αυτών που παραδοσιακά χρησιμοποιούνται στην παρασκευή γιαουρτιού, αφετέρου η διαπίστωση ότι μια διατροφή με πολύ λίγα νωπά και ανεπεξέργαστα τρόφιμα μπορεί να ελαττώσει τα ωφέλιμα μικρόβια της εντερικής χλωρίδας, οδήγησε στην κατασκευή εμπλουτισμένων τροφίμων, κυρίως γαλακτοκομικών, με διάφορους φιλικούς μικροοργανισμούς.

Η πρόσληψη φιλικών βακτηρίων μέσω της κατανάλωσης εμπλουτισμένων τροφίμων ή ειδικών συμπληρωμάτων διατροφής αποτελεί σήμερα μια από τις πιο διαδεδομένες μεθόδους ενίσχυσης της εντερικής χλωρίδας. Συστήνεται δε ιδιαιτέρως σε άτομα που παρουσιάζουν προβλήματα στο έντερο ή στο στομάχι, πάσχουν από χρόνιες φλεγμονές, λοιμώξεις ή υποτροπιάζουσες μυκητιάσεις, λαμβάνουν φάρμακα (αντιβιοτικά, αντισυλληπτικά, κορτιζόνη, αντιφλεγμονώδη, χημειοθεραπευτικά κ.ά.), δεν διατρέφονται καλά, ζουν σε μολυσμένο περιβάλλον ή έχουν πολύ άγχος.


Εξασφάλιση βιοασφάλειας

Το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο ορίζει ότι οι μικροοργανισμοί που χρησιμοποιούνται ως καλλιέργειες πρέπει να είναι ασφαλείς, να μην παράγουν τοξικές ουσίες και να προσδίδουν στα προϊόντα επιθυμητά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Επιπλέον πρέπει να είναι ζωντανοί και υγιείς όταν φτάνουν στο έντερό μας κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι ανθεκτικοί στις συνθήκες επεξεργασίας και αποθήκευσης των συγκεκριμένων τροφίμων.

Πριν λοιπόν από την προσθήκη οποιουδήποτε προβιοτικού σε τρόφιμα ή τη διάθεσή του στην κατανάλωση με τη μορφή συμπληρώματος διατροφής, είναι υποχρεωτική η πλήρης διερεύνηση της ιδιαίτερης δράσης του και ειδικά η διεξαγωγή εκτεταμένων μελετών για την αξιολόγηση της ασφάλειάς του. Κι αυτό επιβάλλεται, γιατί τα προβιοτικά ναι μεν είναι φυσιολογικοί φιλικοί άποικοι του εντερικού μας σωλήνα, ωστόσο δεν παύουν να είναι ζωντανά μικρόβια που καταναλώνονται σε ποικίλες δόσεις από άτομα διαφόρων ηλικιών, με διαφορετική κατάσταση υγείας.

Πάντως, τα πιο συνηθισμένα προβιοτικά, όπως οι γαλακτοβάκιλοι και τα bifido-βακτήρια, χρησιμοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια χωρίς να έχουν αναφερθεί αρνητικές τους επιδράσεις, ακόμα και σε πολύ μεγάλες δόσεις.

Πρεβιοτικά και συμβιοτικά

Τα προβιοτικά των τροφίμων πρέπει να είναι ικανά να περάσουν αλώβητα από το όξινο περιβάλλον του στομάχου και από τη συνάντησή τους με χολικά οξέα, να προσκολληθούν στα επιθηλιακά κύτταρα του εντέρου και να παραγάγουν αντιμικροβιακές ουσίες που θα ανταγωνιστούν τους παθογόνους μικροοργανισμούς. Οι ικανότητες αυτές ενισχύονται από κάποια συστατικά ορισμένων τροφών, που ονομάζονται πρεβιοτικά.

Τα πρεβιοτικά, όπως η ινουλίνη, οι γαλακτο-ολιγοσακχαρίτες (GΟS) και οι φρουκτο-ολιγοσακχαρίτες (FOS), δεν διασπώνται επαρκώς στο ανώτερο πεπτικό και φτάνουν σχεδόν άπεπτα στο παχύ έντερο. Εκεί αποτελούν θρεπτικό υλικό για τα προβιοτικά μικρόβια, βοηθώντας στον εκλεκτικό πολλαπλασιασμό ενός ή περισσότερων ειδών τους αλλά και στην αύξηση της δραστικότητάς τους. Πρεβιοτικά υπάρχουν σε διάφορα φυτά (π.χ. ραδίκια, αγκινάρες, κρεμμύδια, σκόρδο), ενώ προστίθενται σε διάφορα γαλακτοκομικά προϊόντα, ροφήματα, κρέμες και γλυκά.

Το ανθρώπινο γάλα είναι επίσης πολύ πλούσιο σε πρεβιοτικά, κάτι που αποδεικνύει άλλη μια φορά τη σπουδαιότητα του μητρικού θηλασμού. Προϊόντα διατροφής που περιέχουν από τη φύση τους ή εμπλουτίζονται με συνδυασμούς προβιοτικών και πρεβιοτικών ονομάζονται συμβιοτικά (synbiotics). Στόχος των συμβιοτικών είναι η συνεργατική αλληλεπίδραση προβιοτικών και πρεβιοτικών, ώστε να ενισχυθεί περαιτέρω η προσπάθεια εγκατάστασης των μικροβιακών προσθέτων της τροφής στον πεπτικό σωλήνα αλλά και η επιβίωσή τους.


Ο ρόλος της σωστής διατροφής

Εκτός από την κατανάλωση προβιοτικών, είναι αυτονόητο ότι υπάρχουν και άλλοι διατροφικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην αποκατάσταση των αποθεμάτων του εντέρου σε φιλικά μικρόβια και στον περαιτέρω πολλαπλασιασμό τους. Τροφές που ενισχύουν τα φιλικά βακτήρια είναι κυρίως οι υδατάνθρακες και οι φυτικές ίνες που βρίσκονται στα λαχανικά, τα χόρτα, τα πλήρη δημητριακά και τα όσπρια καθώς και τα γαλακτοκομικά που παρασκευάζονται με παραδοσιακό τρόπο, όπως το γιαούρτι και τα φρέσκα τυριά.

Αντίθετα, αρνητική επίδραση στην ισορροπία της εντερικής χλωρίδας έχουν η ανεπαρκής πρόσληψη υγρών και η υπερβολική κατανάλωση κρέατος, ζωικών λιπαρών, ζάχαρης, γλυκών, αναψυκτικών, καφέδων και πρόχειρων φαγητών.


Τα προβιοτικά στα τρόφιμα
Προβιοτικοί μικροοργανισμοί υπάρχουν κυρίως στα προϊόντα που υφίστανται ζύμωση τα περισσότερα είδη τους ανιχνεύονται στα παραδοσιακά γιαούρτια και τυριά (φέτα, κεφαλοτύρι, μπάντζος, ανεβατό, τελεμές), στο ξινόγαλα, το κεφίρ και τον τραχανά. Μπορούν επίσης να καλλιεργηθούν και να προστεθούν σε προϊόντα όπως το βιομηχανοποιημένο γιαούρτι και το γάλα ή σε διατροφικά συμπληρώματα.

Όταν καταναλώνουμε προβιοτικά με τη μορφή συμπληρώματος διατροφής, θα πρέπει να ακολουθούμε αυστηρά τις συστάσεις του γιατρού και τις ιδιαίτερες οδηγίες χρήσης των σκευασμάτων, ενώ όταν τα καταναλώνουμε μέσω εμπλουτισμένων τροφίμων, θα πρέπει να τα διατηρούμε στο ψυγείο, εκτός εάν αναφέρεται στη συσκευασία τους ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Επίσης, είναι προτιμότερο να τα λαμβάνουμε σε αρκετή χρονική απόσταση από τα γεύματα, για να μην καταστρέφονται από τα πεπτικά οξέα που δημιουργούνται με την ταυτόχρονη λήψη άλλων τροφίμων.


Τα οφέλη των προβιοτικών στην υγεία
Αποδεδειγμένα

- Εξισορρόπηση εντερικής χλωρίδας.
- Παρεμπόδιση δράσης παθογόνων μικροοργανισμών.
- Ελάττωση δυσανεξίας στη λακτόζη.
- Ανακούφιση δυσκοιλιότητας.
- Αντιμετώπιση διάρροιας από μακροχρόνια χρήση αντιβιοτικών.
- Ενίσχυση αμυντικών μηχανισμών και φυσικής ανοσίας.
- Μείωση μεταλλάξεων εντερικών βακτηρίων.
- Περιορισμός ζυμώσεων τροφών στο έντερο (φουσκώματα, πρηξίματα, αέρια).
- Ανακούφιση από ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (νόσος του Crohn, ελκώδης κολίτιδα κ.ά.).
- Γενικότερη ελάττωση φλεγμονών.
- Θεραπεία οξείας παιδικής διάρροιας και διάρροιας ιώσεων.
- Πρόληψη επανεμφάνισης ψευδοκαρκίνου ουροδόχου κύστης.
- Περιορισμός τερηδόνας που οφείλεται σε στρεπτόκοκκους mutans.


Πιθανολογούμενα

- Βελτίωση πέψης.
- Βραδύτερος ρυθμός εκκένωσης εντέρου.
- Αύξηση σύνθεσης βιταμινών Β.
- Αύξηση απορρόφησης και βιοδιαθεσιμότητας θρεπτικών συστατικών.
- Πρόληψη και αντιμετώπιση μυκητιάσεων.
- Συνολικά βελτιωμένη άμυνα ανοσοποιητικού συστήματος.
- Ελάττωση αυξημένης χοληστερόλης αίματος, τριγλυκεριδίων & αρτηριακής πίεσης.
- Αναχαίτιση αθηροσκλήρωσης.
- Αντικαρκινικές ιδιότητες.
- Πρόληψη δυσκοιλιότητας ή διάρροιας.
- Ανακούφιση αλλεργιών και τροφικών δυσανεξιών.
- Μείωση δερματοπαθειών.
- Αποκατάσταση μικροβιακής χλωρίδας έπειτα από μακροχρόνια λήψη αντιβίωσης ή άλλων ισχυρών φαρμάκων.
- Ευεργετική δράση σε άτομα που πάσχουν από: κολπίτιδες, στοματίτιδες, ρευματοειδή αρθρίτιδα, διαβήτη, οστεοπενία και αναπνευστικά προβλήματα.


Ο ρόλος των προβιοτικών στην υγεία μας

Διαφορετικά είδη προβιοτικών δρουν με διαφορετικούς τρόπους και έχουν διαφορετικά θετικά αποτελέσματα. Σε γενικές όμως γραμμές έχει αποδειχτεί ότι η προσθήκη περισσότερων προβιοτικών στο διαιτολόγιό μας βοηθάει να διατηρηθεί η ισορροπία της εντερικής χλωρίδας και σε ορισμένες περιπτώσεις να αλλάξει η πληθυσμιακή σύστασή της, ευνοώντας την επικράτηση των ωφέλιμων μικροοργανισμών έναντι των επιβλαβών. Η αλλαγή αυτή επιφέρει ευεργετικά αντιμικροβιακά, βιοχημικά και φυσιολογικά αποτελέσματα σε ολόκληρο τον οργανισμό και όχι μόνο στο γαστρεντερικό σύστημα, αφού κάθε μέρος του ανθρώπινου σώματος που διαθέτει χλωρίδα, όπως η στοματική κοιλότητα, το ουρογεννητικό σύστημα και το ανώτερο αναπνευστικό, αποτελεί δυνητικά πεδίο δράσης για τα προβιοτικά.

Από τον ΣΤΑΥΡΟ ΔΕΔΟΥΚΟ

ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑ;

Η Ρεφλεξολογία πετυχαίνει την άμεση ενεργοποίηση όλων των λειτουργιών του σώματος. Αυξάνεται η κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου, θρέφονται καλύτερα τα όργανα, αποβάλλονται γρηγορότερα τοξίνες και ο οργανισμός εξισορροπεί, αναζωογονείται και χαλαρώνει.

Αξίζει να σημειωθεί πως Ρεφλεξολογία αντιμετωπίζει τον άνθρωπο ως ολότητα - δηλαδή όχι μόνο ως σώμα, αλλά και ως νου και ψυχή. Η εφαρμογή της, έτσι, συμβάλλει αποτελεσματικά στη βελτίωση της διάθεσης, στην εξομάλυνση των κυκλοθυμιών και στην απομάκρυνση της κατάθλιψης και του άγχους.

Ειδικότερα, περιπτώσεις όπου η Ρεφλεξολογία μπορεί άμεσα να βοηθήσει:

• Άγχος
• Κατάθλιψη
• Μυοσκελετικά προβλήματα (αυχενικό, οσφυαλγία)

• Αποκατάσταση από ατυχήματα: κατάγματα, θλάσεις

• Προβλήματα πεπτικού (δυσπεψία, ναυτία, δυσκοιλιότητα)

• Αρθρίτιδα, ρευματικά
• Δερματικά (έκζεμα, ψωρίαση)
• Ορμονικές παθήσεις (προβλήματα θυροειδούς

• Παθήσεις ουροποιητικού (ουρολοίμωξη,κ.α)

• Παθήσεις αναπνευστικού (άσθμα, ιγμορίτιδα

• Παθήσεις κυκλοφορικού (φλεβίτιδα, κιρσοί)

• Παθήσεις ήπατος (κίρρωση, πέτρες στη χοληδόχο κύστη)

• Πόνοι περιόδου
• Υποβοήθηση αποτοξίνωσης για κόψιμο τσιγάρoυ
• Υποστήριξη αδυνατίσματος
• Προβλήματα σχετικά με την εγκυμοσύνη (βλ. link Ρεφλεξολογία και Εγκυμοσύνη)

Ακόμα και χρόνιες παθήσεις, εκφυλιστικές ή «αυτό-άνοσες» νόσοι όπως Σκλήρυνση κατά πλάκας, Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος, νόσος του Crohn, AIDS, καρκίνος κλπ.

μπορούν να ανακουφιστούν άμεσα από την «παθητική γυμναστική» που προσφέρει στο νευρικό σύστημα και τα εσωτερικά όργανα η Ρεφλεξολογία, καθώς βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και την απόφραξη των αγγείων στις παθογόνες περιοχές, ενώ η χαλάρωση που προσφέρει γαληνεύει την ψυχή και βοηθά τον πάσχοντα να αντιμετωπίσει με περισσότερη δύναμη την κατάστασή του.

πηγή http://bodymindsole.net

Το χρόνιο νόσημα στην εφηβεία

Η εφηβεία αποτελεί ένα διάστημα τεράστιας κοινωνικής, βιολογικής, ψυχολογικής και πνευματικής αλλαγής. Η αντιμετώπιση ενός χρόνιου νοσήματος προσθέτει μια ακόμη διάσταση στη ζωή των εφήβων. Λόγω της σημαντικής προόδου της ιατρικής όλο και περισσότεροι έφηβοι σε σχέση με το παρελθόν ζουν παραγωγικές ζωές παρά το γεγονός ότι βιώνουν μία σοβαρή ασθένεια.

Ως χρόνιο νόσημα ορίζεται αυτό που έχει σημαντική διάρκεια και οι συνέπειες του καταβάλουν τον έφηβο για σημαντικό χρονικό διάστημα. Κατά τους Pless και Pinkerton ως χρόνια ιατρική κατάσταση ορίζουμε αυτήν που παρεμβαίνει στην καθημερινή ζωή για διάστημα μεγαλύτερο από τρεις μήνες σε ένα χρόνο ή απαιτεί νοσηλεία σε νοσοκομείο για περισσότερο από ένα μήνα σε ένα χρόνο. Η πιο κοινή χρόνια κατάσταση είναι το άσθμα που ακολουθείται από τις αισθητικές διαταραχές και τις διαταραχές του νευρικού συστήματος. Άλλα παραδείγματα χρόνιων ασθενειών περιλαμβάνουν την λοίμωξη με HIV και άλλες σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες, τον διαβήτη, τον συστηματικό ερυθηματώδη λύκο (ΣΕΛ), την κυστική ίνωση, την μεσογειακή αναιμία, την νευρική ανορεξία, την καρδιαγγειακή νόσο, την σκλήρυνση κατά πλάκας και την ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα.

Στο παρελθόν τα παιδιά με πολλές από αυτές τις ασθένειες δεν ζούσαν για να φτάσουν να γίνουν έφηβοι. Τα τελευταία 25 χρόνια το ποσοστό επιβίωσης των παιδιών με κυστική ίνωση έχει αυξηθεί κατά 700%, για τη δισχιδή ράχη έχει αυξηθεί κατά 200% και για τη συγγενή καρδιακή νόσο κατά 300%. Στην πραγματικότητα η χρόνια νόσος και η επίπτωση της στα παιδιά και στις οικογένειες τους έχει αντικαταστήσει την οξεία νόσο ως το πιο σημαντικό θέμα στην παιδιατρική πρακτική.

Η ιατρική φροντίδα έχει προχωρήσει σε σημείο ώστε να επιτρέπει τα άτομα με τις ασθένειες αυτές να ξεπεράσουν το φυσιολογικό στρες της εφηβείας και να προετοιμαστούν για μία παραγωγική ενήλικο ζωή. Σε μεγάλο μέρος της η έρευνα έχει αποδείξει ότι «οι έφηβοι που έχουν ένα χρόνιο νόσημα έχουν αυξημένο κίνδυνο να αντιμετωπίσουν προβλήματα προσαρμογής».

Κοινωνικά Ζητήματα

Ο Minuchin περιγράφει την οικογένεια ως ένα αλληλεπιδρόν κοινωνικό σύστημα όπου κάθε μέλος αντιδρά στο στρες που προκαλούν άλλα μέλη της οικογένειας και συμβάλει στο στρες που νιώθουν αυτά. Για να γίνουν καλύτερα κατανοητά τα αναπτυξιακά ζητήματα που σχετίζονται με τα άρρωστα παιδιά ο Mitchell (1983) προσάρμοσε την οικολογική θεωρία του Bronfenbrenner σ’αυτά τα παιδιά και τις οικογένειες τους.

Το επίπεδο του μικροσυστήματος περιλαμβάνει τις αλληλεπιδράσεις γονέα – παιδιού, γονέα-γονέα και παιδιού-παιδιού. Κάθε μία από αυτές τις αλληλεπιδράσεις είναι πηγή πιθανών προβλημάτων. Στο μεσοσύστημα οι αλληλεπιδράσεις επεκτείνονται έτσι ώστε να περιλάβουν το ιατρικό προσωπικό, τους συγγενείς και τους φίλους, τους γείτονες και άλλους. Αυξάνεται κατά συνέπεια η πιθανότητα προβληματικών αλληλεπιδράσεων.

Το εξωσύστημα, που περιλαμβάνει τόσο το μικροσύστημα όσο και το μεσοσύστημα, περιέχει τα ΜΜΕ, το εκπαιδευτικό σύστημα και τα κοινωνικά προγράμματα. Τέλος το μακροσύστημα , το οποίο περιέχει όλα τα προηγούμενα συστήματα, περιλαμβάνει τις οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές σφαίρες. Η θεωρία του Bronfenbrenner απαιτεί τη μελέτη του παιδιού στο πλαίσιο καθενός από αυτά τα συστήματα.

Για τους χρόνια νοσούντες έφηβους τα προβλήματα προσαρμογής που σχετίζονται με την εφηβεία μεγεθύνονται. Ένα προέχον ζήτημα είναι η κοινωνική αποδοχή. Ένα ζήτημα που απασχολεί όλους τους εφήβους, η κοινωνική αποδοχή καθίσταται πιο σημαντική για αυτούς με χρόνιο νόσημα μιας και αυτά τα παιδιά περνούν μεγάλο χρονικό διάστημα απομονωμένα από τους συνομηλίκους τους ή με την παρέα ενηλίκων. Η έλλειψη της αποδοχής των συνομηλίκων μπορεί να αποβεί επώδυνη για τον έφηβο και την οικογένεια του και ένα παιδί που νιώθει απομονωμένο και αποδιωγμένο μπορεί να βιώσει πιο έντονο στρες.

Οι οικογένειες των άρρωστων παιδιών επίσης τείνουν να είναι κοινωνικά απομονωμένες , με τους ενήλικες να περνούν λιγότερο χρόνο με τους φίλους τους. Ένας γονέας μπορεί να αποφασίσει να μην δουλέψει έξω από το σπίτι έτσι ώστε να μπορεί να παρέχει φροντίδα στο παιδί του. Ο Patterson όμως έχει βρει ότι είναι στην πραγματικότητα καλύτερα για τους γονείς εφήβων με χρόνιο νόσημα, να διατηρήσουν τις κοινωνικές τους επαφές και να δουλεύουν έξω από το σπίτι. Ο έφηβος φαίνεται να ωφελείται με το να έχει ένα άτομο που τον φροντίζει με άλλα ενδιαφέροντα. Αυτό, ακόμη οδηγεί σε λιγότερους γονεϊκούς περιορισμούς, ένα σημαντικό ζήτημα για τους εφήβους ανεξάρτητα από την κατάσταση της υγείας τους.

Ακόμη και αυτοί οι έφηβοι με πολύ σοβαρές ασθένειες θα πρέπει να παίρνουν ευκαιρίες ώστε να συνεισφέρουν στην οικογενειακή ζωή, όπως το τους ανατίθενται δουλείες του σπιτιού. Αυτό είναι πολύ σημαντικό μιας και η υπερπροστασία μπορεί να στείλει μηνύματα ανικανότητας στον χρόνια νοσούντα έφηβο.

Οι Turnbull και Turnbull βρήκαν ότι οι περισσότερες έρευνες που ασχολούνται με οικογένειες χρόνια νοσούντων παιδιών , έκαναν υποθέσεις για την ομοιογένεια των οικογενειών. Δεν έλαβαν υπόψη τις μεγαλύτερες οικογένειες, τις μονογονεϊκές οικογένειες ή αυτές με περισσότερα από ένα νοσούντα μέλη. Γενικότερα η έρευνα βασίστηκε στο πρότυπο της κλασσικής οικογένειας με δύο γονείς και ένα εισόδημα. Οι οικογένειες όμως δεν είναι ομοιογενείς ούτε στατικές. Γενικά όμως οι πιο επιτυχημένες οικογένειες είναι αυτές που είναι ευέλικτες και ανοικτές στις αλλαγές.

Το προσδόκιμο επιβίωσης είναι αβέβαιο, εξαρτώμενο από την ασθένεια, και μπορεί να αλλάξει όσο η έρευνα βρίσκει νέες θεραπείες. Αυτή η αβεβαιότητα πολλές φορές οδηγεί στο άγχος. Σεξουαλικά ζητήματα μπορούν ακόμη να προκαλέσουν άγχος, αν και πολλές φορές η οικογένεια του εφήβου τα αρνείται ή και τα αγνοεί. Οι περισσότεροι έφηβοι ζητούν συγκεκριμένες πληροφορίες για τις σεξουαλικές δυνατότητες τους , την αναπαραγωγική τους ικανότητα και ιδιαίτερα για την πιθανότητα να μεταφέρουν την ασθένεια στην επόμενη γενεά.

Ο διαβήτης είναι μια ασθένεια η οποία απαιτεί την σημαντική αλλαγή της ζωής της οικογένειας του διαβητικού παιδιού. Η έρευνα έχει μελετήσει την επίδραση που έχει ο νεανικός διαβήτης στους γονείς και τον γάμο τους, στην σχέση γονέα - παιδιού και γενικότερα σε θέματα που σχετίζονται με την λειτουργικότητα της οικογένειας. Οι στρατηγικές που χρησιμοποιεί η οικογένεια για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα σχετίζονται με την συμμόρφωση του ασθενούς με τις οδηγίες του ιατρικού προσωπικού. Ο νέος με καλή συμμόρφωση προέρχεται συνήθως από μία ενωμένη οικογένεια.

Οι στρατηγικές αντιμετώπισης του διαβήτη δεν είναι πάντα επιτυχείς όσον αφορά άλλες ασθένειες. Το γεγονός αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι ο διαβήτης απαιτεί συνεχή φροντίδα ενώ μερικές χρόνιες ασθένειες έχουν υποτροπιάζοντα χαρακτήρα με επεισόδια που απαιτούν νοσηλεία. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να μην είναι απαραίτητη η συνεχής, ενωμένη προσέγγιση της οικογένειας για την ασθένεια. Για τις οικογένειες με καρδιαγγειακό πρόβλημα, περισσότερο βοηθητική για την αντιμετώπιση του νοσήματος φαίνεται να είναι η ύπαρξη καλής ιατρικής φροντίδας ενώ για τα παιδιά με διαβήτη ή λευχαιμία πολύ βοηθητικές είναι οι ομάδες υποστήριξης των γονέων. Πολύ μεγάλη σημασία έχει κατά συνέπεια η φύση της ασθένειας, η φροντίδα που χρειάζεται , οι ιατρικές εγκαταστάσεις που απαιτούνται και ο αριθμός των παιδιών με την ίδια ασθένεια στον γενικό πληθυσμό.

Καθώς ένα παιδί προχωρά στην εφηβεία, οι αλληλεπιδράσεις με την οικογένεια και άλλους σημαντικούς ενήλικες μεταβάλλονται και απαιτείται αλλαγή στην στρατηγική αντιμετώπισης των προβλημάτων προσαρμογής. Έτσι μια οικογένεια που είχε ένα καλά προσαρμοσμένο παιδί δεν σημαίνει ότι θα έχει έναν καλά προσαρμοσμένο έφηβο μιας και οι απαιτήσεις και τα προβλήματα της εφηβείας είναι διαφορετικά και πιο περίπλοκα.

Οι περισσότερες έρευνες για τις στρατηγικές αντιμετώπισης απευθύνονται στους γονείς και στην άποψη που έχουν για την επιτυχία της αντιμετώπισης. Τα αποτελέσματα των ερευνών σχετίζονται με ερωτηματολόγια που δίδονται στους γονείς. Οι νέες τάσεις της έρευνας μετακινούνται από την προσέγγιση των ερωτηματολογίων σε άλλες μεθόδους όπως η συνέντευξη.

Βιολογικά ζητήματα

Πολλά βιολογικά προβλήματα αφορούν τους εφήβους με χρόνιο νόσημα. Έτσι ο χρόνος της εφηβείας μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ασθένεια. Οι έφηβοι με δισχιδή ράχη ή άλλα ελλείμματα του νευρικού σωλήνα μπαίνουν στην εφηβεία κατά μέσο όρο 15 μήνες νωρίτερα σε σχέση με το φυσιολογικό.

Αυτοί με νόσο Crohn, κυστική ίνωση και χρόνια νεφρική νόσο μπορεί να αργήσουν να μπουν στην εφηβεία. Τα στάδια της εφηβείας όμως δεν επηρεάζονται και είναι τα ίδια σε όλους τους εφήβους. Το μόνο που διαφέρει είναι ο χρόνος της έναρξης και ο ρυθμός εξέλιξης της εφηβείας. Οι έφηβοι με χρόνιο νόσημα συχνά εκφράζουν μεγαλύτερη ανησυχία για το ύψος και το βάρος τους. Επιπλέον ανησυχούν περισσότερο για την ακμή καθώς και για την γενική τους υγεία σε σχέση με τα φυσιολογικά παιδιά. Επίσης αναφέρουν συχνούς πονοκεφάλους. Η άποψη τους για φυσική τους εμφάνιση καθορίζει την ψυχολογική τους προσαρμογή.

Ένα χρόνιο νόσημα μπορεί να διαταράξει τις φυσιολογικές λειτουργίες. Επιπλέον τα φάρμακα μπορεί να έχουν παρενέργειες.

Ψυχολογικά θέματα

Για πολλά παιδιά με χρόνιο νόσημα, τα αρχικά στάδια της εφηβείας είναι το διάστημα με τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανάπτυξη κατάθλιψης λόγω της διαφορετικότητας από τους συνομηλίκους τους, σε μία εποχή της ζωής τους όπου είναι πολύ σημαντική η ταύτιση. Τα χρόνια νοσήματα που επηρεάζουν την φυσική εμφάνιση και την σεξουαλική ωρίμανση (π.χ. κυστική ίνωση ) διαταράσσουν την εικόνα του εαυτού και έχουν μεγαλύτερες ψυχολογικές συνέπειες από άλλα χρόνια νοσήματα εξίσου σοβαρά που όμως δεν επηρεάζουν την εμφάνιση.

Μερικά νοσήματα συνδέονται άμεσα με τα συναισθήματα. Η κατάθλιψη και το άγχος μπορεί να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν μια κολίτιδα. Ο λύκος και το άσθμα μπορούν να επηρεαστούν από το άγχος.

Η ψυχολογική επίπτωση ενός χρόνιου νοσήματος καθορίζεται από 5 παράγοντες.

Πρώτον πολύ σημαντικό είναι το είδος και κι ο βαθμός της φυσικής αναπηρίας. Για τους εφήβους μια σχετικά ελάσσονος σημασίας ανωμαλία όπως μια ελαφριά διαταραχή στο βάδισμα μπορεί να αποβεί τραυματική.

Δεύτερον είναι η ορατότητα της ασθένειας. Υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στις ορατές και στις μη ορατές χρόνιες ασθένειες. Όταν η ασθένεια είναι μη ορατή προκύπτει ο ζήτημα της αναγκαιότητας να αποκαλύψει ή όχι ο έφηβος το νόσημα του σε νέες γνωριμίες και στους ξένους. Αυτό προκαλεί άγχος.

Η ορατότητα της ασθένειας είναι πολύ σημαντική για τις σχέσεις του εφήβου με τους συνομηλίκους του, μιας και το πόσο διαφορετικό είναι ένα παιδί συχνά επηρεάζει την αντίδραση των άλλων. Παραδόξως υπάρχουν αποδείξεις ότι τα παιδιά με χρόνιο νόσημα όπου δεν επηρεάζεται η εμφάνιση έχουν γενικά χειρότερη προσαρμογή.

Τρίτον η αβεβαιότητα για την εξέλιξη ενός νοσήματος μπορεί πολλές φορές να προκαλέσει μεγαλύτερο στρες από τη βεβαιότητα ενός θανάτου.

Τέταρτον, μια ασθένεια με ακανόνιστες υποτροπές και απρόβλεπτες συνέπειες μπορεί να είναι περισσότερο αγχωτική και στρεσσογόνος από μία χρόνια με μόνιμα συμπτώματα.

Τέλος μια νόσος με υψηλό κόστος και αρκετό πόνο έχει ως αποτέλεσμα περισσότερο ψυχολογικό στρες.

Υπάρχουν τέσσερις τρόποι με τους οποίους εκδηλώνεται η ψυχολογική επιβάρυνση.

Αυτοί είναι οι εξής:

• Συμπτώματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν με οργανικά αίτια μόνο
• Κακή συμμόρφωση με τις ιατρικές οδηγίες
• Σχολική άρνηση
• Επικίνδυνες συμπεριφορές

Δεν είναι σίγουρο ότι οι οικογένειες με χρόνια νοσούντες εφήβους βιώνουν περισσότερο στρες από τις οικογένειες στο γενικό πληθυσμό. Μικρά επίπεδα στρες για μικρό χρονικό διάστημα μπορούν να είναι αποδεκτά. Από την άλλη πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη τα μακροχρόνια υψηλά επίπεδα στρες. Μερικές οικογένειες αναφέρουν μάλιστα ότι η ασθένεια τους έφερε πιο κοντά και αύξησε το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο. Επίσης διαφέρει κι η αντιμετώπιση του στρες από κάθε οικογένεια. Έτσι άλλες οικογένειες απεχθάνονται την επιπλέον φροντίδα που απαιτεί ένα άρρωστο παιδί ενώ άλλες ασχολούνται με ζήλο.

Αν και στην πραγματικότητα οι οικογένειες με χρόνια νοσούντες εφήβους δεν βιώνουν περισσότερο στρες από τις οικογένειες στο γενικό πληθυσμό μπορεί να εμφανίζουν περισσότερο καθημερινό στρες. Επιπλέον το επίπεδο του στρες μπορεί να ποικίλει ανάλογα με το ποιος έχει την πρώτιστη ευθύνη για τη φροντίδα του παιδιού. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι μητέρες αναφέρουν περισσότερο άγχος μιας και είναι συνήθως οι κυρίως υπεύθυνες για την φροντίδα του παιδιού. Όπως συμπεραίνουν οι Thompson και Gustafson οι μητέρες είναι εκείνες που συνήθως φορτώνονται το βάρος τόσο του συναισθηματικού όσο και του πρακτικού τομέα όσον αφορά την φροντίδα ενός άρρωστου εφήβου.

Επιπλέον ο βαθμός του στρες της μητέρας φαίνεται να επηρεάζει την άποψη της για την συμπεριφορά του παιδιού μιας και οι πιο αγχωτικές μάνες αναφέρουν συχνότερα ότι τα παιδιά τους είναι ανυπάκουα. Ακόμη το στρες της μητέρας φαίνεται να σχετίζεται με την άποψη του παιδιού για το στρες που βιώνεται.

Παρά ταύτα, οι πατεράδες αναφέρουν περισσότερη δυσκολία να δημιουργήσουν ένα δέσιμο με το άρρωστο παιδί ειδικά όταν αυτό είναι αγόρι. Αν αυτό το δέσιμο δεν συμβεί κατά τα πρώτα χρόνια της εφηβείας υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μόνιμης διαμάχης ανάμεσα στον έφηβο κι στον πατέρα του.

Η αυτονομία είναι ένα στοιχείο ψυχολογικής ευμάρειας. Η κατάκτηση της αυτονομίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, που περιλαμβάνουν την θέληση της οικογένειας και των φίλων να επιτρέψουν στον έφηβο να πάρει πρωτοβουλία και να συνειδητοποιήσει το προσωπικό του δυναμικό. Έτσι πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ της ανικανότητας και της αναπηρίας.

Έτσι ως ανικανοτητα ορίζουμε τον περιορισμό που επιβάλλεται στην λειτουργική ικανότητα από τη νόσο ενώ στην έννοια της αναπηρίας περιλαμβάνεται η κοινωνική συνθήκη που συνδέεται με την λειτουργική ανικανότητα. Κατά συνέπεια η κατάθλιψη από την οποία πολλές φορές υποφέρουν οι έφηβοι με χρόνιο νόσημα, μπορεί να μην οφείλεται σε εσωτερική ψυχοπαθολογία , αλλά μπορεί να είναι αντιδραστική λόγω των περιορισμών που επιβάλλονται στο άτομο από την οικογένεια και την κοινωνία. Με άλλα λόγια είναι προληπτέα.

Δυστυχώς η ποιότητα και η πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχολογικής υποστήριξης χρόνια νοσούντων εφήβων και των οικογενειών τους μπορεί να ποικίλει και συνήθως δεν είναι επαρκής. Οι γιατροί των παιδιών αυτών συχνά αγνοούν τις ψυχολογικές συνέπειες των ασθενειών αυτών και σπανίως παραπέμπουν τους ασθενείς αυτούς για ψυχιατρική βοήθεια.

Λιγότερο από 20% των χρόνια νοσούντων εφήβων λαμβάνουν υποστήριξη από κοινωνικές και ψυχολογικές υπηρεσίες υγείας. Οι Garrison και McQuison απέχουν από την παραδοσιακή άποψη η οποία δίνει μεγαλύτερη σημασία στην εσωτερική ψυχοπαθολογία της κάθε ασθένειας σε σχέση με την επιρροή της κοινωνίας και του πολιτισμικού επιπέδου στα ψυχολογικά προβλήματα του παιδιού. Προτείνουν μια πιο ολιστική προσέγγιση στην παρέμβαση, συνδυάζοντας την παιδιατρική με την ψυχολογική φροντίδα, την αναζήτηση των πηγών άγχους και αναγνωρίζοντας την σημαντικότητα της ενίσχυσης των στρατηγικών που ακολουθεί η οικογένεια για να αντιμετωπίσει το νόσημα.

Σύμφωνα με τους Pless και Pinkerton η χρονιότητα ενός νοσήματος είναι πιο σημαντική από τα επιμέρους χαρακτηριστικά της όσον αφορά τα ψυχολογικά ζητήματα. Έτσι οι οικογένειες με χρόνια νοσούντες εφήβους μοιράζονται κάποια κοινά χαρακτηριστικά ανεξάρτητα από το νόσημα.

Ο Eiser μελέτησε τις αναπτυξιολογικές αλλαγές που συμβαίνουν στις στρατηγικές αντιμετώπισης. Σύμφωνα με αυτόν υπάρχουν δύο είδη στρατηγικών αντιμετώπισης: η επικεντρωμένη στο πρόβλημα και η επικεντρωμένη στο συναίσθημα. Για παράδειγμα ένα παιδί με κυστική ίνωση που πρέπει να κάνει φυσιοθεραπεία χρησιμοποιεί την αντιμετώπιση την επικεντρωμένη στο πρόβλημα αν πάρει ενεργό μέρος στον καθορισμό του χρόνου της θεραπείας ή θελήσει να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις για το νόσημα του.

Αν το παιδί αποφασίσει να χαλαρώσει λίγο πριν την θεραπεία έτσι ώστε να αντιμετωπίσει τον φόβο και την αγωνία, τότε χρησιμοποιεί την αντιμετώπιση την επικεντρωμένη στο συναίσθημα. Δεν φαίνεται να υπάρχουν αναπτυξιολογικές αλλαγές όσον αφορά την αντιμετώπιση την επικεντρωμένη στο πρόβλημα με την πάροδο του χρόνου . Η αντιμετώπιση η επικεντρωμένη στο συναίσθημα όμως αυξάνεται με την ηλικία τόσο για ιατρικά όσο και για μη ιατρικά προβλήματα.

Ο εγωκεντρισμός εμφανίζεται στην εφηβεία. Σε αυτήν την ηλικία κυριαρχούν δύο ψυχολογικά φαινόμενα αυτό του φανταστικού κοινού και αυτό του προσωπικού μύθου. Και τα δύο αυτά φαινόμενα μπορεί να είναι υπερτονισμένα στον άρρωστο έφηβο. Οι έφηβοι έχουν την αίσθηση ότι συνέχεια τους παρακολουθούν και για τους νοσούντες, που δέχονται συνεχή ιατρική προσοχή αυτό το αίσθημα μπορεί να είναι πολύ ενοχλητικό.

Ακόμη πιο σημαντικό είναι το φαινόμενο του προσωπικού μύθου για την ανάπτυξη του εγώ, μιας και ο έφηβος πιστεύει ότι είναι ο μόνος με αυτά τα προβλήματα και τα αισθήματα και ότι κανείς δεν μπορεί να τον κατανοήσει. Ξανά η σοβαρότητα της ασθένειας μπορεί να κάνει αυτά τα συναισθήματα πιο έντονα και είναι πιθανόν ο έφηβος να νιώσει μοναξιά.

Αντιληπτικά ζητήματα

Η θεωρία του Piaget για την ανάπτυξη της αντίληψης είναι σχετική με άποψη των εφήβων για την ασθένεια. Τα μικρά παιδιά στο concrete operational στάδιο αποδίδουν πάντα μόνο ένα αίτιο και η καλή υγεία συχνά ταυτίζεται με την έλλειψη ασθένειας. Το formal operational στάδιο φέρνει μαζί του την ικανότητα της αφηρημένης σκέψης. Οι έφηβοι σε αυτό το στάδιο καταλαβαίνουν ότι η προσωπική συμπεριφορά μπορεί να έχει άμεση επίδραση στην υγεία τους και μπορούν να καταλάβουν τις ποικίλες φυσικές, ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις της ασθένειας.

Αφού ο έφηβος σε αυτό το στάδιο είναι ικανός να κατανοήσει την ασθένεια είναι σημαντικό οι επαγγελματίες της υγείας να παρέχουν σαφείς και λεπτομερειακές πληροφορίες για την ασθένεια. Επιπλέον μπορεί να είναι απαραίτητο να δοθεί η ευκαιρία στους εφήβους για μία συνάντηση χωρίς την παρουσία των γονέων τους έτσι ώστε να μπορεί να επιτευχθεί ανοικτός διάλογος.

Αρκετές έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με χρόνιο νόσημα έχουν αυξημένο κίνδυνο ακαδημαϊκών προβλημάτων. Μεγαλύτερο κίνδυνο έχουν αυτά με βλάβες του εγκεφάλου ή με φυσικές αναπηρίες που συνδυάζονται με την ασθένεια. Τα ακαδημαϊκά προβλήματα των παιδιών με χρόνια νοσήματα και βλάβες του εγκεφάλου σχετίζονται με τη φύση της ασθένειας ενώ για τα υπόλοιπα το αίτιο ήταν δευτερογενές και σχετιζόταν πολύ συχνά με τις απουσίες στο σχολείο.

Ακόμη μερικά φάρμακα έχουν αρνητική επίδραση στην διανοητική λειτουργία .Για παράδειγμα η θεοφυλλίνη και ορισμένα στεροειδή που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία του άσθματος έχουν βρεθεί ότι έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην μάθηση και στην προσοχή. Η απώλεια διδακτικών ωρών είναι και αυτή πολύ σημαντική για την ακαδημαϊκή πορεία. Ακόμη το άγχος για την ασθένεια μπορεί να διαταράξει την συγκέντρωση.

Πολιτισμικά ζητήματα

Η επίδραση του πολιτισμικού επιπέδου και η κουλτούρα δεν μπορούν να αγνοηθούν στην περίπτωση των χρόνια νοσούντων εφήβων. Η κουλτούρα γενικά επηρεάζει τις σχέσεις μέσα και έξω από την οικογένεια καθώς και την επικοινωνία με το ιατρικό προσωπικό. Δυο πολύ σημαντικά στοιχεία για την κουλτούρα στην ζωή των εφήβων είναι η κοινωνική τάξη και η εθνικότητα.

Στην περίπτωση των εφήβων με χρόνιο νόσημα, η κοινωνική τάξη μπορεί να καθορίσει το επίπεδο και την ποιότητα της παρεχόμενης φροντίδας ενώ η εθνικότητα μπορεί να επηρεάσει την προσέγγιση της θεραπείας.Έτσι σε άλλές εθνικότητες είναι πολύ σημαντική η υποστήριξη από τους συγγενείς και την κοινότητα (εκκλησία).

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι αυτό της γλώσσας. Μπορεί έτσι το παιδί να καταστεί και διερμηνέας μεταφέροντας πολλές φορές τρομακτικά ιατρικά νέα στους γονείς.

Επίλογος

Η εφηβεία είναι μια εποχή σημαντικής αλλαγής. Ο έφηβος επιτυγχάνει την ανεξαρτητοποίηση, παίρνει τον έλεγχο της ζωής του, διαμορφώνει αξίες και σχεδιάζει το μέλλον. Όλα αυτά παραβλάπτονται σε ένα χρόνιο νόσημα. Σημαντική είναι η ενίσχυση των στρατηγικών αντιμετώπισης του χρόνιου νοσήματος από ομάδα γιατρών και άλλων επαγγελματιών στο χώρο της υγείας. Ο συντονιστής για αυτές τις προσπάθειες είναι ο ιατρός της εφηβικής ιατρικής.

Chronic desease in puberty
Summary
Puberty constitutes one interval in individual’s life of enormous social, biological, psychological and intellectual change. The confrontation of chronic desease adds one more dimension in the life of adolescents. Because of the important progress on medicine more and more adolescents -concerning the past- live productive lives despite the fact that they experience a serious illness.


Βιβλιογραφία
1. Or. Haavet, J Straand, OD Saugstad and B Grunfeld, Illness and exposure to negative life experiences in adolescence: two sides of the same coin? A study of 15-year-olds in Oslo, Norway. Acta Paediatica 93: 405-411. 2004.
2. Cecile Dantzer a,*, Joel Swendsenb, Sylvie Maurice-Tisonc, Roger Salamonc, Anxiety and depression in juvenile diabetes: A critical review, Clinical Psychology Review, 23 (2003) 787–800.
3. Alderman, Elizabeth M.; Rieder, And, Jessica; Cohen, Michael I., The History of Adolescent Medicine [SPECIAL ARTICLE], International Pediatrics Research Foundation, Inc. 2003. Volume 54(1) July 2003 pp 137-147.
4. Position Paper of the Society for Adolescent Medicine, Transition to Adult Health Care for Adolescents and Young Adults With Chronic Conditions, Journal of Adolescent Health, 2003;33:309–311.
5. A Position Paper of the Society for Adolescent Medicine, Guidelines for Adolescent Health Research. Journal of Adolescent Health 2003;33:396–409.
6. Barbara Desir MD, Ernest G. Seidman* MD, Transitioning the paediatric IBD patient to adult care, Best Practice & Research Clinical Gastroenterology, Vol. 17, No. 2, pp. 197–212, 2003
7. D. Fitzgerald, Non-compliance in adolescents with chronic lung disease: causative factors and practical approach, PAEDIATRIC RESPIRATORY REVIEW, (2001) 2, 260–267
8. Rose Geist* BSc, MD, FRCP, Valerie Grdisa RN, BScN, MS, Anthony Otley BSc, MD, FRcP, Psychosocial issues in the child with chronic conditions, Best Practice & Research Clinical Gastroenterology, Vol. 17, No. 2, pp. 141–152, 2003
9. Margaret M. Boice, Chronic illness in adolescence, Adolescence 33 no 132 927-39, Wint ’98.

πηγή : Εμμανουηλίδου Ελευθερία, Ιατρός

Lactobacillus Acidophilus - Eναλλακτική πρόταση

Lactobacillus Acidophilus

Προβιοτικά

Συστατικά των τροφίµων που περιέχουν εν δυνάµει ωφέλιµα βακτήρια (συνήθως του γαλακτικού οξέος) ή ζυµοµύκητες.

Μερικά κοινά προβιοτικά περιλαµβάνουν διάφορα είδη του γένους Bifidobacterium και Lactobacillus, όπως Bifidobacterium animalis subsp. Lactis, Bifidobacterium bifidum, Bifidobacterium infantis, Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus casei, Lactobacillus plantarum κ.ά.

Υπάρχει ένα µόνο είδος ζυµοµύκητα που χρησιµοποιείται ως προβιοτικό, ο Saccharomyces boulardii.

Βακτήρια που χρησιµοποιούνται σε προϊόντα, χωρίς όµως προβιοτική δράση (βακτήρια γιαούρτης), είναι τα Lactobacillus bulgaricus, Streptococcus thermophilus, Lactobacillus bifidus.

Προϊόντα ζύµωσης που περιέχουν παρόµοια βακτήρια γαλακτικού οξέος, χωρίς όµως αποδεδειγµένη δράση προβιοτικών, είναι: Kefir, Yogurt, Kimchi, Kombucha.

Ενδείξεις:

Σύµφωνα µε κλινικές µελέτες τα προβιοτικά έχουν ευεργετικές επιδράσεις για τον οργανισµό:

• Συντελούν στην καταπολέµηση των συµπτωµάτων της δυσανεξίας στη λακτόζη.
• Μειώνουν τις περιπτώσεις εµφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.
• Ελαττώνουν τα επίπεδα χοληστερόλης.
• Επιφέρουν µικρές µειώσεις στις τιµές της αρτηριακής πίεσης.
• Βελτιώνουν τον ανοσοποιητικό µηχανισµό και προλαµβάνουν τις λοιµώξεις.
• Περιορίζουν τις φλεγµονές (κολίτιδα, νόσος του Crohn).

Πρεβιοτικά

Είναι τα δυσαπορρόφητα συστατικά των τροφίµων που επιδρούν ευεργετικά στον καταναλωτή διεγείροντας επιλεκτικά την ανάπτυξη και / ή τη δραστικότητα περιορισµένου αριθµού βακτηρίων του παχέος εντέρου, βελτιώνοντας έτσι την υγεία του ανθρώπου-ξενιστή τους (Gibson and Roberfoid, 1995).

Τα πρεβιοτικά είναι κυρίως ολιγοσακχαρίτες (υδατάνθρακες), αλλά εξ ορισµού δεν αποκλείεται η χρήση και µη-υδατανθράκων ως πρεβιοτικά.

Τα πρεβιοτικά µπορεί να έχουν αντικαρκινική, αντιµικροβιακή, υπολιπιδαιµική και ρυθµιστική της γλυκόζης δράση.

Ενδείξεις

Τα πρεβιοτικά:
• Χρησιµοποιούνται κάποιες φορές για την αντιµετώπιση της δυσκοιλιότητας και της ηπατικής εγκεφαλοπάθειας.
• Δρουν κατά ορισµένων εντερικών παθογόνων ενώ συµβάλλουν στη θεραπεία φλεγµονωδών παθήσεων του εντέρου.
• Βοηθούν στην απορρόφηση ιχνοστοιχείων ενώ προστατεύουν από οστεοπόρωση. Υπάρχουν ακόµη κάποιες προκαταρκτικές µελέτες που υποστηρίζουν τη θετική τους δράση στην αντιµετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη.

Προφυλάξεις
Στις Η.Π.Α. η λακτουλόζη είναι συνταγογραφούµενο φάρµακο. Η χρήση της απαιτεί ιατρική παρακολούθηση.

Άτοµα που λαµβάνουν ακτινοβολία σε όλο το σώµα ή στο γαστρεντερικό τµήµα πρέπει να αποφεύγουν τα πρεβιοτικά συµπληρώµατα.

Οι έγκυες και όσες θηλάζουν µπορούν να χρησιµοποιούν τα πρεβιοτικά µόνο εάν τους τα έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός τους.

Δοσολογία
Δόσεις ολιγοσακχαριτών µέχρι 10g ηµερησίως είναι καλώς ανεκτές.

Lactobacillus Acidophilus

Ο Lactobacillus acidophilus ή αλλιώς βάκιλλος του Döderlein, B. Vaginalis, Thermobacillus intestinalis βρέθηκε αρχικά στα κόπρανα νεογνών που τρέφονται µε γάλα αγελάδας και στον κόλπο των γυναικών. Εντοπίζεται επίσης στην εντερική οδό, στο σάλιο, στα δόντια µε τερηδόνα, στα κόπρανα των ενηλίκων και όλων των θηλαστικών, καθώς επίσης στο σώµα των ψαριών και των ερπετών.

Mηχανισµός δράσης
Ο Lactobacillus acidophilus κατά τη διάσπαση της τροφής παράγει γαλακτικό οξύ, υπεροξείδιο του υδρογόνου και άλλα υποπροϊόντα καθιστώντας το περιβάλλον «εχθρικό» για τους ανεπιθύµητους οργανισµούς.

Κατά τη διάρκεια της πέψης βοηθά στην παραγωγή νιασίνης (νικοτινικού οξέος), φυλλικού οξέος και πυριδοξίνης (Β6).

O Lactobacillus acidophilus είναι µέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου. Το οξύ που παράγεται από το γαλακτοβάκιλλο αυτό µέσα στον κόλπο βοηθά στον έλεγχο ανάπτυξης του µύκητα Candida albicans εµποδίζοντας έτσι µόλυνση του κόλπου. Το ίδιο αποτέλεσµα έχει παρατηρηθεί και σε περιπτώσεις στοµατικής ή γαστρεντερικής καντιτίασης.

Μερικές σπερµατοκτόνες και αντισυλληπτικές κρέµες µπορεί να σκοτώσουν το γαλακτοβάκιλλο στον κόλπο, διευκολύνοντας έτσι πιθανή µόλυνση του κόλπου.

Τα αντιβιοτικά που λαµβάνονται από το στόµα επίσης σκοτώνουν τα «καλά» βακτήρια όπως είναι ο Lactobacillus acidophilus. Γι’ αυτό µετά από µια θεραπεία οι ασθενείς πρέπει να λαµβάνουν το γαλακτοβάκιλλο για να επανέλθουν οι σωστές συνθήκες στο γαστρεντερικό τµήµα.

Μελέτη έδειξε ότι ο Lactobacillus acidophilus προσφέρει επιπλέον οφέλη στην υγεία του ανθρώπου, αφού βελτιώνει τη γαστρεντερική λειτουργία, ενισχύει το ανοσοποιητικό και µειώνει τη συχνότητα κολπικών µυκητιάσεων. Μερικοί αναφέρουν και ανακούφιση από δυσπεψία και διάρροια (de Roos N, Katan M, 2000).

Έρευνα στο Πανεπιστήµιο της Νεµπράσκα έδειξε ότι χορήγηση του Lactobacillus acidophilus βοηθά στη µείωση των επιπέδων χοληστερόλης (Anderson J., Gilliland S., 1999).

Ενδείξεις

Ο Lactobacillus acidophilus:
• Προλαµβάνει και θεραπεύει τη διάρροια, συµπεριλαµβανόµενης και της µολυσµατικής.
• Αποκαθιστά τα «φιλικά» εντερικά βακτήρια που έχουν καταστραφεί από χρήση αντιβιοτικών.
• Βελτιώνει την πέψη.
• Προλαµβάνει και/ή ελαττώνει την εµφάνιση κολπικής µυκητίασης ή λοίµωξης του ουροποιητικού.
• Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστηµα.
• Μειώνει την πιθανότητα αλλεργιών (άσθµα, διατροφική αλλεργία σε γαλακτοκοµικά, δερµατικές αντιδράσεις κ.ά.).
• Ενδέχεται να ενδείκνυται και για τον καρκίνο του παχέος εντέρου και το Helicobacter pylori, που µπορεί να οδηγήσει στη δηµιουργία έλκους, σύµφωνα µε µελέτες που είναι σε εξέλιξη.

Ανεπιθύµητες ενέργειες
Το προϊόν είναι καλώς ανεκτό από τα περισσότερα άτοµα.

Αλληλεπιδράσεις µε δρόγη
Πιθανόν να µειώσει την απορρόφηση του σκόρδου. Για το λόγο αυτό πρέπει να λαµβάνονται µε διαφορά τριών ωρών.

Εµπορικά σκευάσµατα
Ο Lactobacillus acidophilus διατίθεται στο εµπόριο σε κάψουλες, σε διαιτητικά προϊόντα (γάλα, γιαούρτη), σε κοκκία, σκόνη, δισκία και κολπικά υπόθετα.

• Αdvanced Acidophilus Plus, Advanced 40+ Acidophilus / Solgar.
• Bio-Colon (περιέχει σακχαροµύκητα Hauser Lactobacillus acidophilus B1, B2, B6) / Power Health.
• Bion-3 / Cana.
• Lactobacillus acidophilus caps. / Quest.
• Lepicol / Panax

πηγή http://www.farmakeutikoskosmos.gr

Το επικίνδυνο καθημερινό στρες

πηγή: περιοδικό "Γιατρεύω"

Τρία µόνο λεπτά συναισθηµατικού στρες είναι αρκετά για να βλάψουν την καρδιά µας. Επιπλέον, έπειτα από κάθε στρεσογόνο ερέθισµα η αύξηση της αρτηριακής πίεσης παραµένει για τουλάχιστον µία ώρα.

Πολλαπλασιάστε και φανταστείτε, συνεπώς, την αρνητική επίδραση που προκύπτει για τον οργανισµό µας, όταν το στρες µας συνοδεύει σε καθηµερινή βάση. Η κατάθλιψη, µάλιστα, τετραπλασιάζει τις πιθανότητες εµφράγµατος του µυοκαρδίου.

Αυτό συµπεραίνουν µελέτες της Α’ Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστηµίου Αθηνών. Παράλληλα, η κακή διατροφή, το στρες και η κατάθλιψη είναι ικανά να οδηγήσουν σε έµφραγµα και, υπό περιπτώσεις, ακόµη και στο θάνατο. Αυξηµένη πίεση, ταχυπαλµία, πόνος στο στοµάχι, πονοκέφαλος και εξάντληση είναι µερικά από τα µικρότερα προβλήµατα υγείας που µπορεί να προκληθούν από το στρες.

Επίσης, µία οµάδα από το University College του Λονδίνου, µετά από έρευνά της σε 199 άτοµα κατέληξε στο συµπέρασµα ότι το στρες, µακροπρόθεσµα, ανεβάζει τα επίπεδα της χοληστερόλης στο αίµα, αυξάνοντας τον κίνδυνο για καρδιοπάθειες.

Σύµφωνα µε τον επικεφαλής, Καθηγητή Andrew Steptoe, «µερικοί από τους συµµετέχοντες έδειξαν µεγάλη αύξηση, ακόµη και σε σύντοµο χρονικό διάστηµα, ενώ άλλοι είχαν πολύ µικρότερη ανταπόκριση. Η επίδραση του άγχους στα επίπεδα της χοληστερόλης πιθανόν αντανακλά τον τρόπο µε τον οποίο οι άνθρωποι αντιδρούν στις καθηµερινές προκλήσεις».

Από προηγούµενες έρευνες, έχει, επιπλέον, αποδειχθεί ότι το στρες συνδέεται µε την κακή, λειτουργικά, καρδιά και το εξασθενηµένο ανοσοποιητικό σύστηµα. Το συναισθηµατικό στρες είναι ένα από τα πιο διαδεδοµένα προβλήµατα του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η έλλειψη χρόνου, τα αυξηµένα καθήκοντα και η πίεση που αυτά προκαλούν έχουν επιτρέψει στο άγχος να εισβάλλει στην καθηµερινότητα των περισσότερων ανθρώπων.

Τι ακριβώς είναι, όµως το στρες; Στρες, λοιπόν, αισθανόµαστε κάθε φορά που ένα εξωτερικό ερέθισµα ή µια σκέψη µας προξενούν σύγχυση, ένταση, απογοήτευση, µελαγχολία ή θυµό.

Κάθε άνθρωπος βιώνει το στρες µε διαφορετικό τρόπο, εφόσον αντιµετωπίζει διαφορετικά τα ερεθίσµατα από το εξωτερικό περιβάλλον και τις προσωπικές του απαιτήσεις και προσδοκίες. Έχει, ωστόσο, και τα πλεονεκτήµατά του, καθώς το στρες σε ήπια µορφή προκαλεί εγρήγορση, αυξάνει την ετοιµότητα του ατόµου για δράση και αντίδραση, ενώ συµβάλλει στη διεκπεραίωση των εργασιών. Αντίθετα, στην υπερβολή του, εκτός από τα προαναφερθέντα σωµατικά προβλήµατα, « µπλοκάρει» τη σκέψη κάνει το άτοµο να κωλυσιεργεί απέναντι στη λήψη αποφάσεων και στην ανάληψη καθηκόντων.

Το δύσκολο στο στρες είναι να γίνει αντιληπτό όσο τα συµπτώµατα είναι ακόµα µικρής έντασης. Συνήθως, τα συµπτώµατα αυτά δικαιολογούνται από το άτοµο είτε γιατί τα έχει συνηθίσει και δεν τους δίνει την απαιτούµενη σηµασία είτε γιατί θέλει να πιστεύει ότι οφείλονται σε άλλους λόγους.

Η λύση για την αποφυγή του στρες είναι πολύ απλή: αρκεί ο σωστός προγραµµατισµός του χρόνου και των υποχρεώσεων του ατόµου ανάλογα µε τις δυνατότητές του. Ο ελεύθερος χρόνος, η γυµναστική, ο ύπνος, η σωστή διατροφή και η ενασχόληση µε ό,τι προσφέρει ευχαρίστηση στο άτοµο είναι, σαφώς, υποβοηθητικοί παράγοντες, ενώ η αφοσίωση στις εκάστοτε επιδιώξεις και η αναζήτηση προσωπικού χρόνου θα προσφέρουν το αντίδοτο.

Θέματα Υγείας (EN)

Γιατί το ιχθυέλαιο κάνει καλό στην Υγεία...

Το γνωρίζατε ότι πιο εύκολα μεταδίδεται μια ασθένεια μέσα από μια χειραψία παρά με ένα φιλί;..

Τί συμβαίνει στον οργανισμό μας όταν πίνουμε ένα αναψυκτικό τύπου κόλα;..